4) spełniają odpowiednio pozostałe wymagania określone w Regulaminie, w szczególności kryteria określone w § 3 ust. 3 Regulaminu.
W § 5 ust. 2 Regulaminu postanowiono, że wypłata świadczeń, zarówno dla osób spełniających kryteria pierwszeństwa określone w ust. 1, jak i pozostałych osób, spełniających kryteria określone w § 3, z zastrzeżeniem ust. 3, odbywa się według kolejności wpływu wniosków, tj. decydująca będzie data i godzina wpływu wniosku do Urzędu Miejskiego w Nysie z dokonaną przez pracownika Urzędu adnotacją "wniosek kompletny". Natomiast w § 5 ust. 3 Regulaminu ustalono, iż ze względu na postanowienia ust. 1 określa się, że w przypadku, gdy środki zabezpieczone na wypłatę bonu wychowawczego w budżecie Gminy na dany rok, nie pozwalają na przyznanie i wypłatę świadczenia wszystkim osobom uprawnionym, wskazanym w Regulaminie, osobom, którym nie przysługuje pierwszeństwo określone w ust. 1, nie zostanie przyznane świadczenie.
Z kolei w § 7 Regulaminu Rada Miejska określiła kryteria utraty uprawnień do bonu. W tym zakresie Rada postanowiła m.in., że wnioskodawca, który pobrał nienależnie bon wychowawczy, jest obowiązany do jego zwrotu (§ 7 ust. 4). O zwrocie nienależnie pobranego świadczenia rozstrzyga Burmistrz Nysy w drodze decyzji administracyjnej (§ 7 ust. 6). Nienależnie pobrany bon wychowawczy podlega egzekucji w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (§ 7 ust. 7). Natomiast kwota świadczenia, o którym mowa w ust. 4, podlega zwrotowi łącznie z ustawowymi odsetkami za opóźnienie na rachunek bankowy wskazany w decyzji, o której mowa w ust. 6. Odsetki są naliczane od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu wypłaty świadczenia do dnia spłaty (§ 7 ust. 8). W § 7 ust. 2 Regulaminu przyjęto, że Burmistrz Nysy może bez zgody strony zmienić lub uchylić ostateczną decyzję administracyjną, na mocy której strona nabyła prawo do świadczenia "bonu wychowawczego" w przypadku zaprzestania spełniania któregokolwiek z kryteriów określnych w § 3 lub § 5 Regulaminu, a w szczególności w przypadkach określonych w ust. 1 oraz w przypadku nienależnie pobranego świadczenia lub gdy wystąpiły inne okoliczności mające wpływ na prawo do świadczenia.
Pismem z dnia 6 listopada 2019 r. (data wpływu do Sądu 11 grudnia 2019 r.) Wojewoda Opolski (zwany dalej także "organem nadzoru") wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu na opisaną wyżej uchwałę, żądając stwierdzenia jej nieważności z powodu istotnego naruszenia przepisów prawa oraz wnioskując o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
W ocenie organu nadzoru zaskarżona uchwała została wydana z istotnym naruszeniem prawa, polegającym na przekroczeniu delegacji ustawowej wynikającej z art. 22b u.ś.r. oraz naruszeniu art. 32 i art. 71 ust. 1 Konstytucji RP. Organ nadzoru stwierdził, że uchwała Nr XIV/223/19 Rady Miejskiej w Nysie stanowi akt prawa miejscowego - w związku z tym musi odpowiadać: 1) wymogom formalnym wynikającym z generalnych norm kompetencyjnych podejmowania uchwał; 2) przesłankom merytorycznym wynikającym ze szczegółowej normy kompetencyjnej upoważniającej radę gminy do stanowienia aktów prawa miejscowego. Co więcej, aby uchwała ta spełniała merytoryczne wymogi prawne, powinna odpowiadać zakresowi, który wynika z art. 22b u.ś.r. Zgodnie bowiem z treścią art. 7 Konstytucji RP organy władzy publicznej działają w granicach i na podstawie prawa. Powyższa zasada oznacza, że każda norma kompetencyjna musi być tak realizowana, aby nie naruszała innych przepisów ustawy. Realizując kompetencję organ musi uwzględniać treść normy ustawowej. Odstąpienie od tej zasady - w tym poprzez przekroczenie delegacji ustawowej - z reguły stanowi istotne naruszenie prawa. Zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie ugruntował się pogląd dotyczący dyrektyw wykładni norm o charakterze kompetencyjnym. Naczelną zasadą prawa administracyjnego jest zakaz domniemania kompetencji. Ponadto należy podkreślić, że normy upoważniające powinny być interpretowane w sposób ścisły, literalny. Jednocześnie zakazuje się dokonywania wykładni rozszerzającej przepisów kompetencyjnych oraz wyprowadzania kompetencji w drodze analogii.