Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Arkadiusz Windak Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder (spr.) Sędzia WSA Maria Mysiak Protokolant starszy sekretarz sądowy Teresa Zauerman po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 9 lipca 2020 r. sprawy ze skargi Spółki A. na decyzję Prezydenta Miasta S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia opłaty za zmniejszenie naturalnej retencji terenowej oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] października 2019 r., nr [...] [...], Prezydent Miasta S., działając na podstawie art. 273 ust. 6 w związku z art. 269 ust. 1 pkt 1, art. 270 ust. 7, art. 272 ust. 8, 10, 22, 23 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. Prawo wodne (Dz. U. z 2018 r. poz. 2268 ze zm.), dalej zwanej "u.p.w." oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 t.j. ze zm.), dalej zwanej "k.p.a.", nie uznał reklamacji złożonej w dniu 24 września 2019 r. przez A. Sp. z o.o., ul. [...], [...], od informacji w sprawie ustalenia opłaty za zmniejszenie naturalnej retencji terenowej nieruchomości stanowiącej działkę nr [...], obręb nr [...], położonej w S. przy ul. [...], o powierzchni powyżej [...] m2, na skutek wykonania robót lub obiektów budowlanych trwale związanych z gruntem, mających wpływ na zmniejszenie tej retencji przez wyłączenie więcej niż 70% powierzchni nieruchomości z powierzchni biologicznie czynnej na obszarach nieujętych w systemy kanalizacji otwartej lub zamkniętej oraz określił wysokość opłaty z tego tytułu za okres od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia
31 marca 2019 r. w wysokości [...] zł.
W uzasadnieniu decyzji organ podał, że w dniu [...] września 2019 r. Prezydent Miasta S. w drodze informacji ustalił wysokość opłaty za zmniejszenie naturalnej retencji terenowej dla ww. działki.
Właściciel w dniu 10 września 2019 r. odebrał informację i przed upływem 14 dni złożył reklamację, wskazując m.in.:
- brak podstaw faktycznych i prawnych uzasadniających ustalenie opłaty za zmniejszenie naturalnej retencji terenowej w sytuacji, gdy wskazywana działka została ujęta w system kanalizacji otwartej lub zamkniętej;
- brak poczynienia przez organ jakichkolwiek ustaleń czy system zainstalowany na działce skarżącej prowadzi do zmniejszenia naturalnej retencji wodnej;
- pominięcie przez organ treści pozwolenia wodno-prawnego z dnia [...] września 2011 r., wydanego przez Prezydenta Miasta S. dla powyżej wskazanej działki w zakresie określenia specyfikacji systemu zamkniętego, determinującego brak podstaw do ustalenia opłaty z tytułu zmniejszenia naturalnej retencji terenu;
- arbitralne przyjęcie przez organ, iż na działce nr [...] doszło do zmniejszenia zdolności retencyjnej, która nie została przez organ udowodniona.
W odniesieniu do powyższego organ wyjaśnił, że obliczając sporną opłatę w oparciu o art. 272 ust. 8 u.p.w. oraz § 9 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia
22 grudnia 2017 r., w sprawie jednostkowych stawek opłat za usługi wodne
(Dz. U. z 2017 r., poz. 2502), kierował się również przesłankami skutkującymi obowiązkiem jej poniesienia wynikającymi z zapisów art. 269 ust. 1 pkt 1 u.p.w.
Jak podał organ, nieruchomość stanowiąca działkę nr [...] ma powierzchnię całkowitą wynoszącą [...] m2, z czego [...] m2 objęte jest zabudową, co stanowi 90,28% całkowitej powierzchni nieruchomości. Z uwagi na rozwiązanie na działce strony odprowadzania wód opadowych z terenów uszczelnionych do ziemi poprzez wyloty kanalizacji deszczowej oraz zespoły skrzynek rozsączających organ uznał, że nieruchomość znajduje się na obszarach nieujętych w systemy kanalizacji otwartej lub zamkniętej, zatem nie została spełniona negatywna przesłanka do ponoszenia opłaty za zmniejszenie naturalnej retencji terenowej.