Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Kołodziej, Sędzia WSA Danuta Kania, Asesor WSA Karolina Kisielewicz (spr.), po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 28 stycznia 2021 r. sprawy ze skargi M. W. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] lipca 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wyłączenia stosowania przepisów ustawy uchyla zaskarżoną decyzję.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] lipca 2020 r. (nr [...]), odmówił wyłączenia stosowania wobec M. W. art. 15c, art. 22a i art. 24a ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służy Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2019 r. poz. 288, z późn. zm.); na podstawie art. 8a tej ustawy.
Zaskarżona decyzja została wydana po wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 4 grudnia 2019 r. sygn. akt II SA/Wa 1193/19, którym Sąd na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.), uchylił decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z [...] marca 2019 r. (nr [...]) o odmowie wyłączenia stosowania wobec skarżącego art. 15c, art. 22a i art. 24a ustawy zaopatrzeniowej.
Zdaniem Sądu, organ dokonał nieprawidłowej wykładni art. 8a ust. 1 ustawy oraz nie ustalił i nie ocenił wszystkich okoliczności istotnych z punktu widzenia jego zastosowania i w konsekwencji naruszył art. 7, art. 77 § 1, art. 80 oraz art. 107 § 3 k.p.a.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w powołanym wyroku stwierdził, że przesłanki wyłączenia w stosunku do byłego funkcjonariusza art. 15c, art. 22a i art. 24a ustawy zaopatrzeniowej, określone w art. 8a ust. 1 pkt 1 i pkt 2 tej ustawy, muszą być spełnione łącznie, a organ może skorzystać z możliwości zastosowania tego przepisu ustawy w szczególnie uzasadnionych przypadkach.
Sąd nie zgodził się z organem co do tego, że służba skarżącego na rzecz totalitarnego państwa (od [...] maja 1987 r. do [...] czerwca 1990 r.), zarówno w ujęciu bezwzględnym (3 lata, 1 miesiąc i 20 dni), jak i w stosunku do łącznego okresu jego służby (29 lat, 6 miesięcy i 9 dni) nie była służbą krótkotrwałą i stwierdził, że jest to okres marginalny, epizodyczny, "pomijalny na tle służby pełnionej przez 3 dekady". Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zarzucił ponadto organowi, że błędnie przyjął, że przesłanka z art. 8a ust. 1 pkt 2 ustawy, spełniona jest wówczas, gdy funkcjonariusz pełnił służbę narażając życie i zdrowie. W konsekwencji organ w zasadzie pominął kwestię dotyczącą przebiegu służby skarżącego po dniu 31 lipca 1990 r. - nie zbadał bowiem wyczerpująco osiągnięć skarżącego w służbie, mimo że skarżący podnosił pewne okoliczności dotyczące jego służby, jak awanse, premie, nagrody pieniężne i odznaczenia (Brązowy Krzyż Zasługi). Wojewódzki Sąd Administracyjny podkreślił, że nie sposób też przyjąć, że wolą ustawodawcy było zastosowanie przepisu art. 8a ust. 1 ustawy zaopatrzeniowej jedynie wobec funkcjonariuszy wybitnie zasłużonych w służbie, którzy narażali życie, utracili zdrowie w służbie lub legitymują się wybitnymi osiągnięciami w służbie, a bezwzględne pominięcie tych funkcjonariuszy, którzy krótko, epizodycznie na początku swojej kariery zawodowej, pełnili służbę na rzecz totalitarnego państwa, a następnie długotrwale rzetelnie wykonywali obowiązki służbowe sądząc, że sumienna służba spowoduje wypracowanie okresu uprawniającego do godziwej emerytury. Zaakceptowanie powyższego stanowiska godziłoby w zasadę sprawiedliwości społecznej, wyrażoną w art. 2 Konstytucji RP.