Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Kube (spr.), Sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa, Asesor WSA Joanna Kruszewska-Grońska, , Magdalena Morawiec, Protokolant referent stażysta, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 grudnia 2019 r. sprawy ze skargi A. D. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] marca 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wyłączenia stosowania przepisów oddala skargę
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z [...] marca 2019 r. nr [...] na podstawie art. 127 § 3 i art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096, z późn. zm.); zwanej dalej k.p.a., po rozpatrzeniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy własną decyzję nr [...] z dnia [...] stycznia 2018 r., wydaną na podstawie art. 8a ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2019 r. poz. 288); zwanej dalej ustawą zaopatrzeniową, o odmowie wyłączenia stosowania wobec A. D. (dalej: skarżącego) art. 15c, art. 22a i art. 24a tej ustawy.
Zdaniem organu, w przedmiotowej sprawie nie została spełniona przesłanka "szczególności przypadku", wynikająca z art. 8a ust. 1 ustawy zaopatrzeniowej, ponieważ okres służby skarżącego na rzecz totalitarnego państwa zarówno w ujęciu bezwzględnym - długości tego okresu, jak i w ujęciu proporcjonalnym - stosunku długości tego okresu do całego okresu służby, nie może być oceniany, jako krótkotrwały. Stwierdził, że zastosowanie "szczególności przypadku" jest możliwie jedynie w sytuacji, gdy obie przesłanki z art. 8a ustawy zaopatrzeniowej będą zachodziły łącznie.
Organ zaznaczył, że ustawodawca, konstruując przepis art. 8a ust. 1 ustawy zaopatrzeniowej, pomiędzy przesłanką pierwszą i drugą, użył spójnika "oraz", zatem jego intencją było traktowanie obu wymogów w sposób łączny.
Organ ustalił, że skarżący pełnił służbę w okresie od dnia [...] grudnia 1976 r. do dnia [...] stycznia 1999 r. oraz od dnia [...] grudnia 2001 r. do dnia [...] marca 2005 r., tj. 25 lat, 3 miesiące i 22 dni, z czego na rzecz totalitarnego państwa od dnia [...] grudnia 1976 r. do dnia [...] lipca 1990 r. Skarżący pełnił służbę na rzecz totalitarnego przez okres 13 lat, 7 miesięcy i 17 dni, co stanowi ponad 50% całkowitego okresu służby, a zatem znaczną część i w ocenie organu nie ma możliwości uznania go za okres krótkotrwały. Organ stwierdził, że nie można w tej sytuacji mówić o "chwilowości", czy "przejściowości", a służba pełniona przez tak długi okres z pewnością nie nosiła znamion "tymczasowości".
Odnośnie przesłanki rzetelnego wykonywania zadań i obowiązków po dniu 12 września 1989 r. organ podał, że wziął pod uwagę stanowisko Szefa Agencji Wywiadu, zawarte w piśmie z dnia [...] listopada 2017 r., z którego nie wynika, aby skarżący nierzetelnie realizował zadania i obowiązki w trakcie pełnienia służby w Agencji Wywiadu po dniu 1 sierpnia 1990 r. Ponadto, jak wynika z informacji dot. przebiegu służby ww. funkcjonariusza, w aktach sprawy brak jest dokumentów potwierdzających, że w ramach obowiązków służbowych realizował działania, w których istniało zagrożenie życia lub zdrowia oraz brak jest zaświadczeń uprawniających do podwyższenia emerytury.