Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jakub Zieliński (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Batorowicz Sędzia WSA Elwira Brychcy Protokolant St. sekretarz sąd. Joanna Wieczorkiewicz-Skoczek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 stycznia 2015 r. sprawy ze skarg H. K., A. K., U. T. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Poznaniu z dnia [...] czerwca 2014 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy wprowadzenia zmian w ewidencji gruntów i budynków I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta P. z dnia [...] 2014 r. Nr [...], II. zasądza od Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Poznaniu na rzecz skarżących H. K. i A. K. solidarnie kwotę 200 zł (dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów sądowych, III. zasądza od Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Poznaniu na rzecz skarżących H. K. i A. K. kwoty po [...] zł ([...] złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, IV. zasądza od Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Poznaniu na rzecz skarżącej U. T. kwotę [...] zł ([...] złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, V. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.
Decyzją z [...] 2014r. (nr [...]) Prezydent Miasta P., na podstawie art. 6a ust. 1 pkt 2 lit. b, art. 7d ppkt1, art. 20 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy z 17 maja 1989r. Prawo geodezyjne i kartograficzne, (Dz. U. nr 193, poz. 1287 ze zm.), zwanej dalej p.g.i.k. oraz § 35 ppkt. 1 i 7, § 45 i § 47 ust. 3 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z 29 marca 2001r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków, (Dz. U. nr 38, poz. 454), zwanego dalej rozporządzeniem, orzekł o odmowie wprowadzenia do operatu ewidencji gruntów i budynków zmian przedmiotowych i podmiotowych wynikających z ugody zwartej [...] 2013r. przed Sądem Rejonowym [...] w P., sygn. [...], dotyczącej wskazanych w tym orzeczeniu nieruchomości. W uzasadnieniu decyzji wskazano, iż do zadań starosty prowadzącego ewidencję gruntów i budynków należy utrzymywanie operatu ewidencyjnego w aktualności, to jest zgodności z dostępnymi dla organu dokumentami i materiałami źródłowymi, (§ 44 pkt 2 rozporządzenia). Aktualizacja operatu ewidencyjnego następuje poprzez wprowadzenie udokumentowanych zmian do bazy danych ewidencyjnych, (§ 45 rozporządzenia). Zmian w ewidencji dokonuje się na podstawie prawomocnych orzeczeń sądowych (§ 46 rozporządzenia). Zmiany przebiegu granic działek ewidencyjnych wykazuje się w ewidencji na podstawie dokumentacji geodezyjnej przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, sporządzonej między innymi na potrzeby postępowania sądowego lub administracyjnego, a następnie wykorzystanej do wydania prawomocnego orzeczenia sądowego lub ostatecznej decyzji administracyjnej, (§ 36 pkt. 5 rozporządzenia). Zdaniem organu tylko orzeczenia sądowe stanowią podstawę wpisu do ewidencji gruntów i budynków. Ugoda sądowa takim orzeczeniem nie jest.
Odwołania od powyższej decyzji wnieśli H. K., A. K. oraz U. T., zarzucając naruszenie §46 rozporządzenia, poprzez błędną wykładnię i uznanie, że ugoda sądowa nie stanowi podstawy do wprowadzenia zmian w ewidencji gruntów i budynków. Odwołujący się podnieśli, że przepis art. 622 kodeksu postępowania cywilnego nie stanowi przeszkody do umownego załatwienia sporu przez współwłaścicieli w drodze ugody sądowej. Skuteczność ugody uzależniona jest od pozytywnego wyniku kontroli sądowej, a umorzenie postępowania sądowego w sprawie o zniesienie współwłasności jest dowodem uznania przez sąd, że ugoda w określonej formie jest dopuszczalna i zgodna z prawem oraz z zasadami współżycia społecznego.
Po rozpoznaniu odwołania Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Poznaniu utrzymał w mocy decyzję organu I instancji, podzielając stanowisko, iż ugoda sądowa nie może być podstawą do dokonania zmian w ewidencji gruntów i budynków.
Na powyższą decyzję skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu wniosły: H. K. i A. K., reprezentowane przez radcę prawnego T. T. Również U. T. wniosła skargę na powyższą decyzję organu II instancji. Skarżący powtórzyli zarzuty i argumentację zawarte w odwołaniu od decyzji organu I instancji.