Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie opróżnienia lokalu mieszkalnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Kwiecińska, Sędzia WSA Iwona Dąbrowska, Sędzia WSA Przemysław Szustakiewicz (spr.), Protokolant: Maria Zawada, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 08 kwietnia 2008 r. sprawy ze skargi A. G. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] listopada 2007 r. nr [...] w przedmiocie opróżnienia lokalu mieszkalnego - oddala skargę -

Uzasadnienie strona 1/3

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją nr [...] z dnia [...] listopada 2007 r., wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego oraz art. 95 ust. 3 pkt 3 i ust. 4 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2007 r. Nr 43, poz. 277 ze zm.), utrzymał w mocy decyzję Komendanta Głównego Policji nr [...] z dnia [...] września 2007 r. zobowiązującą A. G. wraz ze wszystkimi osobami do opróżnienia lokalu mieszkalnego nr [...] przy ul. [...] w W. i przekazania go dysponentowi - Komendantowi Głównemu Policji.

W postępowaniu administracyjnym organy ustaliły, iż przedmiotowy lokal stanowi własność [...] i pozostaje w dyspozycji Komendanta Głównego Policji. Skarżący A. G. nie posiada tytułu prawnego do podmiotowego lokalu. Decyzją b. Zarządu Administracyjno - Gospodarczego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych nr [...] z dnia [...] grudnia 1971 r. lokal ten został przydzielony ojcu A. G. - K. G., funkcjonariuszowi MO, wraz z żoną K. i synem A. Po śmierci K. i K. G. w przedmiotowym lokalu pozostał syn zmarłego najemcy - A. G. wraz z żoną, zameldowani w tym lokalu w lipcu 2005 r. Organ wskazał, iż skarżący nie jest i nigdy nie był policjantem, w związku z czym nie mógł uzyskać prawa do emerytury lub renty policyjnej. Zainteresowany nie nabył również uprawnień do policyjnej renty rodzinnej po śmierci ojca - emeryta policyjnego. Dlatego też skarżącemu nie przysługuje na podstawie art. 88 ust. 1 ustawy o Policji prawo do przydziału lokalu mieszkalnego pozostającego w zasobach organów Policji. Ponadto, art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (tekst jednolity: Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 67 ze zm.) stanowi, że prawo do lokalu mieszkalnego, pozostającego w dyspozycji Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji lub podległych mu organów, po zmarłych emerytach lub rencistach, przysługuje tym członkom rodzin, którzy nabyli uprawnienia do policyjnej renty rodzinnej. Organ podkreślił, że skarżący nie posiadał samodzielnego prawa do lokalu z zasobów resortu spraw wewnętrznych i administracji, a po śmierci ojca również go nie nabył. Zgodnie z art. 95 ust. 3 pkt 3 ustawy o Policji, w przypadku zajmowania lokalu mieszkalnego, o którym mowa w art. 90 ust. 1 ustawy, przez policjanta lub członków jego rodziny albo inne osoby - bez tytułu prawnego, wydaje się decyzję o opróżnieniu lokalu mieszkalnego. Natomiast w myśl art. 95 ust. 4 ustawy, decyzję o opróżnieniu lokalu wydaje się w stosunku do wszystkich osób zamieszkałych w tym lokalu.

Powyższa decyzja stała się przedmiotem skargi A. G. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w której wnosił o jej uchylenie, zarzucając obrazę naruszenia przepisów prawa materialnego, tj. art. 691 Kodeksu cywilnego, poprzez całkowite jego pominięcie i odmowę jego zastosowania wobec skarżącego w postępowaniu administracyjnym oraz art. 90 ust. 1 ustawy o Policji, poprzez niewskazanie tytułu prawnego do lokalu nr [...] przy ul. [...] w W. W uzasadnieniu skargi wskazał, że organy nie wskazały podstawy prawnej, z której wynikałoby, że przedmiotowy lokal pozostaje w dyspozycji Policji. Zdaniem skarżącego ta właśnie kwestia ma decydujące znaczenie w niniejszej sprawie, ponieważ od jej wyjaśnienia zależy jakie przepisy stanowią podstawę rozstrzygnięcia, czy należało wydawać decyzję administracyjną, czy zastosować inne przepisy prawa powszechnie obowiązującego. Skarżący podniósł, iż samo wskazanie w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, iż lokal pozostaje w dyspozycji MSWiA od 1948 r. jest niewystarczające, z uwagi na fakt różnych przemian politycznych i społecznych np. komunalizację mienia. Ponadto skarżący wskazał, iż jego zdaniem, był on objęty przydziałem podmiotowego lokalu jako syn zmarłego funkcjonariusza MO. Stąd też był on również uwzględniony w normatywach przydziału tego lokalu. Skoro więc w przydzielonym lokalu nie zamieszkuje już taka liczba osób, jak w dniu przydziału, organ winien był rozważyć możliwość przydziału lokalu mniejszego, odpowiadającego obecnym normatywom.

Strona 1/3