Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Szaniecka Sędziowie Sędzia WSA Maria Kwiecińska (spr.) Sędzia WSA Danuta Rzyminiak-Owczarczak Protokolant St. sekretarz sąd. Mariola Kaczmarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 02 lutego 2011 r. sprawy ze skargi Handlowej Spółdzielni Inwalidów "A" Zakład Pracy Chronionej w P. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia (...) Nr (...) w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia I. uchyla zaskarżona postanowienie i poprzedzające je postanowienie Prezydenta Miasta P. z dnia (...) Nr (...), II. określa, że zaskarżone postanowienie nie może być wykonane. /-/ D.Rzyminiak-Owczarczak /-/ J.Szaniecka /-/ M.Kwiecińska
Postanowieniem z dnia (...) kwietnia 2010 r., nr (...), Prezydent Miasta P., na podstawie art. 219 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej kpa) odmówił "A" Zakład Pracy Chronionej z siedzibą w P. wydania zaświadczenia o pomocy de minimis.
W uzasadnieniu powyższego rozstrzygnięcia wskazano, że pismem z dnia (...) marca 2010 r. "A" Zakład Pracy Chronionej wystąpiła do organu z wnioskiem o wydanie zaświadczenia o udzieleniu pomocy de minimis w związku z nieodpłatnym korzystaniem z zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych. Jak podkreślił organ zakwalifikowanie określonej pomocy publicznej jako pomocy de minimis, wymaga spełnienia warunków określonych w postanowieniach art. 87 ust. 1 Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejską. W przedmiotowej sprawie brak jest przesłanki dobrowolności udzielonego wsparcia, gdyż zwolnienie z opłat za sprzedaż napojów alkoholowych wynika z ustawy nie zaś z indywidualnego aktu administracyjnego. Tym samym niemożliwe stało się wydanie wnioskowanego zaświadczenia.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła "A" Zakład Pracy Chronionej zarzucając mu naruszenia rozporządzenia Komisji WE nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu o pomocy de minimis (Dz. U. UE L. z 28 grudnia 2006 r., Nr 379, poz. 5) oraz rozporządzenia Ministra Pracy, Płacy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2007 r. Nr 245 poz. 1810 ze zm.). Skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania i wydanie zaświadczenia.
Uzasadniając zażalenie "A" Zakład Pracy Chronionej wskazała, że posiada status zakładu pracy chronionej, przez co, na mocy art. 31 ust. 1 pkt. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 214, poz. 1407 ze zm.) korzysta ze zwolnienia z opłat. Kwoty uzyskane ze zwolnień z podatków i opłat są przekazywane przez spółdzielnię w 10% na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, a w pozostałym zakresie na zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych. Równocześnie, środki zgromadzone na zakładowym funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych muszą zostać wydatkowane w co najmniej w 10% na cele określone w § 2 ust. 1 pkt. 11 rozporządzenia Ministra Pracy, Płacy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych tj, na pomoc indywidualną dla niepełnosprawnych pracowników oraz byłych niepełnosprawnych pracowników. Wszelkie inne wydatki sfinansowane z funduszy zgromadzonych w zakładowym funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, które są przeznaczane na cele określone w § 2 ust. 1 powołanego wyżej rozporządzenia stanowią przysporzenie korzyści na rzecz przedsiębiorstwa, co przesądziło o zakwalifikowaniu ich jako pomoc de minimis, o której mowa w rozporządzeniu Komisji WE nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu o pomocy de minimis. Równocześnie, zgodnie z ustawą z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 59, poz. 404 ze zm.) organ udzielający pomocy de minimis ma obowiązek wystawienia zaświadczenia potwierdzającego charakter i wartość udzielonego wsparcia, przy czym dniem udzielenia pomocy jest dzień wydatkowania przez przedsiębiorcę wydatków z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych. Ponieważ spółdzielnia poniosła wydatki z zakładowego funduszu, finansując je bezpośrednio z rachunku bankowego, a same wydatki mieściły się w katalogu wydatków wskazanych w rozporządzeniu Ministra Pracy, Płacy i Polityki Społecznej w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych niezbędne stało się uzyskanie zaświadczenia o pomocy de minimis. Na potwierdzenie trafności powyższego stanowiska, powołano się na stanowisko Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów dostępne na stronie internetowej urzędu oraz na pismo Ministerstwa Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia (...) marca 2003 r.