Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Marcinkowska, Sędziowie WSA Andrzej Kołodziej (spr.), Przemysław Szustakiewicz, Protokolant Agnieszka Bieniewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 lutego 2010 r. sprawy ze skargi M.J. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lipca 2009 r. Nr [...], 2) zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją nr [...] z dnia [...] sierpnia 2009 r., wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. w związku z art. 94 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 43, poz. 277 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania M.J., utrzymał w mocy decyzję Komendanta Głównego Policji nr [...] z dnia [...] lipca 2009 r., odmawiającą wyżej wymienionej przyznania pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego.
W uzasadnieniu podał, iż M.J. - funkcjonariuszka Komendy Głównej Policji - w dniu [...] maja 2009 r. złożyła wniosek o przyznanie pomocy finansowej, oświadczając jednocześnie, że aktem notarialnym [...] z dnia [...] kwietnia 2009 r., nabyła wraz z mężem odrębną własność lokalu mieszkalnego położonego w W. przy ul. [...] m. [...]. Ponadto mąż zainteresowanej J.J. - funkcjonariusz Komendy Stołecznej Policji - na podstawie decyzji Komendanta Stołecznego Policji z dnia [...] sierpnia 2005 r. nr [...], otrzymał lokal mieszkalny nr [...] przy ul. [...] w W., a do wspólnego zamieszkiwania uprawniona była M.J.
W dniu [...] marca 2009 r. mąż funkcjonariuszki protokołem zdawczo-odbiorczym przekazał przedmiotowy lokal dysponentowi, tj. Komendzie Stołecznej Policji.
Organ stwierdził, że wykładnia art. 88 ust. 1 i art. 94 ust. 1 ustawy o Policji prowadzi do wniosku, iż przysługujące policjantowi prawo do lokalu mieszkalnego jest realizowane przede wszystkim przez przydzielenie lokalu, a kiedy przydziału lokalu nie dokonano, przysługuje pomoc finansowa. Oznacza to, że taka pomoc przysługuje policjantowi w służbie stałej pod warunkiem nieotrzymania lokalu na podstawie decyzji administracyjnej o przydziale, czego potwierdzeniem jest wyrok WSA z dnia 24 lutego 2005 r. (II SA/Bk 712/04).
W ocenie organu brak jest zatem podstaw do przyznania pomocy finansowej, nawet w sytuacji, gdy na dzień składania wniosku o jej przyznanie, małżonek zainteresowanej zrezygnował z przydzielonego wcześniej mieszkania i przekazał go dysponentowi.
Powołane przepisy ustawy o Policji, zdaniem organu, wyraźnie wskazują, iż na organach Policji spoczywa obowiązek zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych policjanta poprzez przydział lokalu mieszkalnego, a w razie braku takiej możliwości, poprzez przyznanie pomocy finansowej. Skoro zatem mąż zainteresowanej otrzymał lokal z zasobów Policji, to tym samym zaspokojone zostały potrzeby mieszkaniowe policjanta i członków jego rodziny.
W skardze na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie M.J. wniosła o jej uchylenie jako naruszającej prawo oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.
W uzasadnieniu wskazała, że pomoc finansowa przewidziana w art. 94 ustawy o Policji, ma charakter subsydiarny w stosunku do podstawowej formy pomocy w zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych funkcjonariuszy, czyli przydziału lokalu. Zatem pomoc taka pozostaje zrealizowana, jeżeli funkcjonariuszowi zostało przydzielone mieszkanie i też z niego korzysta, zaspokajając w ten sposób swoje potrzeby mieszkaniowe. Skarżąca nie zgodziła się z organem, iż potrzeby te zostały zaspokojone przez przydzielenie mieszkania w sytuacji, kiedy lokal został zwrócony dysponentowi. Nie chodzi bowiem o jednorazową czynność przydziału, lecz o zapewnienie funkcjonariuszowi, by miał gdzie mieszkać i aby stan ten był utrzymywany w czasie.