Stanowisko, że do wygaśnięcia mandatu radnego, wójta, burmistrza i prezydenta miasta stosuje się przepisy Kodeksu wyborczego, które weszły w życie w czasie trwającej kadencji organów jednostek samorządu terytorialnego wybranych w wyborach samorządowych w 2010 r., naruszałoby także wartości konstytucyjne, bowiem prowadziłoby do akceptacji zmiany reguł określających sprawowanie mandatu w trakcie kadencji, a także nierównego traktowania osób, które uzyskały mandat w wyborach samorządowych w 2010 r. (do 31 lipca 2011 r. utrata mandatu według przepisów dotychczasowych, a od 1 sierpnia 2011 r. według przepisów Kodeksu wyborczego). Sytuacja prawna radnych i wójtów wybranych na kadencję rozpoczętą w 2010 r. byłaby zróżnicowana w zależności od tego, kiedy zaszłaby przesłanka wygaśnięcia mandatu. Skutki zastosowania Kodeksu wyborczego w czasie kadencji organów samorządu terytorialnego rozpoczętej przed jego wejściem w życie, byłyby nie do pogodzenia także z zasadą proporcjonalności.
Powyżej przedstawione rozważania prowadzą do wniosku, że Rada Gminy P. trafnie zastosowała w sprawie przepisy Ordynacji samorządowej i skarżony organ był organem właściwym do stwierdzenia wygaśnięcia mandatu radnego w trwającej kadencji. Zarzuty skargi w tym zakresie okazały się bezpodstawne.
Stosownie do art. 190 ust. 1 pkt 3 Ordynacji samorządowej wygaśnięcie mandatu radnego następuje wskutek utraty prawa wybieralności. Wygaśnięcie mandatu radnego w przypadkach określonych w ust. 1 stwierdza rada w drodze uchwały, najpóźniej w 3 miesiące od wystąpienia przyczyny wygaśnięcia mandatu (art. 190 ust. 2).
Zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 1 prawa wybieralności (biernego prawa wyborczego) nie mają osoby karane za przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego. Wygaśnięcie mandatu radnego z powyższej przyczyny następuje z dniem uprawomocnienia wyroku sądu administracyjnego oddalającego skargę na uchwałę w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu radnego (art. 191 ust. 3 Ordynacji samorządowej).
Okoliczność utraty prawa wybieralności w stosunku do skarżącego wystąpiła z dniem uprawomocnienia się wyroku sądu karnego (wyrok Sądu Okręgowego w K. z dnia [...] marca 2012 r. sygn akt [...]), którym został skazany za popełnienie czynu z art. 250a § 2 Kodeksu karnego, czyli przestępstwa tzw. przekupstwa wyborczego, polegającego na udzielaniu korzyści majątkowej lub osobistej osobie uprawnionej do głosowania za głosowanie w określony sposób.
Rada Gminy P. zgodnie z obowiązującym prawem przeprowadziła procedurę stwierdzania wygaśnięcia mandatu radnego w stosunku do skarżącego. Został on zawiadomiony o terminie sesji, na której Rada będzie głosowała w przedmiotowej sprawie. W zawiadomieniu pouczono go o prawie złożenia wyjaśnień (art. 190 ust. 3 Ordynacji samorządowej), jak i o treści art. 25a ustawy o samorządzie gminny. Z. B. złożył wyjaśnienia na sesji Rady Gminy, na której została podjęta zaskarżona uchwała nr [...] z dnia [...] maja 2012 r. (nie brał udziału w głosowaniu, stosownie do treści art. 25a ustawy o samorządzie gminnym). Uchwała została następnie doręczona skarżącemu, umożliwiając mu podjęcie działań w celu ochrony swojego interesu prawnego.
Co się tyczy zarzutu skargi dotyczącego niepoinformowania radnego o przysługujących mu środkach zaskarżenia, stwierdzić należy, że istotnie przepisy prawa (Ordynacji samorządowej) nie nakładają na radę gminy takiego obowiązku. Nawet jednak gdyby uznać, że zasady dobrej administracji wymagały w tym wypadku udzielenia radnemu takiego pouczenia, to należy mieć na uwadze, że w niniejszej sprawie skarga została wniesiona w terminie, a ewentualne niezawinione uchybienie terminu mogłoby stanowić podstawę do przywrócenia terminu do jej wniesienia. Zarzut ten pozostaje zatem bez wpływu na ocenę zgodności z prawem zaskarżonej uchwały.
W tym stanie rzeczy Sąd na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270) orzekł jak w sentencji.