Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Cisyk (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Bogusz Sędzia WSA Ewa Janowska Protokolant St. sekretarz sądowy Joanna Szyndrowska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 9 grudnia 2010 r. sprawy ze skargi Z. G. na decyzję Wojewody Opolskiego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie renty szkoleniowej 1) uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta Opola z dnia [...] nr [...], 2) określa, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.
Do Powiatowego Urzędu Pracy w Opolu zostało wniesione przez Z. G. pismo z dnia 27 kwietnia 2009 r., w którym podniósł, że prosi o zwrócenie się do ZUS w Opolu, o przedłużenie renty szkoleniowej, gdyż szkolenie nie zostało wykonane, a dokumenty znajdują się w PUP Opole.
Prezydent Miasta Opola, postanowieniem z dnia 8 maja 2009 r., wydanym na podstawie art. 65 § 1 K.p.a. przekazał wniosek Z. G. dotyczący przedłużenia renty szkoleniowej według właściwości ZUS w Opolu.
W wyniku złożonego przez Z. G. zażalenia, Wojewoda Opolski utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.
Powyższe postanowienie zostało przez wnioskodawcę zaskarżone i wyrokiem z dnia 2 listopada 2009 r., sygn. akt II SA/Op 275/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu uchylił postanowienie I i II instancji. Sąd wskazał, że przedłużenie prawa do renty, o którym mowa w art. 60 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze z.), następuje na podstawie wniosku starosty, bowiem ten organ jest uprawniony do zainicjowania postępowania administracyjnego dotyczącego przedłużenia renty szkoleniowej, zatem starosta przesyła wniosek do ZUS. Sąd zwrócił też uwagę, że Z. G. miał przyznane prawo do renty szkoleniowej "na okres od 2 grudnia do 30 czerwca 2007 r." a pismo dotyczące przedłużenia tej renty zostało złożone 27 kwietnia 2009 r. Dlatego też, Sąd uchylając postanowienia obu organów - powołując się na art. 7 i 77 K.p.a. - wskazał na potrzebę ustalenia "czy skarżący wnosi o przyznanie mu renty szkoleniowej, czy też, co wynika z literalnej treści złożonego pisma o przedłużenie prawa do renty szkoleniowej." Podkreślił, że ustalenie tych okoliczności pozwoli organowi na prawidłowe zakwalifikowanie pisma skarżącego oraz na właściwą ocenę przedmiotu żądania.
Prezydent Miasta Opola, po otrzymaniu powyższego wyroku i akt administracyjnych sprawy, decyzją z dnia [...], wydaną na podstawie art. 64 § 2 i art. 104 K.p.a. orzekł o pozostawieniu bez rozpoznania wniosku Z. G. z dnia 27 kwietnia 2009 r. W uzasadnieniu organ podał, że mając na względzie wskazania Sądu, wezwał trzykrotnie skarżącego do pisemnego uzupełnienia wniosku o dokładne określenie żądania a mianowicie: czy wnosi we wniosku o przyznanie prawa do renty szkoleniowej, czy też o przedłużenie prawa do renty, gdyż to prawo zostało ostatnio przyznane na okres od 2 grudnia 2005 r. do 30 czerwca 2007 r. Wezwania o w/w treści zostały doręczone skarżącemu w dniach: 5 marca, 16 kwietnia i 20 maja 2010 r. W piśmie z dnia 13 maja 2010 r., odebranym 20 maja 2010 r., skarżący został pouczony, że w przypadku nieusunięcia braków w terminie 7 dni od dnia wezwania, na podstawie art. 64 § 2 K.p.a. podanie zostaje pozostawione bez rozpatrzenia. "Do dnia 9 czerwca 2010 r. Z. G. nie ustosunkował się pisemnie do któregokolwiek z powyższych wezwań." Dlatego też, w ocenie organu, należało orzec decyzją "o pozostawieniu bez rozpoznania wniosku z dnia 27.04.2009 r."
Odwołanie od powyższej decyzji wniósł Z. G..
Wojewoda Opolski decyzją z dnia [...], postanowił uchylić zaskarżoną decyzję i umorzyć postępowanie pierwszej instancji. Po opisaniu przebiegu postępowania w sprawie, organ odnotował, że "prawidłowo sporządzone trzykrotne wezwanie strony do sprecyzowania żądania pozostały bez odpowiedzi." Zwrócił uwagę, że wezwanie do usunięcia braków podania, jak i pozostawienie podania bez rozpatrzenia są czynnościami materialno - technicznymi. "Zgodnie z poglądem przyjętym w literaturze prawniczej i orzecznictwie sadowym, pozostawienie podania bez rozpoznania oznacza stwierdzenie przez organ administracji publicznej w drodze sporządzenia odpowiedniej adnotacji, że podanie zawiera wadę określoną w art. 64 K.p.a. i, że wskutek tego stało się ono bezskuteczne z mocy prawa (por. B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, 9 wydanie, wydawnictwo C.H. Beck, str. 375)." W świetle powyższego i w myśl art. 105 § 1 K.p.a., w ocenie organu, wystąpiła przesłanka bezprzedmiotowości postępowania przed organem I instancji. Wojewoda uchylił zaskarżoną decyzję i umorzył postępowanie I instancji.