Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Kube, Sędzia WSA Janusz Walawski (spr.), Asesor WSA Karolina Kisielewicz, , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 24 stycznia 2019 r. sprawy ze skargi W. L. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] kwietnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia oddala skargę.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, na podstawie art. 134 w zw. z art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2096, ze zm.; zwanej dalej: "K.p.a.") i art. 4 ustawy z dnia 28 listopada 2014 r. o komisjach lekarskich podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 481 ze zm.) w związku z wniesionym przez W. L. zażaleniem na postanowienie nr [...] Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] lutego 2018 r. w sprawie bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania przez Centralną Komisję Lekarską podległą ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych w [...], w dniu [...] kwietnia 2018 r. wydał postanowienie nr [...], którym stwierdził niedopuszczalność zażalenia.
Organ w uzasadnieniu postanowienia podał, że będące przedmiotem zażalenia postanowienie nr [...] Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] lutego 2018 r. zostało wydane na podstawie art. 36 § 6 K.p.a w związku ze złożonym przez W. L. ponagleniem. Przepis art. 37 K.p.a., jak i żaden inny przepis K.p.a., nie przewiduje możliwości wniesienia zażalenia na postanowienie wydane w trybie art. 37 § 6 K.p.a., które ma charakter wpadkowy (incydentalny). Z tych względów wniesione zażalenie jest niedopuszczalne.
W. L. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] kwietnia 2018 r. zarzucając, że zostało wydane w warunkach naruszenia następujących przepisów:
1. art. 134 w zw. z art. 129 i art. 144 K.p.a., poprzez ich błędne zastosowanie,
2. art. 141 i art. 144 K.p.a., poprzez ich niezastosowanie,
3. art. 37 § 7 K.p.a. w zw. z art. 37 § 6 K.pa., polegające na ich nie zastosowaniu,
4. art. 10 i art. 50 § 1, art. 106 § 2, 4 i 5 K.p.a., poprzez ich niezastosowanie,
5. art. 7-11 oraz art. 77 § 1 i art. 80 K.p.a., polegające na niedostatecznym wyjaśnieniu sprawy.
Skarżący podnosząc powyższe zarzuty wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia lub jego zmianę i zasądzenie od organu na jego rzecz kosztów postępowania.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie i podtrzymał stanowisko przedstawione w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 2107, z późn. zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę pod względem zgodności z prawem zaskarżonej decyzji administracyjnej i to z przepisami obowiązującymi w dacie jej wydania. Innymi słowy, sąd administracyjny kontroluje legalność rozstrzygnięcia zapadłego w postępowaniu z punktu widzenia jego zgodności z prawem materialnym i obowiązującymi przepisami prawa procesowego.
W świetle powyższych kryteriów skarga nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż prawa nie narusza.
Zgodnie z art. 37 § 1 K.p.a., w brzmieniu nadanym przez ustawę z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2017 r., poz. 935) stronie służy prawo do wniesienia ponaglenia, jeżeli: 1) nie załatwiono sprawy w terminie określonym w art. 35 lub przepisach szczególnych ani w terminie wskazanym zgodnie z art. 36 § 1 (bezczynność); 2) postępowanie jest prowadzone dłużej niż jest to niezbędne do załatwienia sprawy (przewlekłość). Stosownie do art. 37 § 6 K.p.a. organ rozpatrujący ponaglenie wydaje postanowienie, w którym: 1) wskazuje, czy organ rozpatrujący sprawę dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania, stwierdzając jednocześnie, czy miało ono miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 2) w przypadku stwierdzenia bezczynności lub przewlekłości: a) zobowiązuje organ rozpatrujący sprawę do załatwienia sprawy, wyznaczając termin do jej załatwienia, jeżeli postępowanie jest niezakończone, b) zarządza wyjaśnienie przyczyn i ustalenie osób winnych bezczynności lub przewlekłości, a w razie potrzeby także podjęcie środków zapobiegających bezczynności lub przewlekłości w przyszłości.