Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej w Prószkowie w przedmiocie regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie gminy
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Janowska Sędziowie Sędzia WSA Grażyna Jeżewska (spr.) Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik Protokolant St. sekretarz sądowy Joanna Szyndrowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi Wojewody Opolskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Prószkowie z dnia 4 lipca 2014 r., Nr XLI/329/2014 w przedmiocie regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie gminy 1) stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w jej pierwotnym brzmieniu, 2) określa, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu w całości, 3) zasądza od Gminy Prószków na rzecz skarżącego Wojewody Opolskiego kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych, tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Uzasadnienie strona 1/9

Przedmiotem skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu przez Wojewodę Opolskiego, jest uchwała Rady Miejskiej w Prószkowie z dnia 4 lipca 2014 r., nr XLI/329/2014 w sprawie utrzymania czystości i porządku na terenie gminy Prószków. Zaskarżona uchwała została podjęta na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2013 r. poz. 594, z późn. zm. - dalej zwanej u.s.g.) oraz art. 4 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. z 2013 r. poz. 1399, z późn. zm.). W § 1 uchwały Rada Miejska w Prószkowie przyjęła "Regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie Gminy Prószków", określający:

- wymagania w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie nieruchomości (Rozdział 2 Regulaminu),

- rodzaje i minimalną pojemność pojemników, worków i kontenerów przeznaczonych do zbierania odpadów komunalnych na terenie nieruchomości oraz na drogach publicznych, a także warunki rozmieszczania tych pojemników i utrzymania w odpowiednim stanie, porządkowym i technicznym (Rozdział 3),

- częstotliwość i sposób pozbywania się odpadów komunalnych i nieczystości ciekłych z obszaru nieruchomości oraz terenów przeznaczonych do użytku publicznego (Rozdział 4),

- inne wymagania wynikające z wojewódzkiego planu gospodarki odpadami (Rozdział 5),

- obowiązki osób utrzymujących zwierzęta domowe, mające na celu ochronę przed zagrożeniem lub uciążliwością dla ludzi oraz przed zanieczyszczeniem terenów przeznaczonych do wspólnego użytku (Rozdział 6),

- wymagania utrzymywania zwierząt gospodarskich na terenach wyłączonych z produkcji rolniczej, w tym także zakazu ich utrzymywania na określonych obszarach lub w poszczególnych nieruchomościach (Rozdział 7),

- obszary obowiązkowej deratyzacji i terminy jej przeprowadzania (Rozdział 8).

Wojewoda Opolski wniósł skargę na powyższą uchwałę z powodu istotnego naruszenia prawa bowiem, w ocenie organu nadzoru, Rada Miejska zobligowana była uregulować w kwestionowanej uchwale wszystkie elementy wskazane w art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu w czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2013 r., poz. 1399 z późn. zm.). Tymczasem Rada w § 2 ust. 10 Regulaminu postanowiła, że właściciel nieruchomości zużyte opony w ilości 4 sztuki od gospodarstwa dostarcza do punktu selektywnej zbiórki odpadów własnym środkiem transportu raz na rok. Zatem, w ocenie Wojewody, Rada Miejska wprowadziła roczny limit, który nie ma żadnego umocowania ustawowego. Ponadto, poza wprowadzeniem limitu, Rada nie ustanowiła żadnych innych zasad odbioru opon. W § 2 ust. 2 Regulamin powtórzył z kolei normę prawną wyrażoną art. 6k ust. 3 i art. 9f ustawy, bowiem w przypadku niedopełnienia przez właściciela nieruchomości, obowiązku selektywnego zbierania odpadów komunalnych, podmiot odbierający odpady przyjmuje je jako zmieszane i powiadamia o tym gminę. Możliwość naliczenia przez Gminę stawki w tym przypadku a contario wynika z treści art. 6k ust. 3 ustawy. W § 3 ust. 2 Regulaminu, Rada bez podstawy prawnej nałożyła na mieszkańców gminy obowiązek usuwania, po ustaniu opadów, nawisów (sopli) lodu i śniegu z okapów, rynien i innych części nieruchomości przylegających do chodnika, podczas gdy art. 4 ust. 2 pkt 1 lit. b ustawy, upoważnia Radę do określenia wymagań dotyczących uprzątnięcia błota, śniegu i lodu (...) z części nieruchomości służących do użytku publicznego. W § 5 Regulaminu Rada bez upoważnienia ustawowego nałożyła na właścicieli nieruchomości, na których znajdują się piaskownice do zabaw dla dzieci, obowiązek wymiany piasku przynajmniej raz w roku po sezonie zimowym. W § 14 ust. 6 Regulaminu postanowiono, że na terenie użytku publicznego psy mogą być wyprowadzane wyłącznie na smyczy, a psy o masie powyżej 20 kg mogą być wyprowadzane wyłącznie na smyczy i kagańcu. Tymczasem przepis ten nie może dotyczyć osoby niepełnosprawnej, która nie jest zobowiązana do nakładania na psy kagańca oraz prowadzenia go na smyczy. W tym przypadku doszło zatem do naruszenia przepisu art. 4 ust. 2 pkt 6 ustawy o utrzymaniu w czystości i porządku w gminach, a także art. 31 ust. 3 Konstytucji RP, przez nałożenie na właścicieli psów obowiązku bez wystarczającego uzasadnienia. W § 14 ust. 9 Regulaminu Rada ustanowiła zakaz wprowadzania zwierząt na plac zabaw. Regulacja ta jest zbyt restrykcyjna, bowiem nakłada na osoby utrzymujące zwierzęta ograniczenia w stopniu wyższym niż wynika to z upoważnienia art. 4 ust. 2 pkt 6 ustawy, bez wystarczającego uzasadnienia.

Strona 1/9