Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Stefan Kłosowski Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder (spr.), Sędzia WSA Arkadiusz Windak Protokolant starszy sekretarz sądowy Alicja Poznańska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 22 lutego 2018 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego Szczecin - Niebuszewo w S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie świadczenia wychowawczego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta S. z dnia [...] r., nr [...]
Wnioskiem z dnia [...] r. Z. C. zwróciła się o przyznanie świadczenia wychowawczego na pięcioro swoich dzieci.
Decyzją z dnia [...] r., nr [...], wydaną na podstawie art. 1 ust. 2 i 3, art. 4, art. 5 oraz art. 2 pkt 11 w zw. z art. 10 ust. 2 ustawy z dnia [...] r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz. U. z 2016 r., poz. 195 ze zm.), Prezydent Miasta S. odmówił przyznania świadczenia wychowawczego na rzecz dzieci wnioskodawczyni: A. C. w okresie od 1 maja 2017 r. do 30 września 2017 r., M. C. w okresie od 1 maja 2017 r. do 30 września 2017 r., A. C. w okresie od 1 maja 2017 r. do 30 września 2017 r., A. C. w okresie od 1 maja 2017 r. do 30 września 2017 r., M. C. w okresie od 1 maja 2017 r. do 30 września 2017 r.
W uzasadnieniu podjętego rozstrzygnięcia organ I instancji przyjął, że podstawę odmowy stanowiło niespełnienie przesłanki wynikającej z art. 1 ust. 2 pkt 2 lit. d ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci, bowiem z akt sprawy nie wynika, aby wnioskodawczyni posiadała prawo dostępu do polskiego rynku pracy.
Kwestionując wskazaną decyzję odwołanie od niej złożyła Z. C., w którym podniosła, że od dnia [...] r. po raz kolejny została jej przyznana ochrona uzupełniająca.
Rozpoznając złożone odwołanie, decyzją z dnia [...] r.
nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 ustawy Kodeks postępowania administracyjnego oraz art. 2 pkt 2, art. 4 i 14, art. 4 ust. 2 i 3, art. 5 ust. 3, art. 48 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S uchyliło zaskarżoną decyzję organu I instancji oraz przyznało świadczenie wychowawcze na dzieci: A. C. w okresie od [...] r. do [...] r.
w wysokości [...] zł miesięcznie, M. C. w okresie od [...] r. do [...] r. w wysokości [...] zł miesięcznie, A. C. w okresie od 1 kwietnia 2016 r. do 30 września 2017 r. w wysokości [...] zł miesięcznie, A. C. w okresie od 1 kwietnia 2016 r. do 30 września 2017 r. w wysokości [...] zł miesięcznie, M. C. w okresie od 1 kwietnia 2016 r. do 30 września 2017 r. w wysokości [...] zł miesięcznie.
W uzasadnieniu Kolegium ustaliło, że w dniu złożenia wniosku (22 maja 2016 r.) wnioskodawczyni oraz jej dzieci posiadali status ochrony uzupełniającej, jak również karty pobytu ważne do dnia [...] r.
W toku postępowania odwoławczego strona dostarczyła nowe karty pobytu, ważne do dnia [...] r. (karta pobytu M. C. ważna od 18 kwietnia 2016 r. do 18 kwietnia 2018 r.), w których ojciec dzieci A. C. (nr [...]) oraz matka Z. C. (nr karty [...]) posiadają adnotację "dostęp do rynku pracy".
Ponadto Kolegium ustaliło, że dochód na osobę w rodzinie strony nie przekroczył kwoty [...]zł.
W dalszej części uzasadnienia organ II instancji podniósł, że z literalnego brzmienia art. 1 ust. 2 pkt 2 lit. d ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci wynika wprost, iż adnotacja "dostęp do rynku pracy" na karcie pobytu jest ustawowym warunkiem uzyskania przez cudzoziemca świadczenia wychowawczego. Jednocześnie organ podzielił stanowisko wyrażone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w S. w wyroku z dnia 1 marca 2017 r. w sprawie II SA/Sz 90/17, zgodnie z którym przy wykładni powyższego przepisu nie sposób pominąć art. 244 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach oraz art. 87 ustawy z dnia