Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie zwolnienia ze służby
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Kube, Sędziowie WSA Sławomir Antoniuk (spr.), Danuta Kania, , Protokolant spec. Ewa Kielak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 marca 2017 r. sprawy ze skargi W. L. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] września 2016 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/7

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] września 2016 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 i art. 127 § 2 k.p.a., po rozpatrzeniu odwołania [...] W. L. od rozkazu personalnego Szefa Biura Ochrony Rządu (dalej jako Szef BOR) z dnia [...] czerwca 2016 r. nr [...] zwalniającego wymienionego funkcjonariusza ze służby w Biurze Ochrony Rządu, uchylił zaskarżony rozkaz personalny w części dotyczącej terminu zwolnienia ze służby oraz orzekł, iż zwolnienie ze służby w Biurze Ochrony Rządu w związku z zakończeniem dwunastomiesięcznego okresu pozostawania w dyspozycji nastąpiło z dniem [...] lipca 2016 r., w pozostałym zakresie utrzymał w mocy zaskarżony rozkaz personalny.

W uzasadnieniu powyższej decyzji Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji wskazał, iż [...] W. L. na podstawie ostatecznej decyzji Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] września 2015 r. nr [...] i poprzedzającego ją rozkazu personalnego Szefa BOR z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...], został zwolniony z zajmowanego stanowiska i z dniem [...] lipca 2015 r. przeniesiony do dyspozycji Szefa BOR.

W toku postępowania kadrowo - administracyjnego ustalono, że [...] W. L. nie posiadał wymaganych aktualnych okresowych badań lekarskich, a także wymaganego na stanowisku służbowym poświadczenia bezpieczeństwa upoważniającego do dostępu do informacji niejawnych o klauzuli "tajne". Ponadto funkcjonariusz w 2015 r. nie zaliczył egzaminu ze sprawności fizycznej i szkolenia strzeleckiego. Powyżej wykazane braki uniemożliwiały mianowanie funkcjonariusza na stanowisko do końca dwunastomiesięcznego okresu pozostawania w dyspozycji.

W tej sytuacji Szef BOR rozkazem personalnym z dnia [...] czerwca 2016 r. zwolnił [...] W. L z dniem [...] lipca 2016 r. ze służby w BOR, w trybie art. 35 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu (Dz. U. z 2016 r. poz.552 - dalej jako ustawa o BOR), w związku z zakończeniem dwunastomiesięcznego okresu pozostawania w dyspozycji. Rozkazowi personalnemu nadano, na podstawie art. 108 § 1 k.p.a., rygor natychmiastowej wykonalności.

W. L. uznał, iż zwolnienie go ze służby zostało dokonane w sposób nieprawidłowy, uchybiający przepisom pragmatycznym, których naruszenia dopuścił się Szefa BOR i podlegli mu funkcjonariusze. Z tego powodu zainteresowany wniósł odwołanie od rozkazu personalnego z dnia [...] czerwca 2016 r.

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji rozstrzygnięciem z dnia [...] września 2016 r. orzekł jak na wstępie. W motywach rozstrzygnięcia organ II instancji podkreślił, iż w świetle art. 7 pkt 2 ustawy o BOR, Szef BOR kierując tą formacją zapewnia sprawne oraz efektywne wykonywanie jego zadań między innymi poprzez prowadzenie polityki kadrowej. Jednym z elementów tej polityki jest wynikająca z art. 39 pkt 1 powołanej ustawy możliwość zwolnienia funkcjonariusza ze służby w BOR w sytuacjach wymienionych w art. 35 tej ustawy. Poza sporem zaś pozostaje, że [...] W. L., na podstawie ostatecznej decyzji Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] września 2015 r. i poprzedzającego ją rozkazu personalnego Szefa BOR z dnia [...] lipca 2015 r., został zwolniony z zajmowanego stanowiska i z dniem [...] lipca 20 r. przeniesiony do dyspozycji Szefa BOR. W uzasadnieniu wskazano, że [...] W. L. nie posiadał aktualnych badań lekarskich, wymaganych na zajmowanym stanowisku służbowym. Z uwagi na powyższe, a także w związku z absencją chorobową uniemożliwiającą ww. realizację obowiązków służbowych, Szef BOR po dokonaniu stosownej analizy w tym przedmiocie, zdecydował o konieczności przedmiotowego rozstrzygnięcia. Powołano się ponadto na troskę o dobro funkcjonariusza, którego dalsze pozostawanie na stanowisku służbowym bez wymaganego dopuszczenia do pełnienia obowiązków służbowych mogłoby stanowić zagrożenie dla jego zdrowia, a także na dobro służby, które wymaga zagwarantowania w pełni realizacji obowiązków i zadań. Ponadto poinformowano funkcjonariusza, że zgodnie z posiadanymi przez niego kwalifikacjami zawodowymi i przepisami pragmatyki służbowej rozważona zostanie możliwość mianowania go na inne stanowisko służbowe, a przy ocenie możliwości mianowania uwzględniony zostanie stan zdrowia oraz zdolność do podjęcia obowiązków na nowym stanowisku. Dodatkowo wskazano, że przewiduje się mianowanie na nowe stanowisko służbowe najpóźniej do dnia zakończenia dwunastomiesięcznego okresu pozostawania przez niego w dyspozycji, jednocześnie nie wykluczono zwolnienia funkcjonariusza ze służby z dniem zakończenia okresu dyspozycji w przypadku, gdyby do mianowania na stanowisko nie doszło. Powyższe rozstrzygnięcie zostało utrzymane w mocy przez Ministra Spraw Wewnętrznych, który jednocześnie dokonał zmiany terminu jego realizacji.

Strona 1/7