Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Bogusz Sędziowie Sędzia WSA Ewa Janowska (spr.) Sędzia WSA Grażyna Jeżewska Protokolant Sekretarz sądowy Joanna Szyndrowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 lutego 2007 r. sprawy ze skargi Wojewody Opolskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Kietrzu z dnia 23 lutego 2006 r. nr XXXIX/218/2006 w przedmiocie regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków 1) stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości, 2) określa, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu w całości.
Przedmiotem skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego przez Wojewodę Opolskiego jest uchwała nr XXXIX/218/2006 Rady Miejskiej w Kietrzu z dnia 23 lutego 2006r. w sprawie uchwalenia regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków. W skardze wniesiono o stwierdzenie nieważności wskazanej uchwały w całości - z powodu istotnego naruszenia prawa, tj. art. 19 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. Z 2006r., Nr 123, poz. 858), podnosząc, że uchwała nie zawiera elementu obligatoryjnego, wynikajacego z dyspozycji powołanego przepisu.
W uzasadnieniu skargi Wojewoda Opolski wskazał, że wydany akt stanowił wykonanie ustawowego upoważnienia, zobowiązującego organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego do uchwalenia regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków, określającego prawa i obowiązki przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego oraz odbiorców usług.
Przepis art. 19 ust. 2 przedmiotowej ustawy określa minimalny zakres wymagających uregulowania w akcie wykonawczym, zagadnień wpływających na kształt praw i obowiązków przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego i odbiorcy usług. Na Radzie Gminy przy wydawaniu przepisów powszechnie obowiązującego na obszarze gminy prawa, ciąży obowiązek pełnej realizacji upoważnienia ustawowego, tak, aby wyczerpująco wypełnić zakres przekazanych przez ustawodawcę kompetencji.
W ocenie organu nadzoru, przedmiotowa uchwała nie określa minimalnego poziomu usług świadczonych przez przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne w zakresie dostarczania wody i odprowadzania ścieków, stanowiącego zgodnie z art. 19 ust. 2 pkt 1 ustawy obligatoryjne element regulaminu. W szczególności nie stanowią minimalnego poziomu usług świadczonych przez przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne postanowienia rozdziału II Regulaminu, odsyłające w powyższym zakresie do przepisów prawa powszechnie obowiązujących oraz zawieranych umów lub powtarzające przepisy ustawy. Wojewoda zwrócił uwagę, że pozostałe postanowienie rozdziału II Regulaminu regulują obowiązki odbiorców, co również nie wypełnia delegacji w zakresie minimalnego poziomu świadczonych przez przedsiębiorstwo usług.
Za niedopuszczalne, w świetle art. 19 ust. 2 pkt 1 ustawy, zdaniem skarżącego należało uznać odsyłanie w kwestii ustalenie minimalnego poziomu usług świadczonych przez przedsiębiorstwo do zezwolenia na prowadzenie zbiorowego zaopatrzenie w wodę (bezpośrednio), a pośrednio do ustawy oraz pozwolenia wodnoprawnego - § 5 Regulaminu, czy też do zawieranych między stronami umów o zaopatrzenie w wodę - § 6 ust.1 Regulaminu. Minimalny poziom usług świadczonych przez przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne stanowi obligatoryjną materię uchwalanego przez radę regulaminu dostarczania wody o odprowadzania ścieków i w ocenie organu nadzoru jego ustalenie poprzez powyższe odesłania nie wypełnia delegacji z art. 19 ust. 2 pkt 1 wskazanej ustawy.
Nadto organ nadzoru stwierdził, że uchwalony przez Radę Regulamin zawiera także inne postanowienia istotnie naruszające prawo, pomieszczając w swojej treści normy w materii uregulowanej w przepisach rangi ustawowej, bądź modyfikując wiążące normy powszechnie obowiązujące. W tym miejscu wskazał na treść następujących przepisów zaskarżonego Regulaminu: