Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Ewa Janowska Sędziowie: sędzia WSA Elżbieta Kmiecik sędzia WSA Elżbieta Naumowicz - spr. Protokolant : st. sekretarz sądowy Katarzyna Johan po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 10 marca 2009 roku sprawy ze skargi Wojewody Opolskiego na uchwałę Rady Gminy Tarnów Opolski z dnia 13 października 2008 r., nr XXII/172/08 w przedmiocie ustalenia minimalnej stawki za dzierżawę gminnej nieruchomości 1) stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały, 2) określa, że zaskarżona uchwała w całości nie podlega wykonaniu.
W dniu 13 października 2008 r. Rada Gminy Tarnów Opolski podjęła uchwałę Nr XXII/172/08 w sprawie ustalenia minimalnej stawki za dzierżawę nieruchomości. Jako podstawę prawną wskazała przepis art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. a ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.). W § 1 tej uchwały zawarto zapis w brzmieniu: "Ustala się minimalną stawkę za dzierżawę nieruchomości (parkingu) w miejscowości Walidrogi w wysokości: 5,00 zł za 1 m2 + podatek VAT". Wykonanie tej uchwały powierzono Wójtowi Gminy (§ 2), określając jednocześnie, że wchodzi ona w życie z dniem podjęcia (§ 3). Przedmiotowa uchwała została doręczona Wojewodzie Opolskiemu w dniu 20 października 2008 r., co wynika z daty prezentaty na kopii uchwały.
Wojewoda Opolski, działając na podstawie art. 93 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, pismem z dnia 28 listopada 2008 r. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu za pośrednictwem Gminy Tarnów Opolski skargę na przedmiotową uchwałę, zarzucając jej istotne naruszenie art. 18 ust. 2 pkt 8 lit. a oraz art. 30 ust. 2 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym.
W uzasadnieniu skargi, przytaczając treść powyższych przepisów, organ nadzoru podniósł, że powołanie się przez Radę na art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. a ustawy o samorządzie gminnym wskazywałoby iż skarżona uchwała stanowi albo zasady gospodarowania nieruchomościami albo indywidualną zgodę na dokonanie określonych czynności przez wójta. Zdaniem skarżącego, zarówno zakres regulacji kwestionowanej uchwały, jak i forma w postaci aktu prawa wewnętrznego, wyraźnie wykluczają zakwalifikowanie jej do kategorii zasad. Poza tym, wedle oświadczenia Przewodniczącego Rady, zawartego w piśmie z dnia 19 listopada 2008 r., dotąd nie została podjęta uchwała w sprawie zasad gospodarowania nieruchomościami, co uzasadniałoby zakwalifikowanie uchwały jako zgody na czynność organu przekraczającą zakres zwykłego zarządu. Skarżona uchwała normuje jednak minimalną wysokość stawki czynszu dzierżawnego parkingu w Walidrogach, przy czym treść art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. a ustawy o samorządzie gminnym nie wskazuje na kompetencję Rady do podjęcia takiej uchwały. Dalej skarżący organ wywiódł, że niedopuszczalne jest założenie, iż brak zasad upoważnia Radę do normowania tych kwestii w formie aktów prawa wewnętrznego, gdyż narusza to uprawnienia organu wykonawczego w zakresie gospodarowania mieniem gminy, wynikających z art. 30 ust. 2 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym. Rada nie określiła przy tym, do jakich umów dzierżawy minimalna stawka czynszu miałaby mieć zastosowanie. Zdaniem organu, o ile w przypadku zasad stawka dotyczyłaby umów dzierżawy i najmu zawartych na czas oznaczony dłuższy niż 3 lata albo na czas nieoznaczony, to w świetle zaskarżonej uchwały stawka może dotyczyć wszelkiego rodzaju umów dzierżawy. W tych warunkach Rada ewidentnie wkroczyła w zakres uprawnień Wójta, w którego gestii leży zawieranie umów najmu i dzierżawy na okres do lat trzech. Powołując się na orzecznictwo sądowoadministracyjne, Wojewoda podkreślił nakaz ścisłego przestrzegania kompetencji przyznanych ustawowo poszczególnym organom gminy. Podniósł, że dopuszczenie do określania przez Radę minimalnych stawek czynszu w formie pojedynczych uchwał dotyczących każdej nieruchomości, czyniłoby iluzorycznymi kompetencje wójta w zakresie bieżącego zarządu mieniem i kształtowania treści stosunków zobowiązaniowych, gdyż prowadziłoby do zaskakiwania wójta poprzez podjęcie uchwały ograniczającej go przy określaniu stawki czynszu za określoną nieruchomość. W konkluzji organ stwierdził, iż podjęcie przez Radę zaskarżonej uchwały nie mieści się w granicach upoważnienia ustawowego z art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. a ustawy o samorządzie gminnym i narusza kompetencje wójta w zakresie gospodarowania mieniem gminy.