Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej w Nysie w przedmiocie zasad przysługiwania diet sołtysom. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz Sędziowie Sędzia WSA Teresa Cisyk Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik - spr. Protokolant Sekretarz sądowy Grażyna Stykała po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 stycznia 2016 r. sprawy ze skargi Wojewody Opolskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Nysie z dnia 1 lipca 2015 r., Nr IX/101/15 w przedmiocie zasad przysługiwania diet sołtysom. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości.

Uzasadnienie strona 1/3

Przedmiot postępowania sądowoadministracyjnego stanowi skarga Wojewody Opolskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Nysie z dnia 1 lipca 2015 ., Nr IX/101/15, w sprawie ustalenia zasad, na jakich sołtysom sołectw Gminy Nysa przysługują diety. Wojewoda Opolski, powołując się na przepis art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2015 r. poz. 1515), zwanej dalej u.s.g., wniósł o stwierdzenie nieważności powyższej uchwały z powodu istotnego naruszenia prawa

W uzasadnieniu skargi podniesiono, że przepis art. 37b ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym przyznaje radzie gminy kompetencję do ustalania zasad na jakich przewodniczącym organu wykonawczego jednostki pomocniczej będzie przysługiwała dieta oraz zwrot kosztów podróży służbowej. Zaskarżona uchwała w § 1 ustaliła dietę w formie ryczałtu, określając jej miesięczną wysokość na kwotę 600 złotych brutto miesięcznie. Organ nadzoru dowodził, że przedmiotowa uchwała narusza prawo w sposób istotny, gdyż w § 7 przewidziano, że wchodzi ona w życie z dniem 1 lipca 2015 r. Z powyższego wynika, że nie została ona uznana za akt prawa miejscowego, nie została skierowana do publikacji w Dzienniku Urzędowym Województwa Opolskiego, co narusza art. 13 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2002 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych oraz niektórych innych aktów prawnych oraz jest sprzeczny z art. 88 ust. 1 Konstytucji i art. 4 ust. 1 ww. ustawy. Uzasadniał skarżący, że analiza postanowień kwestionowanej uchwały w kontekście prawnych cech charakterystycznych dla aktów prawa miejscowego pozwala na zakwalifikowanie tej uchwały do tej kategorii aktów. Przepisy kwestionowanej uchwały przyznają bowiem uprawnienia do wypłaty diet grupie określonej ze względu na cechy, tj. sprawowanie funkcji sołtysa w powtarzalnych okolicznościach (każdorazowy udział w posiedzeniu rady gminy). Uchwała ma charakter generalny, gdyż jej adresaci określeni zostali poprzez wskazanie pewnej kategorii, a nie w sposób zindywidualizowany. Powyższe oznacza, że przedmiotowa uchwała winna być zgodnie z art. 42 u.s.g. ogłoszona na zasadach i w trybie określonym w ustawie o ogłaszaniu aktów normatywnych. Brak wykonania przez Radę Miejską w Nysie obowiązku ogłoszenia uchwały w stosownym publikatorze skutkuje uznaniem, że jest ona nieważna.

W odpowiedzi na skargę Burmistrz Nysy wniósł o jej oddalenie prezentując stanowisko, że nieuprawniony jest pogląd, iż uchwała podejmowana na podstawie art. 37b ust. 1 u.s.g. zawiera w sobie elementy kwalifikujące ją do aktów prawa miejscowego. Na poparcie swojego stanowiska przywołał wyrok WSA w Gliwicach z dnia 7 kwietnia 2008 r., sygn. akt IV SA/GL 970/07. Mając powyższe na uwadze uzasadniał, że uchwała podejmowana na podstawie art. 37b u.s.g. nie ustanawia przepisów powszechnie obowiązujących w rozumieniu art. 40 u.s.g. Zdaniem Gminy, jakkolwiek przedmiotowa uchwała może zostać uznana za akt generalny, gdyż jej moc obowiązująca rozciągać się będzie na wszystkich przewodniczących jednostek pomocniczych gminy, to jednak adresatem tej uchwały nie jest społeczność lokalna, bowiem jej postanowienia nie odnoszą się wprost do niej. Przedmiotowa uchwała jest typowym aktem kierownictwa wewnętrznego, adresowanym wyłącznie do kręgu podmiotów organizacyjnie podporządkowanych i mającym moc wiążącą jedynie wewnątrz określonego układu organizacyjnego.

Strona 1/3