Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący NSA Małgorzata Wolska /spr./ Sędziowie WSA Paweł Zaborniak WSA Joanna Zdrzałka Protokolant sekretarz sądowy Sylwia Pacześniak po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 14 stycznia 2015 r. sprawy ze skargi Gminy [...] na zarządzenie Burmistrza Miasta i Gminy [...] z dnia [...] lutego 2014 r., nr [...] w przedmiocie sprzedaży nieruchomości gruntowej -skargę oddala-
Zarządzeniem z dnia [...] lutego 2014 r. Nr [...] Burmistrz Miasta i Gminy [...], działając na podstawie art. 30 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 8.03.1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 594 - zwana dalej "u.s.g."), art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 21.08.1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2010 r 102, poz. 651 ze zm., na dzień orzekania przez Sąd obowiązuje tekst jednolity: Dz. U. z 2014 r., poz. 518) oraz § 5 ust. 2 uchwały nr XIV.112.2011 Rady Miejskiej w [...] z 17.11.2011 r. (Dz. Urz. Woj. 2011.[...].[...], z dnia 3.12.2011r.) przeznaczył do sprzedaży, w drodze przetargu, nieruchomości gruntowe z zasobu nieruchomości Gminy S., oznaczone zgodnie z ewidencją gruntów i budynków miejscowości: C. - działka nr 735/1 o pow. 0,35ha; w miejscowości D. - działka nr 481 o pow. 11,17ha i nr 483 o pow. 7,94ha; miejscowości W. - działka nr 196 o pow. 0,71ha.
W dniu [...] czerwca 2014 r. (data wpływu do organu), Wójt Gminy A., działając na podstawie art. 102 u.s.g. złożył w Urzędzie Miasta i Gminy [...] wezwanie do usunięcia naruszenia interesu prawnego Gminy A. "w wyżej wskazanym zarządzeniu", podając, że czyni to na podstawie art. 102 u.s.g. W wezwaniu tym zawnioskował o uchylenie zarządzenia wobec braku zgody zebrania wiejskiego wsi D. na sprzedaż nieruchomości, której to zgody wymaga art. 48 ust. 2 i 3 u.s.g., art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 10.05.1990 r. przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawy o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz.191 ze zm. - zwana dalej "ustawą z 10.05.1990 r.")
Pismem z dnia [...] lipca 2014 r. ([...]) Burmistrz Miasta i Gminy [...] poinformował o braku podstaw do uchylenia zarządzenia. Wyjaśnił, że wykonuje prawo własności wynikające z decyzji Wojewody [...] z dnia [...].01.2006 r. Nr [...] ujawnione w KW [...] i podtrzymane przez Sąd Apelacyjny w [...] Wydział I Cywilny - sygn. akt [...] z [...].04.2012 r.
Kwestionując powyższe stanowisko Gmina A. skierowała do WSA w Rzeszowie skargę na "odmowę Burmistrza Miasta i Gminy [...] do uchylenia zarządzeń w sprawie przeznaczenia do sprzedaży nieruchomości gruntowych stanowiących własność Gminy S.". W jej ocenie zarządzenie narusza art. 48 ust. 2 i 3 u.s.g., poprzez przyjęcie, że Rada Gminy albo Burmistrz Miasta i Gminy [...] (z upoważnienia Rady Gminy [...]), może uszczuplać dotychczasowe prawa sołectw do korzystania z mienia gminnego bez zgody Zebrania Wiejskiego oraz uznanie, że wszystkie przysługujące dotychczas mieszkańcom wsi prawa własności, użytkowania lub inne prawa rzeczowe i majątkowe tzw. mienie gminne po komunalizacji, mogą być naruszone. W ocenie skarżącej kwestionowane zarządzenie narusza także art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z 10.05.1990 r. poprzez przyjęcie, że mienie gminne nabyte w wyniku komunalizacji, z dniem wejścia w życie przepisów u.s.g., z mocy prawa staje się mieniem gminy, na obszarze której jest ono położone (w okolicznościach sprawy - Gminy S.) oraz poprzez przyjęcie, że Gmina ta może naruszać prawa osób trzecich do tego mienia, w tym prawa wspólnot gruntowych i leśnych. Zdaniem skarżącej mienie to winno stać się mieniem Gminy S., a po komunalizacji nie może naruszać praw osób trzecich do tego mienia. Wykładnia wyżej wskazanych przepisów prowadzi do wniosku, że zbycie nieruchomości gruntowych będących mieniem gminy nie może nastąpić obligatoryjnie bez zgody Zebrania Wiejskiego, nadto dotychczasowe prawa sołectw do korzystania z mienia gminnego nie mogą być naruszane czy uszczuplane.