Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Antoniuk (spr.), Sędziowie WSA Ewa Marcinkowska, Andrzej Kołodziej, Protokolant starszy sekretarz sądowy Maria Zawada, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 lutego 2016 r. sprawy ze skargi J. B. na decyzję Prezesa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania odprawy mieszkaniowej oddala skargę.
Prezes Wojskowej Agencji Mieszkaniowej (dalej jako Prezes WAM) decyzją z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 13 ust.7, art. 47 w zw. z art. 23 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2010 r. Nr 206, poz. 1367 ze zm.) utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego WAM w W. z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] odmawiającą przyznania J. B. odprawy mieszkaniowej.
Z materiału aktowego wynika następujący stan faktyczny i prawny sprawy:
J. B., wnuk zmarłego w dniu [...] października 1997 r. [...] E. P., w dniu 15 czerwca 2012 r. złożył do Dyrektora Oddziału Regionalnego WAM w W. wniosek o wypłatę odprawy mieszkaniowej za lokal mieszkalny nr [...] m [...] przy ul. B. w W. Jako podstawę prawną żądania wskazał art. 23 ust. 3 i 4 w zw. z art. 47 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP. Wyjaśnił, że w dniu śmierci dziadka stale zamieszkiwał w tym lokalu mieszkalnym, a zmarły emeryt wojskowy i żadne z jego dzieci nie skorzystali z realizacji prawa do kwatery, zgodnie z przepisami powołanej ustawy.
Dyrektor Oddziału Regionalnego WAM w W. decyzją z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] odmówił wypłaty odprawy mieszkaniowej stwierdzając, iż w dacie śmierci dziadka wnioskodawcy nie istniały przepisy o odprawie mieszkaniowej, a przepisy tej ustawy obowiązujące w dacie wydawania niniejszej decyzji nie przewidują prawa do tego świadczenia dla emeryta wojskowego, a po jego śmierci dla członków jego rodziny.
Prezes WAM, po rozpatrzeniu odwołania strony, decyzją z dnia [...] września 2012 r. nr [...] uchylił zaskarżoną decyzję i umorzył postępowanie pierwszej instancji w całości, jako bezprzedmiotowe.
Powyższa decyzja stała się przedmiotem skargi J.B. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który po jej rozpoznaniu wyrokiem z dnia 20 lutego 2013 r. sygn. akt II SA/Wa 2145/12 uchylił zaskarżoną decyzję. Sąd wojewódzki stwierdził, iż nie było podstaw do umorzenia postępowania w sprawie w sytuacji, gdy postępowanie to zostało wszczęte pod rządami ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP w brzmieniu zmienionym nowelą z dnia 22 stycznia 2010 r. Do tego postępowania należało zatem stosować przepisy aktualnie obowiązującej ustawy.
Po uprawomocnieniu się powyższego wyroku, Prezes WAM decyzją dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy podał, że sprawę rozpoznał według przepisów obowiązujących w dniu złożenia wniosku, tj. według stanu prawnego obowiązującego w dniu 15 czerwca 2012 r., który jest tożsamy ze stanem obowiązującym w dacie orzekania. Ustalił, że J. B. jest wnukiem zmarłego [...] E. P. i w dniu jego śmierci, tj. w dniu [...] października 1997 r., zamieszkiwał stale w lokalu mieszkalnym w W. przy ul. [...] m [...]. [...] E. P. został zwolniony z zawodowej służby wojskowej w dniu [...] czerwca 1968 r. i w dniu śmierci posiadał uprawnienia do emerytury wojskowej oraz wojskowej renty inwalidzkiej.