Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Ewa Pisula-Dąbrowska, Sędzia WSA - Anna Mierzejewska, Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras (spraw.), , Protokolant - Anna Siwonia, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 kwietnia 2008 r. sprawy ze skargi J. S. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] września 2007 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego lub domu oddala skargę
Komendant Policji w P. decyzją z dnia [...] maja 2006 r. nr [...], działając na podstawie § 3 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 17 października 2001 r. w sprawie pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego lub domu przez policjantów (Dz. U. Nr 131, poz. 1468), po rozpatrzeniu wniosku J. S. z dnia [..] kwietnia 2006 r., przyznał wymienionemu pomoc finansową w kwocie [...] zł, która będzie wypłacona jednorazowo do dnia [...] listopada 2006 r. Uzasadniając swoje stanowisko podał, że skarżący pełni służbę w Szkole Policji w P. od dnia [...] sierpnia 1996 r. i z tym dniem został mianowany na funkcjonariusza Policji w służbie stałej. Ponadto wymieniony przedstawił akt notarialny [...] oraz decyzję Dyrektora WAM z dnia [...] listopada 2005 r. nr [...], a w dniu [...] kwietnia 2006 r. posiadał uprawnienia do 3 norm zaludnienia (wnioskodawca, jego żona [...] oraz syn [...]), przy czym wysokość należnej kwoty na jedną normę zaludnienia wynosi [...] zł.
Po wszczęciu postanowieniem z dnia [...] listopada 2006 r. nr [...] postępowania w przedmiocie stwierdzenia nieważności powyższej decyzji, Komendant Główny Policji decyzją z dnia [...] grudnia 2006 r. nr [...], działając na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 oraz art. 157 § 2 k.p.a., stwierdził nieważność decyzji Komendanta Policji w P. z dnia [...] maja 2006 r. nr [...]. W uzasadnieniu - powołując się na opisany już powyżej stan faktyczny - podał, że na podstawie wskazanego już wyżej aktu notarialnego, skarżący nabył lokal mieszkalny [...] w P., przy czym wcześniej, bo na mocy przytoczonej decyzji Dyrektora Oddziału Regionalnego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w B. z dnia [...] listopada 2005 r. nr [...], lokal ten został mu przydzielony jako służbowy. Stosownie zaś do treści art. 94 ust. 1 ustawy o Policji, skarżącemu nie przysługuje prawo do pomocy finansowej, ponieważ przydzielono mu już, zgodnie z normami zaludnienia, lokal mieszkalny. Ponadto analiza wyżej wymienionego przepisu z art. 95 ustawy wskazuje, że otrzymanie jednego ze świadczeń, eliminuje uprawnienia do drugiego. Reasumując, skarżący nie spełnia przesłanek do pomocy finansowej udzielanej w trybie art. 94 ust. 1 ustawy, bowiem posiadał on już lokal przydzielony na podstawie decyzji administracyjnej. To zaś z kolei powoduje, iż decyzja Komendanta Policji w P. z dnia [...] maja 2006 r. nr [...] została wydana z rażącym naruszeniem prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.
W odwołaniu z dnia [...] marca 2007 r. od powyższej decyzji do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, skarżący wniósł o jej uchylenie. Uzasadniając swoje stanowisko podał, że brak było podstaw do stwierdzenia nieważności decyzji w trybie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. z powodu rażącego naruszenia prawa, ponieważ nie polega ono na błędach w wykładni prawa, ale na jego przekroczeniu w sposób jasny i niedwuznaczny. Nie można również uznać rozstrzygnięcia za wydanego z rażącym naruszeniem prawa, jeżeli wynika ono z odmiennej interpretacji normy prawnej, natomiast można uznać za spełnienie się tej przesłanki, jeżeli jest to wyraz ewidentnego oraz jasno uchwytnego błędu w interpretowaniu i w tym względzie powołał się na stanowisko judykatury konstatując, że stwierdzenie nieważności postępowania stanowi kwalifikowaną postać naruszenia prawa i nie może być interpretowane w sposób rozszerzający. W dalszej części podał, że wspomnianą decyzją Dyrektora Oddziału Regionalnego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w B. z dnia [...] listopada 2005 r. nr [...], przyznano mu prawo zamieszkania w spornym lokalu na czas oznaczony wynoszący 10 lat, zatem nie jest to decyzja administracyjna o przydziale lokalu w rozumieniu art. 94 ust. 1 ustawy o Policji. Natomiast stosownie do analizy treści przepisów art. 1a pkt 1, art. 29, 36 ust. 2 oraz art. 13 ust. 6 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP, poprzez zamieszkanie należy rozumieć przebywanie i korzystanie z lokalu mieszkalnego na podstawie tytułu prawnego lub prawa zamieszkania i nie jest to realizacja prawa do lokalu mieszkalnego, o którym mowa w art. 88 ust. 1 ustawy o Policji. Zatem nie można dokonywać wykładni rozszerzającej treści art. 94 ust. 1 ustawy o Policji, skoro stanowi się w niej konkretnie o decyzji administracyjnej przydzielającej lokal mieszkalny. Reasumując, decyzja o prawie zamieszkania na czas oznaczony, nie jest decyzją o przydziale lokalu. Niezależnie od powyższego zarzucił, że w aktach sprawy brak jest protokołu kontroli wewnętrznej, który stanowił podstawę do wszczęcia postępowania w przedmiocie stwierdzenia nieważności. W dalszej części podał, że sporny lokal nie jest lokalem funkcyjnym oraz nie należy do tej kategorii lokali, o których mowa w art. 90 ust. 1 ustawy. Kończąc stwierdził, iż organ naruszył treść art. 10 k.p.a., poprzez uniemożliwienie mu wypowiadania się co do zebranych dowodów oraz zgłoszonych żądań.