Sprawa ze skargi na decyzję SKO w Opolu w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik Sędziowie Sędzia WSA Beata Kozicka Sędzia WSA Krzysztof Sobieralski (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 1 kwietnia 2021 r. sprawy ze skargi J. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 30 listopada 2020 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta Opola z dnia 23 września 2020 r., nr [...], 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu na rzecz skarżącej J. N. kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Inne orzeczenia z hasłem:
Pomoc społeczna
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie strona 1/7

Przedmiotem skargi wniesionej przez J. N., reprezentowaną przez pełnomocnika adwokata M. Ż., zwaną dalej skarżącą, była decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 30 listopada 2020 r. nr [...], zwanego dalej Kolegium, utrzymująca w mocy, wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta Opola, decyzję Starszego Specjalisty w Miejskim Centrum Świadczeń w Opolu z dnia 23 września 2020 r., nr [...], zwanego dalej organem pierwszej instancji, odmawiającą przyznania skarżącej świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu sprawowania opieki nad synem A. N., który legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.

Wydanie tych decyzji poprzedziło następujące postępowanie.

Dnia 26 czerwca 2020 r. J. N. złożyła w Miejskim Centrum Świadczeń w Opolu wniosek o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad synem - A. N., urodzonym w dniu [...]. Do wniosku załączyła: 1) orzeczenie o stopniu niepełnosprawności Miejskiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w Opolu z dnia 11 października 2010 r., z którego wynika, że A. N. został zaliczony do osób o znacznym stopniu niepełnosprawności na stałe, niepełnosprawność istnieje od urodzenia, a orzeczony stopień niepełnosprawności datuje się od dnia 6 grudnia 2000 r.; 2) decyzję ZUS z dnia 1 marca 2020 r. o waloryzacji emerytury; 3) decyzję ZUS z dnia 1 marca 2020 r. o podwyższeniu renty i ponownym obliczeniu świadczenia uzupełniającego dla A. N.; 4) wyrok NSA z dnia 8 stycznia 2020 r., sygn. akt I OSK 2392/19.

Decyzją z dnia 23 września 2020 r. organ pierwszej instancji odmówił przyznania J. N. prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu sprawowania opieki nad synem A. N. Organ pierwszej instancji po opisaniu stanu faktycznego sprawy wskazał, że zgodnie z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 111 ze zm.), zwanej dalej ustawą, świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje jeśli osoba sprawująca opiekę ma ustalone prawo do emerytury. Na podstawie zgromadzonych dokumentów organ ustalił, że w sprawie zaistniała negatywna przesłanka, gdyż J. N. posiada prawo do emerytury, co powoduje, że świadczenie pielęgnacyjne nie może być przyznane. Decyzja została doręczona stronie w dniu 23 września 2020 r.

J. N. w dniu 2 października 2020 r. odwołała się od decyzji organu pierwszej instancji do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu. W odwołaniu skarżąca domagała się przyznania świadczenia pielęgnacyjnego w wysokości pokrywającej różnicę między pobieraną emeryturą a pełną kwotą świadczenia pielęgnacyjnego. Jednocześnie zarzuciła organowi błędną wykładnię przepisu art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy, co stanowi naruszenie art. 32, art. 69, art. 71 ust. 1 w związku z art. 2 Konstytucji RP oraz art. 28 ust. 1 i ust. 2 lit c Konwencji Praw Osób Niepełnosprawnych

Kolegium wskazaną na wstępie decyzją z dnia 30 listopada 2020 r. utrzymało w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu wskazano, że warunki nabywania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego oraz zasady ustalania, przyznawania i wypłacania tego świadczenia zostały uregulowane w przepisach ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych i powołano treść przepisów mających zastosowanie w sprawie. Kolegium podzieliło stanowisko prezentowane przez organ pierwszej instancji. Podkreślono, że J. N. niewątpliwie sprawuje opiekę nad niepełnosprawnym synem. Jednak równie bezsporne jest to, iż ma ustalone prawo do emerytury, co stanowi negatywna przesłankę przyznania wnioskowanego świadczenia. Kolegium zwróciło uwagę, że celem świadczenia pielęgnacyjnego jest udzielenie materialnego wsparcia osobom, które rezygnują z aktywności zawodowej, aby opiekować się osobą niepełnosprawną. Świadczenie pielęgnacyjne ma zastąpić dochód uzyskiwany ze świadczonej pracy, której nie może podjąć osoba pielęgnująca. Jego istotą jest więc częściowe zrekompensowanie opiekunowi niepełnosprawnego strat finansowych spowodowanych niemożnością podjęcia pracy lub rezygnacją z niej w związku ze sprawowana opieką. Stąd też ustawodawca przyjął założenie, że osoba posiadająca już zabezpieczenie materialne w postaci dochodu z tytułu między innymi emerytury powinna być wyłączona z zakresu podmiotowego osób uprawnionych do świadczenia pielęgnacyjnego. W ocenie Kolegium, nie jest możliwy zbieg obu tych świadczeń ani wzajemna ich kompensata. Na poparcie tego stanowiska przywołano kilka orzeczeń sądowych. Organ odwoławczy wskazał jednocześnie, że zna treść przywołanego przez skarżąca wyroku NSA z dnia 8 stycznia 2020 r, sygn. akt I OSK 2392/19, jednak jest to orzeczenie wiążące w konkretnej sprawie i - nie będąc źródłem powszechnie obowiązującego prawa - nie posiada mocy wiążącej.

Strona 1/7
Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Inne orzeczenia z hasłem:
Pomoc społeczna
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze