Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Krupiński Sędziowie Sędzia WSA Ewa Janowska (spr.) Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 23 marca 2020 r. sprawy ze skargi Zarządcy przymusowego A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w likwidacji z siedzibą [...] (obecnie Syndyk masy upadłości A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w upadłości z siedzibą w [...]) na postanowienie Okręgowego Inspektora Pracy w Opolu z dnia 9 września 2019 r., nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia do wykonania obowiązku w zakresie ochrony przeciwpożarowej oddala skargę.
Przedmiotem skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu przez Zarządcę Przymusowego A Sp. z o.o. w [...] (zwanego dalej: skarżąca, Spółka) jest postanowienie Okręgowego Inspektora Pracy w Opolu z 9 września 2019 r., nr [...], utrzymujące w mocy postanowienie Inspektora Pracy Okręgowego Inspektoratu Pracy w Opolu z 24 lipca 2019 r., nr [...], o nałożeniu na A Sp. z o.o. w [...] grzywny w celu przymuszenia.
Skarga została wniesiona w następującym stanie faktycznym:
W wyniku przeprowadzonej w Spółce A kontroli w dniach: 27, 11 i 16 kwietnia, 23 maja, 5, 14, 19 oraz 27 czerwca 2018 r., inspektor pracy, działający w ramach właściwości terytorialnej Okręgowego Inspektora Pracy w Opolu, wydał nakaz z dnia 13 lipca 2018 r., nr [...], który zawierał decyzję nakazującą wykonanie aktualnych badań i pomiarów instalacji elektrycznej w zakresie skuteczności ochrony przeciwporażeniowej podstawowej i przy uszkodzeniu, w zakładzie w [...] przy ul. [...]. Decyzji został nadany rygor natychmiastowej wykonalności na podstawie art. 108 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1257, obecnie Dz. U. z 2020 r. poz. 256, dalej k.p.a.), z uwagi na ochronę zdrowia i życia ludzkiego. Jako podstawę prawną wydanego nakazu wskazano art. 11 pkt 1 ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (Dz. U. z 2018 r. poz. 623) oraz art. 207 § 2 pkt 1, art. 214 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2018 r. poz. 917, z późn. zm.), § 3, § 10 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 r. nr 169, poz. 1650, z późn. zm.).
W trakcie kontroli przeprowadzonej w dniach: 10, 17, 23, 31 sierpnia; 7 września; 16, 26, 30, 31 października 2018 r. inspektor pracy stwierdził, że mimo upływu terminu pracodawca nie wykonał ww. nakazu. W związku z powyższym skierował upomnienie nr [...], z pouczeniem, że wskazane obowiązki należy wykonać w ciągu 7 dni od dnia doręczenia. W czasie kolejnej kontroli przeprowadzonej w dniach 22 i 28 maja 2019 r. inspektor stwierdził, że mimo doręczonego upomnienia decyzja nr [...] nakazu z dnia 13 lipca 2018 r. nadal nie została wykonana.
Wobec powyższego, inspektor pracy wszczął postępowanie egzekucyjne doręczając Spółce, tytuł wykonawczy [...] z dnia 24 lipca 2019 r., nr [...] wraz z postanowieniem z dnia 24 lipca 2019 r. o nałożeniu grzywny w celu przymuszenia w kwocie 1.000 zł. Postanowienie wydane zostało na podstawie art. 119 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2018 r., poz. 1314 z późn. zm, zwanej dalej u.p.e.a.).
W uzasadnieniu ww. postanowienia organ I instancji podał, że wysokość grzywny została ustalona z uwzględnieniem przepisów art. 121 u.p.e.a., tak aby stanowić dla zobowiązanego skuteczny bodziec do wykonywania egzekwowanych obowiązków. Przy ustalaniu jej wysokości organ wziął pod uwagę rodzaj egzekwowanego obowiązku oraz jego znaczenie dla bezpieczeństwa i zdrowia zatrudnionych u pracodawcy pracowników. Organ zwrócił uwagę na możliwość umorzenia grzywny na podstawie art. 125 u.p.e.a. oraz możliwość jej zwrotu stosownie do art. 126 u.p.e.a.