Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz - spr. Sędziowie Sędzia WSA Ewa Janowska Sędzia WSA Grażyna Jeżewska Protokolant Starszy sekretarz sądowy Grażyna Stykała po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 28 grudnia 2012 r. sprawy ze skargi Wojewody Opolskiego na uchwałę Rady Miasta Kędzierzyna - Koźla z dnia 28 czerwca 2012 r., Nr XXIII/301/12 w przedmiocie statutu gminy 1) stwierdza nieważność § 51 i § 52 zaskarżonej uchwały, 2) w pozostałej części skargę oddala, 3) określa, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu w części, w jakiej w punkcie 1 wyroku została stwierdzona jej nieważność.
W dniu 28 sierpnia 2012 r. Rada Gminy Kędzierzyn-Koźle podjęła uchwałę Nr XXIII/301/12 w sprawie Statutu Gminy Kędzierzyn-Koźle.
Korzystając z kompetencji przysługujących organowi nadzoru, wynikających z art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), Wojewoda Opolski wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę na powyższą uchwałę, domagając się stwierdzenia nieważności zapisów § 34 ust. 2, § 51 i § 52 powyższej uchwały - z powodu istotnego naruszenia prawa.
Zdaniem Wojewody, zakwestionowane zapisy §§ 51 i 52 Statutu, przewidujące możliwość odbywania przez Radę Gminy Kędzierzyn-Koźle wspólnych sesji z radami innych jednostek samorządu terytorialnego oraz regulujące procedurę związaną z organizacją (§ 51 ust. 2 i 3), finansowaniem (§ 52 ust. 1) oraz przebiegiem wspólnych obrad (§ 52 ust. 2), wykraczają poza delegację zawartą w art. 22 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. Argumentował skarżący organ, powołując się na orzecznictwo sądowoadministracyjne, że skoro na mocy art. 1 ust. 2 tej ustawy przez gminę należy rozumieć wspólnotę samorządową oraz odpowiednie terytorium, to rada gminy może podejmować uchwały obowiązujące wyłącznie na obszarze własnego działania, tj. niewykraczające poza jej terytorium. Zawarte w statucie uregulowania mają dotyczyć struktury i zagadnień wewnątrzgminnych, a zatem nie mogą normować trybu pracy organów innych gmin, niebędących organami tej gminy.
Natomiast odnośnie zapisu § 34 ust. 2 Statutu, zawierającego umocowanie Przewodniczącego Rady do poddania pod głosowanie wniosków formalnych po dopuszczeniu jednego głosu "za" i jednego "przeciw", Wojewoda zarzucił, że postanowienie to jest niejasne i nieprecyzyjne, niepozwalające jednoznacznie stwierdzić, czego dotyczy. Zwłaszcza zapis ten rodzi wątpliwości, czy rzeczywiście dotyczy głosowania, gdyż w systematyce Statutu przepisy związane z głosowaniem zostały zamieszczone w Rozdziale 5.
Poza tym, skarżący organ nadzoru wskazał, że uregulowania zawarte w § 74 ust. 3-4 zaskarżonej uchwały przewidują 14-dniowy termin, w ciągu którego powinno nastąpić zajęcie stanowiska przez Prezydenta Miasta względem skargi albo zbadania jej przez Komisje Rewizyjną. Organ zauważył, że wobec wynikającego z art. 237 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), zwanej dalej K.p.a., miesięcznego terminu na załatwienie skargi, w świetle uregulowań Statutu samej Radzie Miasta pozostaje zaledwie kilka dni, stąd przyjęta w Statucie procedura rozpatrywania skarg może powodować naruszenie ustawowych terminów zbadania skargi.
W odpowiedzi na skargę Gmina Kędzierzyn-Koźle, reprezentowana przez pełnomocnika, wniosła o jej oddalenie w zakresie żądania stwierdzenia nieważności § 34 ust. 2 zaskarżonej uchwały oraz o uwzględnienie skargi w zakresie żądania stwierdzenia nieważności § 51 i § 52. Pełnomocnik wskazał, że zawarta w skardze argumentacja dotycząca nieważności §§ 51 i 52 zaskarżonej uchwały zasługuje na uwzględnienie, natomiast w odniesieniu do treści § 34 ust. 2, wbrew twierdzeniom skargi, jest ona jednoznaczna i nie budzi wątpliwości, gdyż przepis ten dopuszcza dyskusję nad wnioskiem formalnym, zgłoszonym w trakcie sesji Rady Miasta, ograniczoną do dwóch wystąpień: jednego opowiadającego się za wnioskiem i jednego przeciwko niemu; nakazuje poddanie pod głosowanie po uprzednim dopuszczeniu nad nim dyskusji ograniczonej w tenże sposób. Poza tym pełnomocnik zauważył, że wątpliwości organu nadzoru dotyczące zapisu § 74 ust. 3 i 4 zaskarżonej uchwały wykraczają poza zakres skargi wyznaczony jej osnową i ograniczają się wyłącznie do wyartykułowania subiektywnej obawy, nieuwzględniejącej regulacji z art. 245 K.p.a., że określona w Statucie procedura rozpatrywania skarg może powodować naruszenie ustawowych terminów.