Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Janowska - spr. Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik Sędzia NSA Jerzy Krupiński Protokolant St. inspektor sądowy Grażyna Jankowska-Stykała po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 grudnia 2018 r. sprawy ze skargi B. C. na Prezydenta Miasta Opola w przedmiocie niewykonania wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 28 lutego 2017 r., sygn. akt II SAB/Op 33/17 w sprawie ustalenia kosztów usunięcia i przechowania pojazdu 1) wymierza Prezydentowi Miasta Opola grzywnę w wysokości 1.500 (tysiąc pięćset) złotych, 2) stwierdza, że bezczynność organu w wykonaniu wyroku miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, 3) przyznaje od Prezydenta Miasta Opola na rzecz skarżącego B. C. sumę pieniężną w kwocie 2.000 (dwa tysiące) złotych, 4) zasądza od Prezydenta Miasta Opola na rzecz skarżącego B. C. kwotę 697 (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wyrokiem z dnia 28 lutego 2017 r., sygn. akt II SAB/Op 33/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu uwzględnił skargę B. C. (dalej: "skarżący") na bezczynność Prezydenta Miasta Opola (dalej: "organ", "Prezydent"), w przedmiocie ustalenia kosztów usunięcia i przechowania pojazdu i zobowiązał organ do wydania aktu w sprawie wniosku skarżącego z dnia 15 września 2009 r. - w terminie 30 dni od dnia zwrotu akt z prawomocnym orzeczeniem (pkt 1 sentencji), stwierdził, że bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa (pkt 2 sentencji), orzekł o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości 500 zł (pkt 3 sentencji), przyznał od organu na rzecz skarżącego sumę pieniężną w wysokości 1.000 zł (pkt 4 sentencji) oraz zasądził od organu na rzecz skarżącego zwrot kosztów postępowania sądowego w kwocie 597 zł (pkt 5 sentencji).
W uzasadnieniu tego wyroku Sąd ustalił, m. in. że zarządzeniem z dnia 7 lutego 2007 r., wydanym na podstawie art. 130a ust. 5a, 5c i 5e ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908, z późn. zm.), a następnie zarządzeniem z dnia 26 stycznia 2010 r., Prezydent wyznaczył skarżącego jako jednostkę do usuwania pojazdów z drogi i prowadzenia parkingu strzeżonego, na okres kolejnych 3 lat.
W dniu 14 marca 2009 r. skarżący przyjął do wykonania wydaną przez funkcjonariusza Policji dyspozycję dotyczącą usunięcia i dostarczenia na prowadzony przez niego parking pojazdu marki [...], o nr rej. [...].
Pismem z dnia 15 września 2009 r. skarżący zawiadomił Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w [...] o dokonaniu usunięcia ww. pojazdu oraz poinformował, że pomimo upływu 6-miesięcznego terminu określonego w art. 130a ust. 10 ustawy Prawo o ruchu drogowym pojazd nie został odebrany przez właściciela z parkingu strzeżonego. Ponadto oświadczył, że na dzień sporządzenia pisma należność za holowanie i parking przedmiotowego samochodu wynosi 2.196 zł. Następnie 2 grudnia 2010 r. poinformował organ, że powyższy pojazd przechowywał przez 351 dni i opłaty z tego tytułu wynoszą 2808 zł. W nawiązaniu do wniosku z dnia 2 grudnia 2010 r., kolejnym pismem z dnia 3 października 2011 r. skarżący wystąpił o przyznanie kosztów za dozór przechowywanie i holowanie pojazdu w łącznej kwocie 4.088,83 zł. Powyższe pisma Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w [...] przekazał w dniu 23 lutego 2012 r. Staroście [...], celem załatwienia według właściwości, wyjaśniając, że nie prowadzi postępowania w sprawie orzeczenia przepadku przedmiotowego pojazdu.
Odrębnym pismem z dnia 9 września 2010 r., skarżący zawiadomił Prezydenta Miasta Opola o usunięciu pojazdu i bezskutecznym upływie 6-miesięcznego terminu jego odbioru.
Następnie pismem z dnia 6 października 2016 r. skarżący wystąpił do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z pismem datowanym na dzień 5 października 2016 r., a zatytułowanym "Skarga", w którym powołał się na przepis art. 37 § 2 K.p.a., wskazując na bezczynność organu w rozpoznaniu sprawy dotyczącej ustalenia kosztów usunięcia i przechowania pojazdu marki [...], o nr rej. [...].