Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Krupiński (spr) Sędziowie: Sędzia WSA Krzysztof Bogusz Asesor sądowy Elżbieta Naumowicz Protokolant: sekretarz sądowy Grażyna Stykała po rozpoznaniu w dniu 19 maja 2005 r. na rozprawie sprawy ze skargi Wojewody Opolskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Ozimku z dnia 3 grudnia 2001 r. nr XL/271/01 w przedmiocie programu gospodarowania mieszkaniowym zasobem gminy oddala skargę.
Rada Miejska w Ozimku podjęła w dniu 3 grudnia 2001 r. uchwałę Nr XL/271/01 w sprawie uchwalenia programu gospodarowania mieszkaniowym zasobem gminy na lata 2002 do 2006 oraz zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy. Uchwałę podjęto na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 1996 r., nr 13, poz. 74 z późn. zm.) oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. nr 71, poz. 733). Paragraf pierwszy uchwały stanowi, że "Uchwala się program gospodarowania mieszkaniowym zasobem gminy na lata 2002 - 2006 w brzmieniu ustalonym w załączniku nr 1 do uchwały". Z kolei załącznik ten został podzielony na rozdziały (części), z których rozdział oznaczony cyfrą V dotyczy zasad polityki czynszowej. Zgodnie z jego regulacjami stawkę bazowa za najem 1 m2 powierzchni użytkowej lokali mieszkalnych oraz socjalnych ustala Zarząd Gminy, uwzględniając zasady określone szczegółowo w dalszej treści tego rozdziału a dotyczące położenia budynku, położenia lokali w budynku i stopnia nasłonecznienia, standardu wyposażenia budynku lub lokalu mieszkalnego w urządzenia techniczne i instalacje oraz ich stanu, stanu technicznego budynku lub lokalu oraz ich komfortu cieplnego.
Na powyższą uchwałę, w dniu 29 stycznia 2002 r., skargę wniósł Wojewoda Opolski, działający na podstawie art. 93 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, domagając się stwierdzenia nieważności rozdziału V programu gospodarowania mieszkaniowym zasobem gminy na lata 2002 - 2006. Zdaniem Wojewody, uchwała - we wskazanej części - została podjęta bez wyraźnego upoważnienia ustawowego do określania wysokości czynników podwyższających lub obniżających stawkę czynszu. Czynniki te zostały przykładowo wymienione w art. 7 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu Cywilnego a ich ustalanie i uwzględnianie w przypadku konkretnych lokali należy zgodnie z art. 8 powołanej ustawy - do kompetencji zarządu gminy. Skarżący powołał się także na przepisy ustawy o samorządzie gminnym, wedle których do rady gminy należy stanowienie prawa na podstawie wyraźnego upoważnienia ustawowego, do zarządu zaś - gospodarowanie mieniem komunalnym. Zdaniem skarżącego, ustalanie wysokości opłat za czynsz lokali znajdujących się w mieszkaniowym zasobie gminy w pełni wyczerpuje znamiona gospodarowania mieniem komunalnym, zatem uregulowania zawarte w rozdziale V załącznika Nr 1 do uchwały zostały podjęte bez podstawy prawnej.
W odpowiedzi na skargę wniesiono o jej oddalenie, podnosząc, iż do zasad polityki czynszowej zaliczyć należy także postanowienia pkt 3 i 4 rozdziału V załącznika Nr 1 do uchwały, w których określono, że zarząd ustala stawkę bazową czynszu na okres jednego roku i że zarząd - przy corocznym podwyższaniu czynszu - przyjmować będzie wielkości maksymalne przewidziane prawem. Ponadto stwierdzono, iż w ramach stanowionych zasad polityki czynszowej Rada uprawniona jest do stymulowania na terenie gminy wysokości czynszu, a narzędziem temu służącym jest przede wszystkim katalog czynników podwyższających lub obniżających stawkę czynszu. Stawkę tę ustala zarząd dopiero po uchwaleniu zasad polityki czynszowej.