Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Maciej Kobak /spr./ Sędziowie WSA Joanna Zdrzałka WSA Marcin Kamiński Protokolant specjalista Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 marca 2019 r. sprawy ze skargi J. Z. i H. Z. na uchwałę Rady Miejskiej w Głogowie Małopolskim z dnia 26 października 2017 r. nr XLIX/466/2017 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego -skargę oddala-
Przedmiotem skargi H. Z. i J. Z. (dalej w skrócie: "skarżący") reprezentowanych przez r. pr. P. T. jest uchwała Rady Miejskiej w Głogowie Młp. (dalej w skrócie: "Rada Miejska") nr XLIX/466/2017 z dnia 26 października 2017 r. w sprawie uchwalenia Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego w miejscowości Lipie (dalej w skrócie: "MPZP").
Skarżący wnieśli o stwierdzenie nieważności uchwały w całości, zarzucając jej:
1) naruszenie interesu prawnego skarżących, wynikającego z przepisu art. 140 k.c. w zw. z art. 64 Konstytucji RP, poprzez naruszenie prawa własności należącej do skarżących nieruchomości, która objęta została zaskarżoną uchwałą, polegające na uniemożliwieniu skarżącym korzystania z tej nieruchomości w celu wybudowania budynku biurowego wraz z węzłem betoniarskim i towarzyszącą infrastrukturą, tj. wykorzystania tej nieruchomości na cele przemysłowe, związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez skarżących, o których to celach Rada Miejska wiedziała przed przystąpieniem do sporządzenia planu miejscowego.
2) naruszenie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (dalej w skrócie: "u.p.z.p."), poprzez przekroczenie granic władztwa planistycznego i przeznaczenie nieruchomości należących do skarżących pod zabudowę jednorodzinną, przez co naruszony został interes prawny wynikający z prawa własności skarżących, którzy podjęli działania w celu zagospodarowania swoich nieruchomości na cele przemysłowe a ich zamiar był wiadomy organowi w momencie podejmowania uchwały o przystąpieniu do uchwalenia planu miejscowego, jak również w momencie podejmowania zaskarżonej uchwały.
3) naruszenie art. 6 ust. 2 pkt 2 u.p.z.p. poprzez uwzględnienie przy podejmowaniu zaskarżonej uchwały wyłącznie interesu osób trzecich, który jest sprzeczny z interesem prawnym skarżących, i który nie znajduje uzasadnienia w faktycznym układzie stosunków miejscowych na terenie objętym planem miejscowym, w sytuacji gdy możliwe było wyważenie interesów skarżących oraz pozostałych właścicieli nieruchomości objętych planem miejscowym przyjętym w zaskarżonej uchwale.
Wskazując na powyższe zarzuty skarżący wnieśli o:
1) stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały;
2) zasądzenie od Rady Miejskiej na rzecz skarżących zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych;
3) dopuszczenie dowodów z dokumentów dołączonych do skargi, na okoliczności wskazane w treści uzasadnienia skargi.
W uzasadnieniu skargi skarżący wskazali, że zakres terytorialny MPZP obejmuje należące do nich nieruchomości oznaczone jako działki ew. nr 1856, 1857, 1858. Skarżący stwierdzili, że nigdy nie występowali do Gminy z wnioskiem o uchwalenie planu, wręcz przeciwnie, opierając się na dotychczasowej treści Studium rozpoczęli proces inwestycyjny w kierunku przemysłowego zagospodarowania swoich nieruchomości, m. in. uzyskali ostateczną decyzję o warunkach zabudowy dotyczącą zjazdów publicznych z drogi publicznej graniczącej z ich nieruchomością i zjazdy te wykonali, uzyskali ostateczną decyzję o ustaleniu środowiskowych uwarunkowań przedsięwzięcia polegającego na budowie budynku biurowego wraz z węzłem betoniarskim oraz towarzyszącą infrastrukturą oraz dokonali zgłoszenia budowy ogrodzenia terenu inwestycji.