Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie odmowy stwierdzenia zachowania prawa do lokalu mieszkalnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras (spraw.) Sędzia WSA - Agnieszka Góra - Błaszczykowska Sędzia WSA - Danuta Kania Protokolant sekretarz sądowy - Agnieszka Wiechowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 lutego 2019 r. sprawy ze skargi J. P. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] maja 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia zachowania prawa do lokalu mieszkalnego - oddala skargę -

Uzasadnienie strona 1/8

Szef Biura Ochrony Rządu decyzją z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...], działając na podstawie art. 87 ust. 1 pkt 1 i ust. 4 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu ( Dz.U. z 2017 r. poz.985), odmówił skarżącemu J. P. stwierdzenia zachowania prawa do lokalu mieszkalnego. W uzasadnieniu podał, że wymieniony pismem z dnia [...] grudnia 2017 r., wystąpił z wnioskiem do Szefa Biura Ochrony Rządu, załączając kserokopię decyzji o ustaleniu prawa do emerytury policyjnej, o wydanie decyzji administracyjnej w przedmiocie zachowania prawa do lokalu mieszkalnego. Zgodnie z art. 76 ust. 1 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu (Dz. U. z 2017r. poz. 985), funkcjonariuszowi w służbie stałej przysługuje prawo do lokalu mieszkalnego w miejscowości w której pełni służbę lub w miejscowości oddalonej od tej miejscowości nie więcej niż 100 km. Prawo to, stosownie do art. 83 ust. 1 ustawy, można zrealizować przez:

1) przydział lokalu mieszkalnego,

2) wypłacenie ekwiwalentu pieniężnego w zamian za rezygnację z lokalu mieszkalnego.

Z kolei w myśl art. 87 ust. 1 ustawy, funkcjonariusz zwolniony ze służby, pełnionej jako służba stała, zachowuje prawo do lokalu, jeżeli nabył uprawnienia do emerytury, renty inwalidzkiej z tytułu inwalidztwa pozostającego w związku ze służbą. Natomiast w rozpoznawanej sprawie skarżący aktem notarialnym z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...], wykupił lokal mieszkalny nr [...] położony w G. przy ul. [...] przy zastosowaniu pomniejszeń wynikających z art. 58 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r., Nr 206. poz. 1367) z zasobów Wojskowej Agencji Mieszkaniowej. Do pomocy finansowej określonej w art. 84 ust. 2 pkt. 5 ustawy o BOR należy zaliczyć przeznaczone z budżetu państwa kwoty w postaci pomniejszenia ceny sprzedaży lokalu mieszkalnego w określonym rozmiarze, o którym mowa w art. 58 ust 2 pkt 1 i 2 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. Miedzy innymi takie pomniejszenie wartości rynkowej lokalu o kwotę 95% uzyskał skarżący i w tej sytuacji uprawnienie określone w art. 83 zostało zrealizowane.

W odwołaniu z dnia [...] stycznia 2018 r. do Ministra Spraw Wewnętrznych skarżący J. P. wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości zarzucając:

1) naruszenie art. 7 i 77 § 1 k.p.a. poprzez interpretację przepisów stanowiących podstawę wydania decyzji, która narusza zasady postępowania organu wynikające z tych przepisów,

2) naruszenie art. 58 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2016 r., poz. 207, ze zm.) poprzez ich zastosowanie w sytuacji, w której przepis ten na podstawie art. 107 pkt 18 ustawy z 10 lipca 2015 r o Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. poz. 1322 ze zm.) został uchylony,

3) naruszenie art. 84 ust. 2 pkt 5 ustawy o BOR przez jego błędne zastosowanie, w sytuacji w której przepis ten ma zastosowanie tylko i wyłącznie do decyzji w sprawie przydziału lokalów pozostających w dyspozycji BOR; nie ma natomiast zastosowania do decyzji stwierdzających zachowanie prawa do lokalu,

Strona 1/8