Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Kania, Sędzia WSA Agnieszka Góra-Błaszczykowska (spr.), Sędzia WSA Joanna Kube, , Marcin Rusinowicz-Borkowski, Protokolant sekretarz sądowy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 grudnia 2019 r. sprawy ze skargi K. M. na decyzję Prezesa Agencji Mienia Wojskowego z dnia (...) lipca 2019 r. nr (...) w przedmiocie odmowy przydziału kwatery albo innego lokalu mieszkalnego oddala skargę
K. M. (dalej także: skarżący), jako st. asp. Policji, od ....03.2019 r. do ....03.2021 r. został powołany do zawodowej służby wojskowej. Z dniem objęcia obowiązków służbowych na stanowisku Szefa Kompanii - Dowódcy Drużyny w (...) Obrony Terytorialnej został mianowany na stopień starszego chorążego. Zawodową służbę wojskową pełni jako służbę kontraktową w korpusie podoficerów w M..
W dniu ....03.2019 r. wystąpił do Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Mienia Wojskowego w G.(dalej także: Dyrektor) o przydział kwatery albo innego lokalu mieszkalnego. Dyrektor w toku rozpoznawania wniosku ustalił, że skarżący, służąc uprzednio w Policji, otrzymał pomoc finansową na uzyskanie lokalu mieszkalnego, dlatego decyzją nr (...) z (...) czerwca 2019 r. odmówił skarżącemu przydziału kwatery albo innego lokalu mieszkalnego.
Skarżący wniósł w ustawowym terminie odwołanie do Prezesa Agencji Mienia Wojskowego (dalej także: Prezes albo organ), wskazując, że nie spełnia żadnej z przesłanek określonych w art. 21 ust. 6 ustawy o zakwaterowaniu i z tej przyczyny decyzja winna być zmieniona.
Prezes Agencji Mienia Wojskowego decyzją Nr (...) z dnia (...) lipca 2019 r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję Dyrektora.
W uzasadnieniu swojej decyzji organ wskazał, że zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o zakwaterowaniu, żołnierzowi zawodowemu przysługuje prawo do zakwaterowania od dnia wyznaczenia na pierwsze stanowisko służbowe do dnia zwolnienia z czynnej służby wojskowej, na czas pełnienia służby wojskowej w miejscowości, w której żołnierz pełni służbę, albo w miejscowości pobliskiej, albo za jego zgodą w innej miejscowości. Prawo do zakwaterowania jest więc samoistnym prawem żołnierza zawodowego, wynikającym z łączącego go stosunku służbowego. W myśl art. 21 ust. 2 prawo do zakwaterowania żołnierza zawodowego jest realizowane w jednej z form zakwaterowania wymienionych w tym przepisie. Przy czym, jak stanowi art. 21 ust. 4 żołnierzowi służby kontraktowej w pierwszej kolejności prawo do zakwaterowania realizowane jest w formie przydziału kwatery albo innego lokalu mieszkalnego, a dopiero w przypadku nieprzydzielenia przez Agencję kwatery albo lokalu mieszkalnego, żołnierz służby kontraktowej wybiera na swój wniosek jedną z dwóch pozostałych form zakwaterowania, tj. przydział miejsca w internacie lub kwaterze internatowej albo wypłatę świadczenia mieszkaniowego. Natomiast art. 21 ust. 6 pkt 1-5 ustawy o zakwaterowaniu zawiera katalog przesłanek negatywnych, które wyłączają dopuszczalność realizacji prawa do zakwaterowania (w tym do przydziału kwatery albo innego lokalu mieszkalnego).
K. M. przed powołaniem do zawodowej służby wojskowej był funkcjonariuszem Policji i otrzymał pomoc finansową na zakup lokalu mieszkalnego w G. przy ul. N. (...) (decyzja nr (...)z ....10.2012 r.). Skoro prawo Skarżącego do lokalu mieszkalnego zostało już docelowo zrealizowane przy udziale pomocy Państwa, to - zdaniem organu - ponowne ubieganie się o realizację takiego prawa z racji wstąpienia do zawodowej służby wojskowej nie jest uprawnione.