Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Ewa Partyka /spr./ Sędziowie WSA Magdalena Józefczyk NSA Małgorzata Wolska Protokolant sekretarz sądowy Sylwia Pacześniak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 maja 2015 r. sprawy ze skargi P. Z. na uchwałę Rady Gminy [...] z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie ponownego rozpatrzenia wniosku dotyczącego przeznaczenia środków funduszu sołeckiego -skargę oddala-
Przedmiotem skargi P.Z. jest uchwała Rady Gminy [.] nr [.] z dnia [.] października 2014 r. w sprawie rozpatrzenia ponownie uchwalonego wniosku przez Zebranie Wiejskie sołectwa [.] dotyczącego przeznaczenia środków funduszu sołeckiego w 2015 r. Podstawę prawną uchwały stanowiły przepisy art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r. poz. 594 z późn. zm.) oraz art. 5 ust. 10 ustawy z dnia 21 lutego 2014 r. o funduszu sołeckim (Dz. U. 2014 r. poz. 301 ze zm.).
W uchwale tej uwzględniono ponownie uchwalony wniosek sołectwa [.] w sprawie przeznaczenia środków funduszu sołeckiego w 2015 r. dotyczący następujących zadań: poprawy bezpieczeństwa mieszkańców, zorganizowania zajęć sportowych dla dzieci i młodzieży, integracji społeczeństwa sołectwa poprzez zorganizowanie imprezy kulturalnej oraz ochrony kultury i dziedzictwa narodowego - zakup strojów regionalnych. W § 2 odrzucono natomiast wniosek w sprawie przeznaczenia środków w kwocie 12 000 zł na zadanie nr 3 dotyczące projektu i przebudowy parkingu przed szkołą (Zespołem Szkół w [.]) od strony zachodniej umożliwiający swobodny dowóz dzieci do szkoły. Jak wynika z uzasadnienia uchwały, przyczyną odrzucenia wniosku w tym zakresie było niespełnienie wymogu wynikającego z art. 5 ust. 2 ustawy o funduszu sołeckim, ponieważ inicjatorem tego zadania był tylko jeden mieszkaniec sołectwa, a nie sołtys, rada sołecka lub co najmniej 15 pełnoletnich mieszkańców, czego wymaga ustawa.
W ocenie skarżącego Rada Gminy [.] niezasadnie odrzuciła propozycję przeznaczenia środków budżetu sołectwa na przebudowę parkingu przed szkołą w celu poprawy bezpieczeństwa odwożonych do szkoły dzieci, a jemu jako członkowi rady sołeckiej i mieszkańcowi sołectwa przysługiwało prawo zgłoszenia propozycji co do przeznaczenia środków funduszu sołeckiego. Ponadto wniosek złożył formalnie sołtys, a uchwaliło go Zebranie Wiejskie. Wbrew stanowisku Rady wniosek z propozycją przeznaczenia środków nie musiał być podpisany przez 15 mieszkańców sołectwa, ponieważ przepisy ustawy o funduszu sołeckim wymagają jedynie, aby taka liczba mieszkańców była inicjatorami danej propozycji. Niemniej, nawet gdyby takie były wymogi to zgłoszony przez niego wniosek został poddany pod głosowanie na zebraniu wiejskim bez zastrzeżeń i zyskał aprobatę głosujących. Parking jest miejscem publicznym, mieniem komunalnym, dlatego możliwe jest zainwestowanie w niego środków gminnych. Chodzi również jedynie o jego przebudowę, a nie budowę nowego obiektu.
W odpowiedzi na skargę Rada Gminy [.] wniosła o jej oddalenie. Przedstawiając przebieg ustalania funduszu sołeckiego sołectwa [.] na 2015 r. podano, że zgłoszony po raz pierwszy wniosek sołtysa sołectwa [.] o przeznaczenie środków funduszu sołeckiego na budowę placu zabaw został odrzucony przez Wójta z uwagi na niespełnienie wymagań określonych w art. 2 ust. 6 ustawy o funduszu sołeckim. Następnie Zebranie Wiejskie w terminie 30 dni uchwaliło ponowny wniosek o przeznaczenie środków funduszu. Wniosek ten został zasadniczo przyjęty, za wyjątkiem propozycji zawartej w punkcie 3 dotyczącej przeznaczenia kwoty 12 000 zł na przebudowę parkingu z powodu zgłoszenia tej inicjatywny z naruszeniem art. 5 ust. 2 ustawy o funduszu sołeckim. Inicjatorem zadania był tylko jeden mieszkaniec sołectwa, co potwierdził również sołtys w złożonym oświadczeniu. Wskazano również, że uchwała ta była kontrolowana przez wojewodę, który nie stwierdził jej nieważności.