Wyeliminowanie z obrotu prawnego zapisów § 2 ust. 1 oraz § 5 ust. 1 uchwały spowoduje, że przepisy § 2 ust. 2 oraz § 5 ust. 2 staną się niewykonalne, co uzasadnia wniosek o stwierdzenie nieważności także i tych przepisów. Ponadto, Rada Powiatu, wprowadzając zapisy § 2 ust. 2 oraz § 5 ust. 2 uchwały, naruszyła postanowienia art. 79 ust. 2 w związku z art. 79 ust. 1 i art. 78 ustawy o pomocy społecznej, gdyż przejęła do swej właściwości kompetencje starosty. Zgodnie z art. 79 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej, decyzję administracyjną o wysokości opłaty wydaje starosta właściwy ze względu na miejsce zamieszkania dziecka przed umieszczeniem w rodzinie zastępczej. Granice w jakich starosta może się poruszać ustalając opłatę wyznacza art. 79 ust. 1 w zw. z art. 78 ustawy o pomocy społecznej.
Rada Powiatu przyjęła nadto w § 7 skarżonej uchwały, iż decyzję o częściowym lub całkowitym zwolnieniu z opłat wydaje się na okres nie dłuższy niż jeden rok. W ten sposób naruszyła postanowienia art. 79 ust. 6 ustawy o pomocy społecznej, który jako norma kompetencyjna nie upoważnia Rady do podejmowania takich regulacji. Powołując się na stanowisko doktryny oraz orzecznictwo sądowe, Wojewoda Opolski wywodził, iż naczelną zasadą prawa administracyjnego jest zakaz domniemania kompetencji i że normy kompetencyjne powinny być interpretowane w sposób ścisły, literalny. Zgodnie z art. 79 ust. 6 ustawy o pomocy społecznej, rada powiatu została upoważniona do określenia warunków częściowego lub całkowitego zwalniania rodziców z opłat, o których mowa w ust. 1 tej regulacji. Zdaniem strony skarżącej, przytoczona podstawa prawna nie daje możliwości ustalenia czasokresu zwolnienia z opłat. Dla wsparcia tej argumentacji wskazano na brzmienie art. 106 ust. 5 i art. 107 ust. 4 ustawy o pomocy społecznej, których łączne odczytanie prowadzi do wniosku, iż decyzja o przyznaniu pomocy społecznej może być uchylona i zmieniona w każdym czasie, o ile tylko w wyniku wywiadu środowiskowego lub zmiany przepisu prawa okaże się, że osoba otrzymująca świadczenia przestała spełniać warunki do zwolnienia. Rada Powiatu nie może wprowadzać w sposób generalny maksymalnych okresów przyznania uprawnienia, a zatem i przesłanek jego wygaśnięcia (w tym przypadku - upływ czasu). Podkreślono także, że wprowadzenie zasady czasowego zwolnienia z opłat nakładałoby na organ decyzyjny obowiązek wydawania decyzji zawierających termin końcowy, po którego upływie tracą one moc wiążącą. Możliwość dodawania do decyzji obostrzeń w postaci dodatkowych składników, w tym terminu końcowego, musi w wyraźny sposób wynikać z przepisu odrębnego. Przepis art. 79 ust. 6 ustawy o pomocy społecznej nie może być uważany za taki przepis odrębny.
Za przyjętą bez podstawy prawnej uznano również treść § 3 ust. 2 uchwały. Wojewoda Opolski dowodził, że nakładanie na Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie obowiązku podejmowania nie rzadziej niż raz na 6 miesięcy próby ustalenia miejsca pobytu rodziców, wykracza poza upoważnienie przyznane radzie powiatu w art. 79 ust. 6 ustawy o pomocy społecznej. Co więcej, w jego ocenie, wskazany obowiązek wyprowadzić można z wyżej cyt. art. 107 ust. 4 ustawy o pomocy społecznej, zgodnie z którym, w przypadku osób korzystających ze stałych form pomocy, aktualizację wywiadu środowiskowego sporządza się nie rzadziej niż co 6 miesięcy. Tym samym, z taką też systematycznością ustalane będzie na nowo miejsce pobytu rodziców. Nie ma zatem potrzeby, ani prawnie dopuszczalnej możliwości, dublowania w uchwale powyższych postanowień ustawowych.