Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Werpachowska, Sędziowie WSA Iwona Dąbrowska, Iwona Maciejuk (spr.), po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 16 marca 2018 r. sprawy ze skargi D. K. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] września 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia żądanej treści - oddala skargę -
Szef Biura Ochrony Rządu postanowieniem nr [...] z dnia [...] lipca 2017 r., na podstawie art. 219 k.p.a. odmówił [...] D. K. wydania zaświadczenia potwierdzającego pełnienie przez niego służby w warunkach szczególnie zagrażających życiu i zdrowiu, związanych z ochroną fizyczną osób lub mienia w latach 2005-2014 i 2016-2017.
W uzasadnieniu wskazał, że [...] D. K. w dniu [...] maja 2017 r. wystąpił do Szefa Biura Ochrony Rządu z wnioskiem o wydanie zaświadczenia potwierdzającego pełnienie przez niego służby w latach 2005-2014 i 2016-2017, w warunkach uprawniających do podwyższenia o 0,5% podstawy wymiaru emerytury za każdy rok służby pełnionej w warunkach szczególnie zagrażających życiu i zdrowiu, określonych w art. 15 ust 2 pkt 3 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin oraz w warunkach określonych w § 4 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 maja 2005 r. w sprawie szczegółowych warunków podwyższania emerytur funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Straży Pożarnej i Służby Więziennej.
Organ podał, że treść wniosku wskazuje, iż stawiane w nim żądanie wystawienia zaświadczenia, służyć może potrzebie przedłożenia tego zaświadczenia dla celów emerytalnych. Z uwagi na powyższe, wniosek poddano rozpoznaniu. Organ wskazał na przeprowadzone w niezbędnym zakresie postępowanie wyjaśniające oraz pominięcie kryterium "bezpośredniości" zagrożenia życia lub zdrowia w związku z wyrokiem TK z dnia 27 maja 2014 r. sygn. akt U 12/13. Zaznaczył, że istnieje oczywista różnica między potencjalnym niebezpieczeństwem, z jakim wiązała się służba w BOR na określonym stanowisku, a szczególnym zagrożeniem życia lub zdrowia, występującym przy podejmowaniu konkretnej czynności, udziale w konkretnym zdarzeniu bądź w określonej akcji. Z samego faktu pełnienia czynności służbowych ochrony fizycznej osób i mienia nie można wywodzić, że w każdym przypadku występuje szczególne zagrożenie życia lub zdrowia funkcjonariusza.
Organ stwierdził, że służba na stanowiskach i w komórkach organizacyjnych, którą pełnił wnioskodawca w roku 2005-2014 i 2016-2017 nie odbiegała pod względem warunków jej pełnienia i zagrożeń, od służby pełnionej przez innych funkcjonariuszy Biura Ochrony Rządu. Nie została ona też uznana i zdefiniowana jako służba pełniona w warunkach "szczególnie zagrażających życiu i zdrowiu". Organ stwierdził, że nie ma żadnych dokumentów, które wskazywałyby na jej szczególny charakter związany z występowaniem większego zagrożenia niż podczas normalnie pełnionej służby. Zatem, z samego założenia nie można wywodzić, iż służba pełniona na stanowiskach i w Grupach Ochronnych daje podstawy do uznania jej za służbę w warunkach szczególnie zagrażających życiu i zdrowiu. Służba ta niesie ze sobą podobne ryzyko zagrożeń jak służba pełniona na każdym innym stanowisku związanym z ochroną osób, obiektów i urządzeń w innych komórkach organizacyjnych BOR.