Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Cisyk Sędziowie Sędzia WSA Ewa Janowska Sędzia WSA Grażyna Jeżewska - spr. Protokolant st. sekretarz sądowy Grażyna Stykała po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 14 stycznia 2010r. sprawy ze skargi Gminy Zębowice na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Opolskiego z dnia 21 września 2009r., nr IG.VI-NC-7042-182/09 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę.
Wojewoda Opolski rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia 21 września 2009 r., nr IG.VI-NC-7042-182/09, działając na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) stwierdził nieważność uchwały Rady Gminy Zębowice Nr XXVI/203/2009 z dnia 19 sierpnia 2009 r. w sprawie sprostowania błędu pisarskiego w Uchwale Nr XIX/143/2008 Rady Gminy Zębowice z dnia 20 listopada 2008 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania wsi Zębowice. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Wojewoda podniósł, że w toku badania legalności przedłożonej uchwały stwierdził, że instytucja sprostowania oczywistej omyłki pisarskiej, na którą powołuje się Rada Gminy Zębowice, nie została przewidziana w przepisach ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 717 ze zm.) regulującej tryb i zasady uchwalania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. Organ nadzoru wskazał, że przedmiotowa uchwała została podjęta na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 5, art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) oraz art. 15 ust. 1 i ust. 2, art. 20 ust. 1 oraz art. 29 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Stwierdził, że z analizy zaś cytowanych przepisów wynika, że nie mogą one stanowić podstawy prawnej uchwały o sprostowaniu oczywistej omyłki pisarskiej w uchwale w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Artykuł 18 ust. 2 pkt 5 powołanej wyżej ustawy o samorządzie gminnym stanowi bowiem o wyłącznej właściwości rady gminy w sprawie uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. Artykuł 40 ust 1 ustawy o samorządzie gminnym uprawnia zaś gminę do stanowienia aktów prawa miejscowego na podstawie upoważnień ustawowych. Z kolei wymienione w uchwale zapisy ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym odnoszą się do procedury sporządzania i uchwalania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (art. 15 ust. 1 i ust. 2, art. 20 ust. 1, art. 29), a nie do prostowania występujących w planie oczywistych omyłek pisarskich. W ocenie Wojewody treść przywołanych regulacji jednoznacznie świadczy o podjęciu przedmiotowej uchwały bez wyraźnego upoważnienia ustawowego, tym samym doszło do naruszenia art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483) stanowiącego, że organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa. Dalej zauważył, iż wprawdzie przepis zawarty w art. 113 §1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) przewiduje instytucję sprostowania oczywistej omyłki pisarskiej, jednakże dotyczy ona jedynie wydawanych w postępowaniu administracyjnym decyzji i postanowień. Organ nadzoru podzielił stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu wyrażone w wyroku z dnia 11 października 2007 r. (sygn. akt II SA/Wr 328/07), że skoro w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu ustalającej tryb oraz zasady uchwalania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego i dokonywania zmian tego planu, nie przewidziano zastosowania przepisów Kodeksu postępowania administrowania, to przepisy tej ustawy nie znajdują zastosowania przy podejmowaniu uchwał przez organy gminy w tym zakresie. Uznał również, iż do aktów prawa miejscowego nie stosuje się Działu IV rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej" (Dz. U. Nr 100, poz. 908), umożliwiającego prostowanie błędów pisarskich w ogłoszonym tekście aktu prawnego w formie obwieszczenia (§ 143 rozporządzenia). Podkreślił, że brak jest innych uregulowań, które można odnieść do ewentualnych omyłek w aktach prawa miejscowego, występujących na wcześniejszych etapach procesu legislacyjnego. Poza tym Wojewoda Opolski dostrzegł, że na mocy § 3 uchwały postanowiono o jej wejściu w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa Opolskiego, tymczasem tak określony termin wejścia w życie uchwały, w art. 29 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, odnosi się do uchwały w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego bądź jej zmiany, podjętej po przeprowadzeniu procedury ustanowionej w przepisach tej ustawy. Zdaniem organu nadzoru, istotną kwestią podlegającą rozważeniu była również ocena, czy wymieniony w uchwale błąd można było uznać za oczywistą omyłkę pisarską, stanowiącą nieistotne naruszenie prawa. Na mocy bowiem § 1 kwestionowanej uchwały dokonano sprostowania symboli oznaczających ustalenia planu dla terenów i służących do powiązania rysunku planu z ustaleniami treści uchwały. Wywiódł na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. z 2003 r. Nr 164, poz. 1587) oraz ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, że brak powiązania rysunku planu miejscowego z jego tekstem stanowi naruszenie zasad sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zatem nie można było uznać go za nieistotny błąd pisarski, usuwany w drodze uchwały prostującej oczywistą omyłkę pisarską. Na koniec, organ nadzoru wskazał, powołując się na orzecznictwo, iż publikacja planu, który jest prawem miejscowym, wywołuje określone skutki prawne, dlatego nie może podlegać zmianie bez zachowania trybu określonego przepisami ustawy. Wobec powyższego, jak również z powodu braku podstaw prawnych do stosowania instytucji sprostowania błędu pisarskiego w uchwale w sprawie miejscowego planu, stwierdził jej nieważność.