W kolejnej regulacji, tj. w § 6 uchwały postanowiono, iż Starosta Powiatu podejmuje decyzję o całkowitym zwolnieniu z ponoszenia opłaty w przypadku, gdy:
zachodzą jednocześnie, co najmniej dwie przesłanki, o których mowa w § 4,
2) osoba obowiązana do ponoszenia opłaty nie posiada żadnego źródła dochodu.
Natomiast w § 7 uchwały przyjęto, że decyzje o częściowym lub całkowitym zwolnieniu z opłat wydaje się na okres nie dłuższy niż jeden rok.
Końcowymi regulacjami Rada Powiatu Kędzierzyńsko - Kozielskiego powierzyła wykonanie uchwały Kierownikowi Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w Kędzierzynie - Koźlu (§ 8), postanowiła o utracie mocy własnej uchwały nr XVI/120/2004 z dnia 24 kwietnia 2004 r. (§ 9) oraz określiła, że uchwała podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Województwa Opolskiego i wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia (§10).
W skardze skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, Wojewoda Opolski wniósł o stwierdzenie nieważności § 1, § 2, § 3, § 5, § 6, § 7 oraz załącznika do przedmiotowej uchwały Rady Powiatu, wywodząc, iż we wskazanej części uchwała została podjęta z istotnym naruszeniem prawa, tj. art. 79, art. 19 pkt 5, art. 86 ust. 7 ustawy o pomocy społecznej. Wniesiono również o wstrzymanie wykonania skarżonej uchwały.
I tak, postanowieniom § 1 i 2 uchwały, przewidującym, że "Zwalnia się całkowicie rodziców (...) z opłat za pobyt dziecka w rodzinie zastępczej (...), gdy ..." oraz że "... osoby (...) ponoszą częściową odpłatność za pobyt dziecka w rodzinie zastępczej w przypadku ...", i dalej, ustalającym obligatoryjne przesłanki do zwolnienia zobowiązanych podmiotów z opłaty w określonym zakresie, narzucając jednocześnie staroście obowiązek wydania decyzji zwalniającej z opłaty w całości lub w części zawsze, ilekroć dochód na osobę w rodzinie wynosi wskazaną w uchwale wysokość, zarzucono naruszenie - w istotny sposób - po pierwsze, postanowień art. 79 ust. 5 ustawy o pomocy społecznej, po drugie zaś, normy kompetencyjnej stanowiącej podstawę do podjęcia skarżonej uchwały, tj. art. 79 ust. 6 ustawy o pomocy społecznej. W ocenie Wojewody Opolskiego, Rada Powiatu określa jedynie warunki zwolnień, rozumiane jako czynniki uzależniające przyznanie zwolnienia, natomiast kompetencja do wydawania decyzji została przyznana staroście, który w przedmiocie zwolnienia kieruje się uznaniem administracyjnym, oceniając każdorazowo sytuację rodzinną, zdrowotną, dochodową i majątkową. Dopiero wtedy, biorąc pod uwagę całość postępowania dowodowego, starosta może dokonać zwolnienia. Natomiast według uchwały, zwolnienie (w całości lub w części) następuje obligatoryjnie, o ile tylko dochód na członka rodziny nie przekracza określonego kryterium - podczas gdy osoba mająca niski dochód nie zawsze kwalifikuje się do udzielenia zwolnienia. Takie postępowanie, rozumiane jako konkretyzacja przesłanek wymienionych w ust. 3 i 5 art. 79 ustawy o pomocy społecznej jest niedopuszczalne.
Zdaniem Wojewody Opolskiego, powyższe wywody należy w pełni odnieść do przepisów § 5 ust. 1 oraz § 6 skarżonej uchwały, którymi ponownie związano starostę regułami obligującymi go do podejmowania ściśle określonych decyzji.