- art. 383 § 2a w zw. z art. 11 § 2 Kodeksu wyborczego poprzez jego niezastosowanie i stwierdzenia wygaśnięcia mandatu radnego na podstawie uchwały rady gminy, a nie postanowieniem komisarza wyborczego,
- podstawowych zasad postępowania poprzez niezawarcie w uchwale ani w skierowanym do niego piśmie przewodnim jakiegokolwiek pouczenia o możliwości [...] [odwołania] się lub złożenia skargi na doręczoną uchwałę.
W uzasadnieniu, rozwijając zarzuty, skarżący podniósł, że z przepisu art. 16 ust. 3 Przepisów wprowadzających Kodeks wybroczy wynika, że przepisy dotychczasowe stosuje się do nowych, przedterminowych i uzupełniających wyborów organów stanowiących jednostek samorządu terytorialnego przeprowadzanych w trakcie kadencji, a w pozostałym zakresie zastosowanie znajduje Kodeks wyborczy. W konsekwencji Rada Gminy naruszyła art. 383 § 2a w zw. z art. 11 § 2 Kodeksu wyborczego.
Przy tak sformułowanych zarzutach skarżący domagał się stwierdzenia nieważności przedmiotowej uchwały, ewentualnie uchylenia jej w całości i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia.
W odpowiedzi na skargę Rada Gminy P., reprezentowana przez Wójta Gminy, wniosła o oddalenie skargi. W uzasadnieniu organ stwierdził, że w kwestii przepisów, jakie powinny znaleźć zastosowanie w sprawie, podziela stanowisko Państwowej Komisji Wyborczej (wyjaśnienia z dnia 28 listopada 2011 r. dotyczące zmian w składach rad i stwierdzenia wygaśnięcia mandatów wójtów, burmistrzów i prezydentów miast w kadencji 2010-2014, ZPOW-432-21/11), że w przypadku wątpliwości interpretacyjnych dotyczących przepisu art. 16 przepisów wprowadzających Kodeks wyborczy niezbędne jest stosowanie wykładni celowościowej, co uzasadnia zastosowanie dotychczasowych przepisów do stwierdzania wygaśnięcia mandatów oraz uzupełnienia składu rad do końca bieżącej kadencji organów jednostek samorządu terytorialnego. Organ podniósł również, że żaden przepis prawa nie nakłada na organ obowiązku pouczania radnego o przysługujących mu środkach odwoławczych w sprawach wyborczych, a poza tym zarzut ten jest bezprzedmiotowy, bowiem brak pouczenia może stanowić odstawę do przywrócenia terminu do wniesienia skargi. Nadto organ stwierdził, że skarga została wniesiona w terminie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje.
W przedmiotowej sprawie skarga okazała się bezzasadna.
Zaskarżona uchwała w sprawie wygaśnięcia mandatu radnego Z. B. w Okręgu Wyborczym nr [...] wskutek utraty prawa wybieralności została podjęta na podstawie przepisów art. 190 ust. 1 pkt 3 i ust. 2 w zw. z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. Ordynacji samorządowej oraz w zw. z art. 16 ust. 3 Przepisów wprowadzających Kodeks wyborczy.
Oceniając stan faktyczny i prawny sprawy i uznając, że zaskarżona uchwała odpowiada prawu, Sąd w pierwszej kolejności rozważył, czy przedmiotowa uchwała znajduje swoje oparcie w przepisach obowiązującego prawa. Istota sporu pomiędzy stronami sprowadzała się bowiem do rozstrzygnięcia, jaki organ i na jakiej podstawie prawnej był właściwy do stwierdzenia wygaśnięcia mandatu radnego z powodu utraty prawa wybieralności.