Istota wyroku uchylającego, kreującego po stronie organu obowiązek wydania decyzji, jest taka sama jak wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność, zobowiązującego organ do wydania decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Arkadiusza W. na Okręgową Radę Adwokacką w P. w przedmiocie istnienia uprawnienia lub obowiązku do wpisania na listę aplikantów adwokackich - oddala skargę.
Skarżący Arkadiusz W. w trybie art. 31 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, złożył skargę na Okręgową Radę Adwokacką w P. w przedmiocie nie podjęcia uchwały o wpisaniu na listę aplikantów adwokackich i tym samym nie wykonania wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 kwietnia 2000 r., II SA 2535/99. W uzasadnieniu podkreślił, iż uchylenie cytowanym wyrokiem decyzji Ministra Sprawiedliwości i wcześniejszych uchwał Prezydium Naczelnej i Okręgowej Rady Adwokackiej, spowodowało - według ORA w P. - konieczność ponownego rozpatrzenia podania o przyjęcie na aplikację, przeprowadzenie rozmowy kwalifikacyjnej i podjęcie stosownej uchwały przez ORA.
Skarżący nie podzielił tego poglądu Rady i podniósł, iż może ona go wpisać na listę aplikantów bądź odmówić wpisu. Skarżący uważa, iż taki pogląd uzasadnia art. 75a ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124 ze zm./ oraz par. 21 ust. 4 Regulaminu w sprawie funkcjonowania okręgowych rad adwokackich. Wynika to także z wyroku NSA, który uchylił decyzję odmawiającą wpisu na listę aplikantów to znaczy, że należy powziąć uchwałę o wpisie na taką listę. Dodał, iż uchwała o odmowie wpisu została uchylona wyrokiem sądowym bez stwierdzenia, że przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania. Skarżący uważa też, iż ponowne egzaminowanie jest przerzuceniem na niego błędów organizacyjnych przy przeprowadzeniu konkursu.
W odpowiedzi na skargę Okręgowa Rada Adwokacka w P. wniosła o oddalenie skargi. Podkreśliła, iż skutkiem uchylenia jej uchwały jest konieczność powtórzenia tych czynności postępowania konkursowego, które Naczelny Sąd Administracyjny uznał za wadliwe. ORA podjęła wszelkie możliwe kroki by usunąć braki uchwały - dwukrotnie wezwała skarżącego na rozmowę kwalifikacyjną, w obu przypadkach bezskutecznie. W ten sposób skarżący uniemożliwił uzupełnienia postępowania i podjęcie merytorycznej decyzji. ORA dodała także, że wbrew poglądowi skarżącego Naczelny Sąd Administracyjny nie ustalił, że spełnia on warunki do przyjęcia na aplikację, a jedynie że przeprowadzone postępowanie nie pozwoliło mu na pełne zaprezentowanie wiedzy. Dlatego też dopiero po uzupełnieniu części konkursu dotkniętej wadą ORA będzie mogła ponownie rozpoznać wniosek i podjąć stosowną decyzję.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Środki przewidziane w art. 31 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, mogą być stosowane w razie stwierdzenia, że organ którego działania lub bezczynność dotyczy orzeczenie Sądu, nie wykonał w całości lub w części tego orzeczenia.
Z powołanego przepisu wynika, iż chodzi tu o orzeczenia, które organ ma obowiązek wykonać to jest takie, które z uwagi na treść rozstrzygnięcia zawartego w orzeczeniu, określają obowiązek jego wykonania przez organ /adresata/. Innymi słowy są to orzeczenia podlegające wykonaniu, nadające się do wykonania przez organ /adresata/. Z przepisu art. 31 płynie również wniosek, że chodzi w nim o orzeczenia, które dotyczą działania lub bezczynności organu oraz takie, których organ może nie wykonać w całości lub w części.