Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Marcin Kamiński /spr./ Sędziowie WSA Maciej Kobak WSA Paweł Zaborniak po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 9 lutego 2021 r. sprawy ze skargi M. F. na uchwałę Rady Gminy [...] z dnia [...] sierpnia 2020 r. nr [...] w przedmiocie dzierżawy nieruchomości w trybie bezprzetargowym I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały; II. zasądza od Gminy [...] na rzecz skarżącej M. F. kwotę 300 zł /słownie: trzysta złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Przedmiotem skargi M.F. (skarżąca) jest uchwała Nr [...] Rady Gminy [...] (Rada Gminy/Rada) z dnia [...] sierpnia 2020 r. w sprawie dzierżawy nieruchomości w trybie bezprzetargowym.
Z akt sprawy wynika, że pismem z dnia 29 czerwca 2020 r. M.I. zwrócił się do Gminy [....] o wydzierżawienie 22 m. b. drogi gminnej (działki nr 1702/4) położonej w miejscowości [...].
Rada Gminy uchwałą Nr [...]z dnia [...] sierpnia 2020 r. działając na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. a) ustawy dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (u.s.g.) oraz art. 37 ust. 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (u.g.n.) wyraziła zgodę na oddanie w dzierżawę w trybie bezprzetargowym części nieruchomości stanowiącej mienie komunalne Gminy [...] oznaczonej jako działka ew. 1702/4 o długości 22 m. b. położonej w miejscowości [...] na okres 20 lat od dnia zawarcia umowy dzierżawy.
Następnie w dniu 6 sierpnia 2020 r. Wójt Gminy [...] zawarł z M.I. umowę dzierżawy części działki nr 1702/4.
W dniu 13 października 2020 r. do Urzędu Gminy [...] wpłynęła skarga skarżącej na ww. uchwałę, jako akt, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (p.p.s.a.).
Zaskarżonej uchwale skarżąca zarzuciła:
1) naruszenie art. 140 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (k.c.), gdyż stanowi ona niedopuszczalną ingerencję w treść przysługującego skarżącej prawa własności; w wyniku podjęcia zaskarżonej uchwały działka nr 1702/4, pierwotnie dostępna dla skarżącej jako droga dojazdowa do działki nr 1702/5, stała się dostępna wyłączenie dla dzierżawcy, który działkę tą ogrodził murem oporowym o wysokości 2,30 m;
2) błąd w ustaleniach faktycznych, który legł u podstaw wydania zaskarżonej uchwały, polegający na przyjęciu, że część działki nr 1702/4 o długości 22 m. b. stanowi drogę dojazdową wyłącznie do działek M.I..
Wobec powyższego skarżąca wniosła o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w całości oraz o zasądzenie kosztów postępowania.
Uzasadniając swój interes prawny w złożeniu skargi skarżąca podała, że jest właścicielką działki nr 1702/5, dla której działka nr 1702/4 stanowi drogę dojazdową. Na poparcie swojego stanowiska skarżąca przytoczyła wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 kwietnia 2012 r., sygn. akt I OSK 2229/11 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 sierpnia 2012 r., sygn. akt I SA/Wa 891/12.
Skarżąca wyjaśniła, że działka nr 1702/4 powstała w 1989 r. z podziału działki nr 1702/1 na działki nr 1702/3, 1702/4 i 1702/5. Działka nr 1702/4 została wydzielona pod drogę dla mieszkańców sąsiadujących działek, w tym dla działki nr 1702/5 stanowiącej własność skarżącej.
Skarżąca wskazała, że jak wynika z transmisji obrad Rady Gminy z dnia [...] sierpnia 2020 r., Wójt Gminy przed podjęciem zaskarżonej uchwały oświadczył przed radnymi, że wnioskowany do wydzierżawienia pas drogi gminnej stanowi dojazd wyłącznie do działki M.I oraz stwierdził, że M.I. po wydzierżawieniu tego odcinka drogi będzie mógł ogrodzić swoją nieruchomość wraz z częścią dzierżawioną (choć zamiar grodzenia nie wynikał z wniosku M.I.). Jedna z osób uczestniczących w sesji Rady Gminy zadała pytanie odnośnie dojazdu do działki nr 1702/5, na co padła odpowiedź o możliwości budowy wjazdu na działkę nr 1702/5 w jej dolnej części.