Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej w Ozimku w przedmiocie wydzierżawienia nieruchomości gminnej w trybie bezprzetargowym
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz Sędzia WSA Daria Sachanbińska - spr. Protokolant Sekretarz sądowy Mariola Górska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 12 stycznia 2010 r. sprawy ze skargi Wojewody Opolskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Ozimku z dnia 30 marca 2009 r., Nr XXXII/304/09 w przedmiocie wydzierżawienia nieruchomości gminnej w trybie bezprzetargowym 1) stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości, 2) określa, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu.

Uzasadnienie strona 1/5

W dniu 30 marca 2009 r. Rada Miejska w Ozimku, działając na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. a ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) oraz art. 37 ust. 2 pkt 1 i ust. 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podjęła uchwałę Nr XXXII/304/09 w sprawie wydzierżawienia mienia gminnego. W § 1 uchwały wyraziła zgodę na wydzierżawienie w trybie bezprzetargowym na dalszy okres 5 lat konkretnych nieruchomości położonych w O. i we wsi J. Wykonanie uchwały powierzyła Burmistrzowi (§ 2) i określiła, że uchwała wchodzi w życie z dniem jej podjęcia (§ 3).

W odpowiedzi na pismo Wojewody Opolskiego z dnia 14 kwietnia 2009 r. Przewodniczący Rady Miejskiej w Ozimku poinformował organ nadzoru, iż podstawę podjęcia w/w uchwały stanowił również art. 34 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Na powyższą uchwałę skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu złożył Wojewoda Opolski, wnosząc o stwierdzenie jej nieważności z powodu istotnego naruszenia prawa, tj. art. 37 ust. 1 w zw. z art. 37 ust. 4 ustawy. Organ nadzoru wywodził, że z wykładni gramatycznej tych przepisów wynika, iż przy zawieraniu m.in. umów dzierżawy na okres dłuższy niż 3 lata wymagane jest zastosowanie trybu przetargowego, a do odstąpienia od tego trybu konieczne jest wyrażenie zgody przez radę, przy odpowiednim zastosowaniu art. 37 ust. 1 ustawy, który z kolei nakazuje uwzględniać regulacje zawarte w ust. 2 i 3 tegoż artykułu, określające przypadki zastosowania drogi bezprzetargowej. Oznacza to, że wydzierżawienie nieruchomości na czas dłuższy niż 3 lata - bez konieczności przeprowadzenia przetargu - jest dopuszczalne tylko w przypadkach określonych w art. 37 ust. 2 i 3 ustawy. W rozpatrywanym przypadku Rada Miejska w Ozimku podjęła uchwałę Nr XXXII/304/09 w sprawie wydzierżawienia mienia gminnego, w której wyraziła zgodę na wydzierżawienie w trybie bezprzetargowym na dalszy okres 5 lat nieruchomości położonych w O. i we wsi J., wskazując jako podstawę do odstąpienia od przeprowadzenia przetargu art. 37 ust. 2 pkt 1 i art. 34 ust. 1 pkt 1 ustawy. W myśl pierwszego z przywołanych przepisów nieruchomość jest zbywana w trybie bezprzetagowym jeżeli zbycie następuje na rzecz osoby, której przysługuje pierwszeństwo w jej nabyciu, stosownie do art. 34. Z kolei art. 34 ust. 1 pkt 1 ustawy przyznaje takie uprawnienie osobom fizycznym i prawnym, którym przysługuje roszczenie o nabycie nieruchomości z mocy ustawy lub odrębnych przepisów, pod warunkiem złożenia w odpowiednim terminie stosownego wniosku. W ocenie Wojewody, analiza tych regulacji prowadzi do wniosku, iż katalog zwolnień zamieszczonych w art. 37 ust. 2 ustawy, pozwalający na odstąpienie od przetargowego trybu zbywania nieruchomości w punkcie 1, nie przystaje do zawierania umów dzierżawy, które wykazują wiele odrębności w stosunku do umów zbycia czy oddawania w użytkowanie wieczyste, a ponadto wynikające z nich preferencje są z reguły sprzeczne z gospodarką rynkową. W związku z tym Wojewoda uznał, że brak jest podstaw do odstąpienia od przetargowego trybu zawarcia umowy dzierżawy, stąd też uzasadnione jest wnioskowanie o stwierdzenie nieważności całej zaskarżonej uchwały. Ponadto Wojewoda wniósł o zawieszenie postępowania sądowego w niniejszej sprawie do czasu udzielenia odpowiedzi na pytanie prawne dotyczące wykładni art. 37 ust. 4 ustawy, przedstawione przez NSA do rozstrzygnięcia w sprawie o sygn. akt I OSK 1035/08.

Strona 1/5