oddalenie skargi
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Dolecki (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Stefan Kłosowski,, Sędzia WSA Maria Mysiak, Protokolant Aneta Kukla, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 18 marca 2009 r. sprawy ze skargi S. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] r. wydaną z upoważnienia Burmistrza Miasta (nr [...]) przyznano S. S. pomoc społeczną w postaci zasiłku celowego w łącznej wysokości [...] zł z przeznaczeniem na zakup żywności w okresie od [...] do [...] r.
Decyzją z dnia [...] r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze
(nr [...]) utrzymało w mocy powyższą decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu swojej decyzji organ wskazał, że zgodnie z art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593 ze zm.) potrzeby osób i rodzin, korzystających z pomocy społecznej powinny być uwzględniane, jeżeli odpowiadają celom i mieszczą się w możliwościach pomocy społecznej. Zasiłek celowy może być przyznany, co oznacza zdaniem Kolegium brak obowiązku jego przyznania. Organ dokonuje bowiem analizy sytuacji faktycznej i prawnej składających wniosek o pomoc i w zależności od wyników analizy, jak i wysokości posiadanych środków finansowych podejmuje decyzję.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego S. S. zarzuciła, że przyznano jej pomoc w wysokości nieznacznej (symbolicznej). Wskazała ponadto, że nie podjęto kroków niezbędnych do wyjaśnienia stanu faktycznego, wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego oraz brak dążenia do załatwienia sprawy z uwzględnieniem interesu społecznego i słusznego interesu strony.
W odpowiedzi na skargę z dnia [...] r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o oddalenie skargi i podtrzymało stanowisko zajęte w zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny z w a ż y ł, co następuje:
Skarga nie jest zasadna.
Należy przede wszystkim stwierdzić, że w przypadku decyzji o przyznaniu dodatku celowego zasadniczą kwestią jest kryterium dochodowe na osobę w rodzinie. Zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593 ze zm.) "Prawo do świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej (...) przysługuje osobie w rodzinie, w której dochód na osobę nie przekracza kwoty 316 zł." Kryterium dochodowe przyjęte w tym przepisie zostało określone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 24 lipca 2006 r. w sprawie zweryfikowanych kryteriów dochodowych oraz kwot świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej (Dz. U. Nr 135, poz. 950) i wynosi obecnie 351 zł, dla osoby w rodzinie.
Należy wskazać, że w rozpatrywanej sprawie dodatek celowy został przyznany z przeznaczeniem na żywność. Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia
29 grudnia 2005 r. o ustanowieniu programu wieloletniego "Pomoc państwa w zakresie dożywiania" (Dz. U. Nr 267, poz. 2259), pomoc w zakresie dożywiania może być przyznana nieodpłatnie osobom i rodzinom, o których mowa w art. 3 pkt 1, jeżeli dochód osoby samotnie gospodarującej lub dochód na osobę w rodzinie nie przekracza 150 % kryterium dochodowego, o którym mowa we wskazanym wyżej art. 8 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o pomocy społecznej. Pomoc ta może zostać zatem przyznana osobom, których dochód na osobę w rodzinie nie przekracza 526, 50 zł. Jak wynika z ustaleń pracownika socjalnego zawartych w aktualizacji wywiadu u osoby i rodziny korzystającej z pomocy, dochód na rodzinę w rodzinie skarżącej wynosi [...] zł. Nie przekracza zatem wskazanej wyżej kwoty 526,20 zł. W tej sytuacji przyznanie pomocy było zasadne i znajdowało odpowiednie umocowanie w przepisach prawa.