W odpowiedzi na skargę wniesiono o jej oddalenie, przychylając się do wniosku w przedmiocie zawieszenia postępowania sądowego. Skarżony organ stwierdził, że stanowisko Wojewody Opolskiego nie zasługuje na uwzględnienie. Wywodził, że dotychczasowa linia orzecznicza, wedle której jedynie w przypadkach wymienionych w art. 37 ust. 2 i 3 ustawy możliwe jest zwolnienie przez radę z obowiązku przeprowadzenia przetargu wynika z nieprecyzyjnego zapisu ust. 4 tego artykułu. Powołując się na stanowisko zawarte w glosie M. Hermanna do wyroku NSA z dnia 11 kwietnia 2006 r. wydanego w sprawie o sygn. akt I OSK 756/05, zgodnie z którym, poza sytuacjami określonymi ustawą, istnieje możliwość zwrócenia się do odpowiedniego organu o wyrażenie zgody na zniesienie obowiązku korzystania z trybu przetargowego zawarcia umowy m.in. dzierżawy bez zaistnienia jakiś szczególnych okoliczności, Rada Miejska podniosła, że wydzierżawienie nieruchomości na 3 lata powoduje zwykle poczynienie na tę nieruchomość nakładów, często znacznych, które Gmina musiałaby zwrócić, gdyby w wyniku przetargu został wyłoniony inny dzierżawca. Takich wydatków nie przewiduje się w budżecie, zatem poniesienie ich stanowiłoby naruszenie dyscypliny finansów publicznych. Dalej argumentowano, że zakładając racjonalność działań ustawodawcy należy dojść do wniosku, że ostatnie zdanie ust. 4 art. 37 ustawy stanowi samodzielną podstawę do zwolnienia z obowiązku przeprowadzenia przetargu, niezależną od przypadków wymienionych w ust. 2 i 3 art. 37 ustawy.
Postanowieniem z dnia 13 lipca 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu zawiesił postępowanie w niniejszej sprawie do czasu rozstrzygnięcia przez skład siedmiu sędziów NSA przedstawionego do rozstrzygnięcia zagadnienia prawnego w sprawie o sygn. akt I OSK 1035/08, po czym w dniu 14 grudnia 2009 r. podjął zawieszone postępowanie w związku z podjęciem przez NSA uchwały o sygn. akt I OPS 1/09.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do treści art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne powołane są m.in. do sprawowania kontroli nad działalnością administracji publicznej, pod względem jej zgodności z prawem. Oznacza to, że badaniu w postępowaniu sądowoadministracyjnym podlega prawidłowość zastosowania przepisów prawa w odniesieniu do istniejącego w sprawie stanu faktycznego oraz trafność wykładni tych przepisów.
Zgodnie zaś z art. 3 § 2 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zwanej dalej P.p.s.a., akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej, podlegają kognicji sądu administracyjnego. W myśl art. 147 § 1 P.p.s.a. Sąd, uwzględniając skargę na uchwałę, stwierdza nieważność uchwały w całości lub w części albo stwierdza, że została wydana z naruszeniem prawa, jeżeli przepis szczególny wyłącza możliwość stwierdzenia jej nieważności. Odnośnie uchwał rady gminy przepis ten pozostaje w związku z przepisem art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), który stanowi, że uchwała organu gminy sprzeczna z prawem jest nieważna. O nieważności uchwały w całości lub w części orzeka organ nadzoru w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia doręczenia uchwały, w trybie określonym w art. 90. Organem nadzoru jest natomiast Wojewoda, z mocy art. 86 w/w ustawy. Nadzór nad działalnością gminną sprawuje on na podstawie kryterium zgodności z prawem (art. 85 w/w ustawy). Stosownie do treści art. 93 ust. 1 powołanej ustawy wydanie rozstrzygnięcia nadzorczego przez organ nadzoru, w zakresie stwierdzenia nieważności uchwały organu gminy, nie jest jednak dopuszczalne po upływie w/w terminu 30 dni. Upływ tego terminu nie wyłącza jednak kontroli legalności takiej uchwały. Organ nadzoru może bowiem zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego, który dokona jej kontroli, w zakresie zgodności z prawem. Wnosząc skargę do sądu administracyjnego, organ nadzoru nie jest przy tym ograniczony terminem zaskarżenia, o którym mowa w art. 53 § 1-3 P.p.s.a.