Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Werpachowska, Sędziowie WSA Iwona Dąbrowska (spr.), Ewa Grochowska-Jung, Protokolant Joanna Ukalska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 maja 2008 r. sprawy ze skargi M. S. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] listopada 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty odprawy z tytułu zwolnienia z zasadniczej służby wojskowej - oddala skargę -
Wnioskiem z dnia 14 listopada 2006 r., skierowanym do Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych [...], M. S. zwrócił się o przywrócenie terminu wypłaty świadczenia z tytułu zwolnienia z zasadniczej służby wojskowej. We wniosku wskazał, że w okresie od 5 marca 1997 r. do 25 września 1997 r. odbywał zasadniczą służbę wojskową, z której został zwolniony orzeczeniem RWKL Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji nr [...] i przeniesiony do rezerwy. We wniosku podał, że podjęcie czynności związanych z uzyskaniem wypłaty należnego mu świadczenia związanego ze zwolnieniem z zasadniczej służby wojskowej uniemożliwiał mu stan zdrowia. Po ustaniu przyczyn zdrowotnych zwracał się do WKU w P. i do Ministerstwa Obrony Narodowej o wypłatę należnego mu świadczenia. M. S. podał również, że z uzyskanej odpowiedzi dowiedział się, iż odprawę wojskową wypłaca jednostka wojskowa zwalniająca żołnierza oraz, że żądane świadczenie uległo przedawnieniu.
Postanowieniem z dnia [...] stycznia 2007 r. o sygn. akt [...] Sąd Okręgowy w [...] uznał się niewłaściwym do rozpoznania tej sprawy i przekazał ją do rozpoznania Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji.
Pismem z dnia 28 maja 2007 r., skierowanym do M. S. Dyrektor Biura Kadr, Szkolenia, Organizacji i Audytu Wewnętrznego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji wskazał, że ustalenia organu potwierdzają odbywanie przez niego zasadniczej służby wojskowej w okresie od 5 marca 1997 r. do 25 września 1997 r. Organ wskazał, że M. S. istotnie został zwolniony ze służby przed jej odbyciem w związku z orzeczeniem przez właściwą wojskową komisję lekarską niezdolności do dalszej służby wojskowej w czasie pokoju (kat. "D"). Organ wskazał ponadto, że zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy niezawodowych (t. j.: Dz. U. z 1992 r. Nr 5, poz. 18 ze zm.), obowiązującym w dacie zwolnienia M. S. ze służby, żołnierzom którzy odbyli zasadniczą służbę wojskową albo zostali zwolnieni z tej służby ze względu na stan zdrowia oraz żołnierzom, którzy odbyli przeszkolenie wojskowe albo zostali zwolnieni z tego przeszkolenia ze względu na stan zdrowia przed jego odbyciem, przysługuje odprawa wypłacana przy zwalnianiu z czynnej służby wojskowej. Zgodnie zaś z art. 9 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy niezawodowych, w brzmieniu obowiązującym w dniu 25 września 1997 r., jak również obowiązującej obecnie ustawie z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy niezawodowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 693 ze zm.), roszczenia z tytułu prawa do uposażenia i innych należności pieniężnych ulegają przedawnieniu z upływem trzech lat od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Organ wojskowy właściwy do rozpatrywania roszczeń może nie uwzględnić upływu przedawnienia, jeżeli opóźnienie w dochodzeniu roszczenia jest usprawiedliwione wyjątkowymi okolicznościami. Konkludując organ wezwał M. S. do sprecyzowania czy jego wniosek dotyczy w istocie przywrócenia terminu do dochodzenia roszczeń związanych z odprawą wypłacaną w czasie zwolnienia z zasadniczej służby wojskowej, czy też winien być traktowany jako wystąpienie zmierzające do nieuwzględnienia przez organ faktu przedawnienia roszczeń w tej materii.