Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Ewa Janowska Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik Protokolant Sekretarz sądowy Mariola Krzywda po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi R. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 14 listopada 2014 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.
W dniu 26 maja 2014 r. R. G. złożyła w Gminnym Ośrodku Pomocy Społecznej w [...] wniosek o przyznanie jej świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad wujkiem - H. O. Do wniosku dołączyła orzeczenie Obwodowej Komisji ds. Inwalidztwa i Zatrudnienia w [...] z dnia 11 grudnia 1973 r. o zaliczeniu H. O. do pierwszej grupy inwalidów od dzieciństwa, a także zaświadczenie Sądu Rejonowego w [...] stwierdzające, że w dniu 5 sierpnia 2013 r. została ustanowiona opiekunem prawnym dla całkowicie ubezwłasnowolnionego H. O. Oświadczyła, że jest jedyną rodziną dla wujka, nie pracuje, a z pracy zwolniła się, aby sprawować nad nim opiekę i posiada ma prawa do innych świadczeń.
Decyzją z dnia 14 lipca 2014 r., nr [...], Kierownik Gminnego Ośrodku Pomocy Społecznej w [...], działający z upoważnienia Wójta Gminy [...], odmówił R. G. prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką nad H. O., legitymującym się orzeczeniem o niepełnosprawności. Jako podstawę prawną decyzji organ wskazał przepisy art. 2 pkt 2, art. 17 ust. 1 pkt 4, ust. 1a pkt 1, , ust. 1a, ust. 1b, art. 24, art. 20 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1456, z późn. zm.) oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 3 stycznia 2013 r. w sprawie sposobu i trybu postępowania w sprawach o świadczenia rodzinne (Dz. U. z 2013 r., poz. 3) i art. 104 K.p.a. Uzasadniając podjęte rozstrzygnięcie organ wskazał m.in., że H. O. jest bratem zmarłej matki wnioskodawczyni - K. T., która do czasu śmierci sprawowała nad im opiekę. Podał też, że R. G. zamieszkiwała pod wspólnym adresem z rodzicami oraz H. O., gdzie zamieszkuje nadal, i pomagała swej matce w opiece nad wujem. Organ stwierdził, że przeszkodą do przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego jest wymóg, wynikający z art. 17 ust. 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych, który zawęża krąg uprawnionych do świadczenia pielęgnacyjnego do osób, na których ciąży obowiązek alimentacyjny, przy czym według przepisów ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy obciąża on zstępnych przed wstępnymi a wstępnych przed rodzeństwem. Z tego względu, zdaniem organu, wnioskodawczyni, jako dalsza krewna, nie posiada obowiązku alimentacyjnego wobec swojego wujka H. O. i nie spełnia warunku z art. 17 ust 1 pkt 4 i ust. 1a ustawy o świadczeniach rodzinnych. Na poparcie swego stanowiska organ powołał pogląd wyrażony w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 grudnia 2013 r., sygn. akt OPS 5/13, według którego osobie, którą nie obciąża obowiązek alimentacyjny względem pełnoletniego członka rodziny, legitymującego się orzeczeniem o niepełnosprawności w stopniu znacznym i która nie podejmuje lub rezygnuje z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad tym niepełnosprawnym członkiem rodziny, nie przysługuje świadczenie pielęgnacyjne na podstawie art. 17 ust. 1 i ust. 1a ustawy o świadczeniach rodzinnych.
Nie godząc się z tą decyzją R. G. wniosła odwołanie, zarzucając jest dla niej krzywdząca. Podniosła, że zwolniła się z pracy w celu sprawowania opieki nad wujkiem, który wymaga stałej całodobowej opieki, co uniemożliwia jej wykonywanie jakiegokolwiek zatrudnienia. Wskazała, że po śmierci matki w październiku 2012 r., przejęła opiekę nad wujkiem i nie ma innych osób spokrewnionych w pierwszym stopniu, ani innych, o jakich mowa w ustawie, a wujek nie jest w stanie sam funkcjonować w społeczeństwie.