Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Krupiński Sędziowie Sędzia WSA Grażyna Jeżewska Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz -spr. Protokolant st. sekretarz sądowy Grażyna Stykała po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 lutego 2008 r. sprawy ze skargi P. S. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w O. z dnia (...), nr (...) w przedmiocie choroby zawodowej 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) określa, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.
Przedmiotem skargi, wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego przez P. S., jest decyzja Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w O. z dnia [...], nr [...], oparta o przepis art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.), zwanej dalej K.p.a., utrzymująca w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...], nr [...], o niestwierdzeniu u skarżącego istnienia choroby zawodowej narządu słuchu wymienionej w pozycji 15 wykazu chorób zawodowych będącego załącznikiem do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 65, poz. 294 ze zm.).
Wydanie zaskarżonej decyzji poprzedziło postępowanie o następującym przebiegu:
Decyzją z dnia [...], nr [...], Powiatowy Inspektor Sanitarny w K., odmówił stwierdzenia u P. S. choroby zawodowej - uszkodzenia słuchu wywołanego działaniem hałasu, określonej w pozycji 15 wykazu stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych. Rozstrzygnięcie to zostało utrzymane w mocy decyzją Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w O. z dnia [...], nr [...], w której wskazano, iż w latach 1972-1998 P. S. pracując na stanowisku tokarza, a następnie ślusarza, był narażony na oddziaływanie ponadnormatywnego hałasu o poziomie 71-94 dB, jednak badania w Poradni Chorób zawodowych Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w O. oraz Instytucie Medycyny Pracy w S. nie stwierdziły wielkości niedosłuchu wynoszącej co najmniej 30 dB.
Wyrokiem z dnia 27 lipca 2004 r., sygn. akt II SA/Wr 2165/02, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu uchylił decyzje obu instancji z uwagi na naruszenie w toku postępowania wymogów proceduralnych określonych w przepisach art. 7, 77 § 1, 80, 84 § 1 oraz 107 § 3 K.p.a. W uzasadnieniu tegoż wyroku Sąd zwrócił uwagę na przyjęte w judykaturze na tle przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych domniemanie związku przyczynowego między chorobą a istniejącymi w środowisku pracy warunkami narażającymi na jej powstanie. Skład orzekający Sądu uznał też za zasługujący na aprobatę pogląd, w myśl którego wykonywanie przez około 18 lat pracy w warunkach ponadnormatywnego hałasu stanowi dostateczną podstawę do uznania związku przyczynowego pomiędzy utratą słuchu a tymi warunkami (pracą), jak również pogląd, że samo stwierdzenie istnienia warunków narażających na powstanie danej choroby jest wystarczające dla uznania jej za zawodową; nie jest natomiast konieczne udowodnienie, że w danym przypadku warunki takie ją spowodowały, co nie wyłącza możliwości wykazania, iż pomimo pracy w warunkach narażających na daną chorobę jej powstanie nastąpiło z innych, pozazawodowych przyczyn, jednakże nie dające się usunąć wątpliwości nie mogą być tłumaczone na niekorzyść pracownika. Ponadto Sąd wskazał na charakter orzeczenia lekarskiego, które należy uznać za opinię biegłego, oraz na wynikający stąd obowiązek dokonania przez organ administracji oceny tejże opinii. W zaleceniach do dalszego postępowania Sąd podkreślił natomiast konieczność zasięgnięcia opinii innego instytutu lub upoważnionej kliniki i doprowadzenie do jednoznacznego ustalenia przyczyny choroby skarżącego, długotrwale (ponad 27 lat) pracującego w hałasie, u którego stwierdzono odbiorczy charakter niedosłuchu.