Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Góraj, Sędzia WSA Izabela Głowacka-Klimas, Sędzia WSA Janusz Walawski (spr.), Protokolant referent stażysta Joanna Mazur po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 czerwca 2019 r. sprawy ze skargi A.C. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] października 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wyłączenia stosowania przepisów uchyla zaskarżoną decyzję
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, na podstawie art. 8a ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2016 r. z późn. zm.), w dniu[...]października 2018 r. wydał decyzję nr [...], którą odmówił A. C. wyłączenia stosowania wobec niego art. 15c, art. 22a i art. 24a powołanej ustawy.
W uzasadnieniu decyzji podał, że A. C. pełniła służbę na rzecz totalitarnego państwa przez okres 1 roku i 1 miesiąca 18 lat (całkowity okres służby ww. wynosi 19 lat, 4 miesiące i 2 dni). Została zwolniona ze służby w dniu [...] listopada 2002 r.
Organ powołał art. 8a ust. 1 przedmiotowej ustawy wskazując, iż przesłanki wymienione w pkt 1 i 2 tego przepisu muszą być spełnione łącznie.
Abstrahując od oceny krótkotrwałości służby na rzecz totalitarnego państwa, należy wskazać, że organ nie kwestionuje rzetelnego wykonywania przez ww. zadań i obowiązków w trakcie pełnienia służby po 12 września 1989 r.
Konkludując organ stwierdził, iż wnioskodawczyni nie spełnia wymogów formalnych określonych w art. 8a przedmiotowej ustawy, a niniejsza sprawa nie stanowi szczególnie uzasadnionego przypadku, dającego możliwość skorzystania z uprawnień organu skutkujących wyłączeniem stosowania art. 15c, art. 22a i art. 24a ww. ustawy.
Decyzja Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] października 2018 r. stała się przedmiotem skargi wniesionej przez A. C. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w której skarżąca zarzuciła, że została wydana z naruszeniem art. 8a ust. 1 i 2 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2016 r. z późn. zm.)
Skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji i uznanie w wyroku jej uprawnienia do świadczenia emerytalno - rentowego w nieobniżonej wysokości, wynikającej z art. 15 i art 22 powołanej ustawy.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie i podtrzymał stanowisko przedstawione w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2188) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, a kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Oznacza to, że sądy administracyjne nie orzekają merytorycznie, tj. nie wydają orzeczeń, co do istoty sprawy, lecz badają zgodność zaskarżonego aktu administracyjnego z obowiązującymi w dacie jego podjęcia przepisami prawa materialnego, określającymi prawa i obowiązki stron oraz przepisami procedury administracyjnej, normującymi zasady postępowania przed organami administracji publicznej. Z brzmienia zaś art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369), zwanej dalej "p.p.s.a." wynika, że w przypadku, gdy sąd stwierdzi bądź to naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, bądź to naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, bądź wreszcie inne naruszenie przepisów postępowania, jeśli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy, wówczas - w zależności od rodzaju naruszenia - uchyla decyzję lub postanowienie w całości lub w części, albo stwierdza ich nieważność bądź niezgodność z prawem. Nie ulega więc wątpliwości, że zaskarżona decyzja lub postanowienie mogą ulec uchyleniu tylko wtedy, gdy organom administracji publicznej można postawić uzasadniony zarzut naruszenia prawa, czy to materialnego, czy to procesowego, jeżeli naruszenie to miało, bądź mogło mieć wpływ na wynik sprawy. Przy tym z mocy art. 134 § 1 p.p.s.a. tejże kontroli legalności sąd dokonuje także z urzędu, nie będąc związany zarzutami i wnioskami oraz powołaną podstawą prawną, z zastrzeżeniem art. 57a.