(...) W trybie przepisu § 17 ust. 2 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 18 września 2008 r. w sprawie orzeczeń i opinii wydawanych przez zespoły orzekające działające w publicznych poradniach psychologiczno-pedagogicznych (Dz. U. Nr 173, poz. 1072), zespół ocenia odwołanie i jeśli uzna, że zawarte w odwołaniu niezadowolenie z załatwienia sprawy jest usprawiedliwione, czyli zasługuje w całości na uwzględnienie, wówczas uchyla zaskarżone orzeczenie i wydaje nowe. Niezbędnym warunkiem wydania przez zespół nowego orzeczenia, o którym mowa w §17 ust. 2 rozporządzenia, jest to, aby w ocenie zespołu, odwołanie zasługiwało w całości na uwzględnienie, bo tylko wówczas jest władny wydać nowe orzeczenie, ale tylko takie, którym wyeliminuje (uchyli) zaskarżone orzeczenie i wyda nowe, czyli o innej treści niż dotychczasowe. Jeżeli natomiast zespół, który wydał orzeczenie uzna, że odwołanie tylko w części zasługuje na uwzględnienie, nie może zmienić swojego orzeczenia na podstawie § 17 ust. 2 rozporządzenia, czyli uchylić dotychczasowego i wydać nowego w treści orzeczenia, bowiem w takiej sytuacji jest obowiązany odwołanie wraz z aktami sprawy przesłać organowi odwoławczemu, tj. kuratorowi oświaty (...)
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Cisyk - spr. Sędziowie Sędzia WSA Ewa Janowska Sędzia WSA Grażyna Jeżewska Protokolant st. sekretarz sądowy Grażyna Stykała po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 14 stycznia 2010r. sprawy ze skargi Z. J. na decyzję Opolskiego Kuratora Oświaty w Opolu z dnia [...], nr [...] w przedmiocie indywidualnego nauczania 1) stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji i poprzedzającego ją orzeczenia Zespołu Orzekającego Publicznej Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej w K. z dnia [...], nr [...], 2) określa, że zaskarżona decyzji nie podlega wykonaniu, 3) zasądza od Opolskiego Kuratora Oświaty w Opolu na rzecz Z. J. kwotę 200 (dwieście) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Orzeczeniem z dnia 28 maja 2009 r., Nr [...] Zespół Orzekający Publicznej Poradni Psychologiczno - Pedagogicznej w K. orzekł o braku potrzeby indywidualnego nauczania A. J., powołując się na przepis art. 71b ust. 3 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 ze zm.). W uzasadnieniu orzeczenia Zespół podniósł, że natężenie objawów zespołu nadpobudliwości z wiodącymi zaburzeniami koncentracji uwagi występujące u A. J. pozwalają jej na realizacje materiału promowanego w zespole klasowym po zapewnieniu dziecku dodatkowej pomocy psychologiczno - pedagogicznej na terenie szkoły w formie zajęć indywidualnych dydaktyczno - wyrównawczych i socjoterapeutycznych do końca klasy VI oraz realizacji wszystkich zaleceń poradni zawartych w opinii z dnia 10 kwietnia 2009 r. Zespół również podniósł, że analiza zgromadzonej dokumentacji wykazała, że w środowisku szkolnym poczyniła postępy edukacyjne i poprawił się jej stosunek do obowiązków szkolnych.
Od powyższego orzeczenia odwołanie wniósł Z. J., ojciec A. Uznał bowiem, że odmowa udzielenia dziecku pomocy w formie indywidualnego nauczania jest dla córki rozwoju i nauki bardzo krzywdząca i nie dająca jej możliwości należytego przygotowania wejścia w etap dorosłego życia. Zaakcentował, że córka nie jest w stanie skupić się na lekcji, rozprasza ją niewielki szmer, nie potrafi usiedzieć spokojnie. Okoliczności te, w ocenie skarżącego, potwierdzają rozmowy z nauczycielami, dokumentacja lekarska, obserwacja, uwagi nauczycieli odnośnie zachowania i oceny z nauczania, orzeczenia z "PPPP w K. wydawane już od początku przedszkola." Skarżący uznał, że orzeczenie Zespołu jest bardzo krzywdzące, zatem wniósł o pozytywne załatwienie jego prośby, bowiem córka wymaga indywidualnego nauczania, stąd oczekuje wnikliwego i szczegółowego rozpatrzenia sprawy, z uwzględnieniem dobra dziecka. Do odwołania dołączył plik opinii oraz zaświadczenia lekarskie.
Zespół Orzekający Publicznej Poradni Psychologiczno - Pedagogicznej w K., orzeczeniem z dnia [...], Nr [...] wydanym na podstawie art. 71b ust. 3 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 ze zm.), orzekł o braku potrzeby indywidualnego nauczania A. J. W uzasadnieniu Zespół wskazał, że na posiedzeniu w dniu 10 lipca 2009 r. "rozpatrzono odwołanie od Orzeczenia nr [...] z dnia 28.05.2009 roku." Dodał, że nie stwierdza się w chwili obecnej znacząco nasilonych objawów zespołu nadpobudliwości z zaburzeniami koncentracji uwagi, które uniemożliwiłyby A. uczęszczanie do szkoły. Nie sprawia ona swoim zachowaniem w szkole zagrożenia ani dla siebie, ani dla innych dzieci. Czasami przeszkadza w prowadzeniu zajęć lekcyjnych, ale nie stanowi to istotnego zaburzenia toku lekcji. Ze zgromadzonej dokumentacji natomiast wynika, że A. w środowisku szkolnym poczyniła pewne postępy edukacyjne, poprawił się jej stosunek do obowiązków szkolnych. Zespół stwierdził, że aby sytuacja dziecka mogła ulec znaczącej poprawie "proponujemy zapewnienie uczennicy dodatkowej pomocy psychologiczno - pedagogicznej w szkole w formie indywidualnych zajęć dydaktyczno - wyrównawczych i socjoterapeutycznych do końca klasy VI." Ponadto Zespół zaproponował rodzicom dziecka, kontrolną diagnozę neurologiczną, może nawet z obserwacją w Oddziale Neurologii Dziecięcej, jeśli dostrzegają istotne pogorszenie się stanu zdrowia psychicznego ich dziecka.