Brak ogłoszenia uchwały w wojewódzkim dzienniku urzędowym stanowi także istotne naruszenie prawa, a to art. 13 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych. Przepis ten wprowadza obowiązek ogłoszenia w wojewódzkim dzienniku urzędowym aktów prawa miejscowego stanowionych przez sejmik województwa, organ powiatu oraz organ gminy, w tym statutów województwa, powiatu i gminy.
Według art. 94 Konstytucji RP, organy samorządu terytorialnego oraz terenowe organy administracji rządowej, na podstawie i w granicach upoważnień zawartych w ustawie, ustanawiają akty prawa miejscowego obowiązujące na obszarze działania tych organów, a zasady i tryb wydawania aktów prawa miejscowego określa ustawa.
W doktrynie i judykaturze utrwalił się pogląd, w myśl którego akty prawa miejscowego mają charakter aktów administracyjnych generalnych, zawierających abstrakcyjne normy prawne, o powszechnej mocy obowiązującej na określonej części terytorium państwa (ograniczonej w zakresie terytorialnym do obszaru działania organu tworzącego dany akt), wydanych przez organy samorządu terytorialnego lub terenowe organy administracji rządowej na podstawie i w granicach przyznanej ustawowej normy kompetencyjnej, ogłoszonych w ustawowo określony sposób (por. wyroki NSA: z dnia 9 grudnia 2011 r., sygn. akt II OSK 2039/11; z dnia 9 września 2010 r., sygn. akt I OSK 988/10).
Zarządzenia organu wykonawczego wydane na podstawie uchwały mają charakter generalny - bo zawarte w nich normy definiują adresata przez wskazanie pożądanych cech, a nie przez wymienienie nazw adresatów, oraz abstrakcyjny - bo nakazywane, zakazywane lub dozwolone zachowania mają mieć miejsce w pewnych powtarzalnych okolicznościach, a nie w jednej konkretnej sytuacji. Ponadto mają one charakter normatywny - bo zawierają postanowienia wyznaczające adresatom sposób zachowania się w postaci nakazu, zakazu lub uprawnienia oraz zewnętrzny - bo skierowane są również do podmiotów pozostających poza strukturą administracji. Dokonując ich kwalifikacji należy uwzględnić, że adresatem nie jest sama administracja. Regulują one w sposób jednostronny kwestie opłat związanych z korzystaniem z cmentarzy komunalnych. Słusznie zauważył skarżący, że adresaci ocenianego aktu zostali określeni generalnie a nie indywidualnie, i odnosi się do sytuacji powtarzalnych, a nie jednorazowych.
Do takich aktów należy zaskarżona uchwała. Ponadto należy zwrócić uwagę-czego nie czyni skarżący- a co Sąd stwierdza w trybie art.134 § 1 P.p.s.a., że treść zaskarżonej uchwały zawiera w § 3 regulację dotyczącą materii przewidzianej w art. 4 ust.1 pkt 2 ustawy o gospodarce komunalnej. Stanowi on, że aktualny cennik wysokości opłat za korzystanie z cmentarzy i urządzeń komunalnych pozostaje bez zmian do dnia ustalenia nowego cennika przez Prezydenta Opola . Taki zapis uchwały jest postanowieniem określającym ceny i opłaty w trybie art. 4 ust. 1 pkt 2 tej ustawy. Także zatem z uwagi na brzmienie par. 3 uchwały musi ona być traktowana jako akt prawa miejscowego.
Te wszystkie cechy przemawiają za uznaniem uchwały za akt prawa miejscowego, którego obowiązywanie - w świetle art. 88 Konstytucji RP - zależy od jego ogłoszenia. Po myśli tego przepisu, warunkiem wejścia w życie aktów normatywnych, w tym aktów prawa miejscowego, jest ich ogłoszenie (ust. 1), zaś zasady i tryb ogłaszania takich aktów określa ustawa (ust. 2). Z art. 88 Konstytucji RP oraz z art. 13 pkt 2 ustawy o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych wynikała w okolicznościach rozpoznawanej sprawy powinność ogłoszenia uchwały w Dzienniku Urzędowym Województwa Opolskiego.
W konsekwencji brak publikacji zaskarżonej uchwały jako prawa miejscowego, stanowiącego przy tym warunek jej wejścia w życie, przesądza o istotnym naruszeniu norm konstytucyjnych i ustawowych skutkując koniecznością stwierdzenia nieważności kontrolowanej uchwały na podstawie art. 147 § 1 P.p.s.a., co też Sąd orzekł w wyroku.