Poza zakresem bezpośredniej oceny pozostaje natomiast fakt rażąco przewlekłego prowadzenia przez Wójta Gminy postępowania w sprawie o ustalenie warunków zabudowy dla działki skarżących. Z drugiej jednak strony nie można nie zauważyć, że wniosek o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie dwóch budynków mieszkalnych jednorodzinnych został złożony przez skarżących 17 sierpnia 2011 r., a więc już po podjęciu przez Radę Gminy Radomyśl nad Sanem uchwały nr V/39/11 z dnia 27 kwietnia 2011 r. o przystąpieniu do sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "Niwka", obejmującego działkę skarżących.
Nie są także trafne zarzuty naruszenia art. 1 ust. 2 pkt 1 i 7 u.p.z.p. w zw. z art. 6 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 u.p.z.p., art. 140 k.c., art. 21 ust. 1 i art. 64 ust. 1, 2 i 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej w zw. z art. 3 ust. 1 u.p.z.p. poprzez rażące naruszenie prawa własności oraz art. 32 ust. 1 w zw. z art. 64 ust. 2 i art. 31 ust. 3 Konstytucji RP poprzez zróżnicowanie sytuacji prawnej skarżących oraz właścicieli działek położonych na terenach 1 MN i 2 MN w zakresie terenów o takich samych walorach i położonych w tej samej strefie.
Jeżeli chodzi o zarzut niedopuszczalnego naruszenia prawa własności skarżących, to trzeba mieć na względzie, że ustalenia planu nie przekreślają możliwości korzystania z nieruchomości lub rozporządzania nią zgodnie z przysługującym skarżącym prawem własności, a zatem nie doszło do naruszenia istoty prawa własności. Ponadto wyłączenie możliwości zabudowy (poza wyjątkami określonymi w § 14 ust. 2 planu) nastąpiło względem działki o przeznaczeniu rolnym, a nie przeznaczeniu budowlanym. Działka skarżących nie była ponadto użytkowana rolniczo, co potwierdza dokumentacja planistyczna. Trudno zatem przyjąć, że doszło do niedopuszczanego naruszenia prawa własności. Skarżący powinni mieć także na uwadze, że zgodnie z art. 36 u.p.z.p., jeżeli w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą, korzystanie z nieruchomości lub jej części w dotychczasowy sposób lub zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe bądź istotnie ograniczone, właściciel albo użytkownik wieczysty nieruchomości może żądać od gminy odszkodowania za poniesioną rzeczywistą szkodę albo wykupienia nieruchomości lub jej części.
Nie są wreszcie uzasadnione zarzuty naruszenia konstytucyjnych zasad równości i proporcjonalności (art. 32 ust. 1 w zw. z art. 64 ust. 2 i art. 31 ust. 3 Konstytucji RP), albowiem organ planistyczny dokonał dopuszczalnego i mieszczącego się w granicach jego władztwa zróżnicowania sytuacji prawnych skarżących oraz właścicieli działek położonych na terenach 1 MN i 2 MN. Sytuacje prawne skarżących oraz właścicieli działek na terenach 1 MN i 2 MN różnią się bowiem zasadniczo. Właściciele działek na terenie 1 MN objętym planem "Niwka" dysponowali bowiem - w przeciwieństwie do skarżących - w momencie uchwalenia planu ważnymi i ostatecznymi pozwoleniami na budowę oraz już realizowali lub zrealizowali inwestycje budowlane, natomiast teren 2 MN jest objęty planem "Półanki", a nie planem "Niwka". W sprawie nie doszło także do nieproporcjonalnej ingerencji w prawa właścicielskie skarżących.
Nie jest także uzasadniony zarzut naruszenia zasady zachowania ładu przestrzennego, albowiem treść planu stanowi dowód dążenia organu planistycznego do uporządkowania i stabilizacji zasad kształtowania przestrzennego obszaru objętego planem.
Mając na względzie powołane wyżej argumenty, Sąd doszedł do przekonania, że podniesione w skardze zarzuty naruszenia zasad sporządzania planu okazały się nieuzasadnione, a zatem również ta podstawa stwierdzenia nieważności zaskarżonej uchwały nie została wykazana.
Wobec niestwierdzenia naruszenia właściwości organów w toku procedury planistycznej oraz istotnego naruszenia trybu i zasad sporządzania miejscowego planu, Sąd był zobowiązany oddalić skargę na podstawie art. 151 w zw. z art. 147 § 1 p.p.s.a. i w zw. z art. 28 ust. 1 u.p.z.p.