Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Daria Sachanbińska Sędziowie: Sędzia NSA Jerzy Krupiński Asesor sądowy Grażyna Jeżewska - spr. Protokolant: Referent-stażysta Agnieszka Jurek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 listopada 2006 r. sprawy ze skargi S. S. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Opolu z dnia [...], nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę.
Decyzją z dnia [...], nr [...], Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Opolu, nie stwierdził u S. S. choroby zawodowej - uszkodzenie słuchu wywołane działaniem hałasu - wymienionej w pozycji 15 wykazu chorób zawodowych stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 65, poz. 294 z późn. zm.). W uzasadnieniu podniósł, że w okresie od 4 kwietnia 1972 r. do 27 grudnia 2000 r. S. S. pracował w Hucie A S.A. w O. na stanowiskach pracy - elektromonter w Wydziale Odlewni A, elektryk w dziale Elektrycznym Oddziału Zabezpieczenia Produkcji, będąc narażony na hałas, który pochodził z pracy maszyn i urządzeń hutniczych, jak maszyny formierskie, suwnice, oczyszczarki, szlifierki, narzędzia o napędzie pneumatycznym itp. Kierując się następnie wskazaniami wyroku z dnia 25 listopada 2004 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, który uchylił zaskarżoną przez S. S. decyzję z dnia 6 listopada 2002 r., nr [...], Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Opolu oraz decyzję nr [...] z dnia 17 września 2002 r. Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Opolu, uzupełnił postępowanie dowodowe w sprawie choroby zawodowej narządu słuchu, przeprowadzając w dniu 15 marca 2005 r. dochodzenie epidemiologiczne w Hucie A S.A. w upadłości w O. Organ ustalił, że w trakcie zatrudnienia S. S. narażony był na hałas o poziomie zawierającym się w zakresie 82 - 101 dB. Następnie, rozstrzygając sprawę merytorycznie, organ I instancji powołał się na ponowne opinie zawarte w orzeczeniu lekarskim z dnia 29 sierpnia 2005 r., nr [...] Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w Opolu z/s w Kędzierzynie Koźlu oraz Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu z dnia 14 marca 2006 r., nr [...], w których po przeprowadzonych badaniach lekarskich stwierdzono brak podstaw do rozpoznania u skarżącego choroby zawodowej narządu słuchu. Obie jednostki zdiagnozowały u skarżącego uszkodzenie słuchu o lokalizacji pozaślimakowej z dużą asymetrią niedosłuchu nietypową dla skutków działania hałasu w warunkach przewlekłej ekspozycji zawodowej. W opiniach tych podkreślono, że zgodnie z wiedzą medyczną uszkodzenie słuchu wywołane działaniem hałasu charakteryzuje się lokalizacją ślimakową, jest obousznie symetryczne. Organ uznał je za miarodajne i w ślad za nimi, stwierdził brak podstaw do uznania ubytku słuchu za zawodowe uszkodzenie słuchu u skarżącego.
W odwołaniu od tej decyzji S. S. podniósł, że w jego przypadku zachodzą przesłanki do stwierdzenia choroby zawodowej, ponieważ w środowisku pracy występował czynnik szkodliwy, rozpoznana choroba figuruje w wykazie chorób zawodowych i istnieje związek przyczynowy między czynnikiem szkodliwym a rozpoznaną chorobą.
Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w Opolu decyzją z dnia [...], nr [...], po rozpatrzeniu odwołania, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję i wskazał, że nie kwestionuje, iż w trakcie wykonywania pracy zawodowej S. S. był narażony na hałas, którego poziom przekraczał normatyw higieniczny. Jednakże samo istnienie przekroczenia normatywu higienicznego czynnika szkodliwego nie upoważnia organów inspekcji sanitarnej do stwierdzenia choroby zawodowej, albowiem uznanie uszkodzenia słuchu za chorobę zawodową mogłoby nastąpić jedynie wówczas, gdyby upoważniona instytucja orzecznicza rozpoznała jednostkę kliniczną, figurującą w wykazie chorób zawodowych, którą takie warunki mogłyby spowodować. Stwierdził, że w przypadku S. S. obie instytucje orzecznicze, które dokonywały oceny stanu jego słuchu nie rozpoznały choroby zawodowej narządu słuchu wymienionej w wykazie chorób zawodowych - tj. uszkodzenia słuchu wywołanego działaniem hałasu. Przeciwnie, wyniki badań dowiodły, że uszkodzenie słuchu powstało z innych przyczyn niż zawodowe. Wywiódł, iż charakterystyczną cechą, różnicującą zawodowe uszkodzenia słuchu od uszkodzenia spowodowanego innymi przyczynami, jest lokalizacja niedosłuchu. Na skutek działania hałasu następuje bowiem uszkodzenie komórek rzęsatych w ślimaku. Z działaniem hałasu związana jest ślimakowa lokalizacja niedosłuchu, a takiej -w tym przypadku- ani badania w Wojewódzkim Ośrodku Medycyny Pracy w Opolu z siedzibą w Kędzierzynie - Koźlu ani w Instytucie Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu nie wykazały u skarżącego. Stąd uznał, że brak jest podstaw medycznych, na podstawie których można byłoby powiązać rozpoznany u S. S. niedosłuch z pracą w narażeniu na hałas. Dalej argumentował, że wobec braku rozpoznania klinicznego uszkodzenia słuchu typu ślimakowego, nawet potwierdzone przeprowadzonym dochodzeniem epidemiologicznym udokumentowane narażenie na hałas ponadnormatywny, nie może stanowić podstawy do wiązania warunków pracy z istniejącym niedosłuchem. Obie jednostki orzecznicze stwierdziły bowiem istnienie dużej asymetrii niedosłuchu S. S., co jest kolejnym dowodem przemawiającym za jego pozazawodową etiologią. Uszkodzenie słuchu spowodowane hałasem charakteryzuje się tym, że jest symetryczne. Organ odwoławczy wskazał, że opinie obu jednostek upoważnionych do orzekania o chorobach zawodowych, które dokonywały oceny stanu zdrowia S. S. są w wyżej wymienionych kwestiach zbieżne. Jednoznacznie wykluczają istnienie u niego uszkodzenia słuchu spowodowanego działaniem hałasu. Oceniając zaś istniejące różnice w orzeczeniach dotyczące charakteru niedosłuchu -Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w Opolu z siedzibą w Kędzierzynie - Koźlu, wskazał na charakter przewodzeniowo - odbiorczy ubytku słuchu, Instytut Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu - na odbiorczy charakter ubytku słuchu - uznał je za nieistotne wobec jednoznacznej oceny obu jednostek co do pozaślimakowej lokalizacji niedosłuchu, nie będącej skutkiem działania hałasu. Stwierdził, że upośledzenie narządu słuchu S. S. spowodowane zostało innymi niż hałas czynnikami.