Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Bukowiecka-Kleczaj (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Sokołowska, Sędzia WSA Patrycja Joanna Suwaj Protokolant starszy sekretarz sądowy Alicja Poznańska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 13 sierpnia 2020 r. sprawy ze skargi O. Spółka z o.o. w O. na decyzję Prezydenta Miasta S. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie określenia opłaty za zmniejszenie naturalnej retencji terenowej oddala skargę.
Informacją z dnia [...] r., znak [...], Prezydent Miasta S. ustalił dla O. Sp. z o.o. z siedzibą w O. wysokość opłaty za zmniejszenie naturalnej retencji terenowej na skutek wykonywania na nieruchomości o powierzchni powyżej [...] m2, tj. na działce nr [...] obręb [...], robót lub obiektów budowlanych trwale związanych z gruntem mających wpływ na zmniejszenie tej retencji przez wyłączenie więcej niż 70% powierzchni nieruchomości z powierzchni biologicznie czynnej na obszarach nieujętych w systemy kanalizacji otwartej lub zamkniętej - za okres od 1 października 2018 r. do 31 grudnia 2018 r.
W informacji wskazano, że opłata stała została obliczona jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty wyrażonej w m2 wielkości utraconej powierzchni biologicznie czynnej oraz czasu wyrażonego w latach zgodnie z art. 272 ust. 8 ustawy Prawo wodne oraz § 9 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 grudnia 2017 r. w sprawie jednostkowych stawek opłat za usługi wodne (Dz.U. z 2017 r., poz. 2502).
Z uzasadnienia tej informacji wynika, że dane do obliczenia opłaty uzyskano na podstawie oświadczeń za I, II i III kwartał 2018 r. wystawionych przez Prezesa Zarządu skarżącej Spółki z dnia [...] r., uzupełnionych pismem z dnia [...] r. oraz w oparciu o informacje zawarte w Systemie Informacji Przestrzennej Miasta S..
Nie zgadzając się z ustaleniem opłaty za zmniejszenie naturalnej retencji terenowej, O. Spółka z o.o. w O. , pismem z dnia [...] r. złożyła reklamację, w której zakwestionowała obciążanie jej obowiązkiem zapłaty za zmniejszenie naturalnej retencji, wskazując na brak podstaw faktycznych i prawnych uzasadniających ustalenie wspomnianej opłaty z uwagi na to, że działka nr [...] ujęta jest w system kanalizacji otwartej lub zamkniętej.
Zaskarżonej decyzji zarzuciła:
1. naruszenie art. 269 oraz 272 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. Prawo wodne, poprzez przyjęcie, że na działce nr [...] obręb [...] w S. dochodzi do zmniejszenia retencji wodnej, pomimo iż przedmiotowa nieruchomość wyposażona jest w system urządzeń wodnych w postaci:
- wylotów kanalizacji deszczowej,
- zespołu 220 skrzynek retencyjno-rozsączających do wprowadzania oczyszczonych ścieków deszczowych,
- urządzeń do podczyszczania ścieków opadowych (separatorów lamelowych zintegrowanych z piaskownikiem o nominalnym przepływie 15 dm3/ s) - które to w konsekwencji stanowią system kanalizacji zamkniętej lub otwartej, który nie prowadzi do zmniejszenia retencji wodnej nieruchomości i wyłącza możliwość ustalenia opłaty,
2. naruszenie art. 272 ust. 8 ustawy Prawo wodne, poprzez ustalenie opłaty pomimo braku spełnienia ustawowych przesłanek z art. 269 oraz 272 tej ustawy do ustalenia takowej opłaty,
3. naruszenie art. 7 i 8 k.p.a. poprzez brak precyzyjnego wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy w postaci braku weryfikacji systemu kanalizacji posadowionego na działce nr [...] obręb [...] w S.,
4. naruszenie art. 7a k.p.a. poprzez ustalenie opłaty, a tym samym nałożenie na stronę obowiązku w oparciu o brak definicji legalnych i jednoznaczne wskazanie czy system kanalizacji posadowiony na działce skarżącej ma charakter zamknięty czy otwarty, posiłkowanie się interpretacjami i wykładnią z aktów prawnych niższych rangą tudzież definicjami słownikowymi, podczas gdy wskazany przepis postępowania nakazuje organom administracji publicznej w sytuacjach, w których pozostają wątpliwości co do treści normy prawnej - wątpliwości te rozstrzygać na korzyść strony,