Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Marcinkowska, Sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa, Sędzia WSA Andrzej Góraj (spr.), , Protokolant starszy referent Agnieszka Fidor, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 sierpnia 2020 r. sprawy ze skargi P. G. na decyzję Komendanta Służby Ochrony Państwa z dnia [...] sierpnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie przydziału lokalu mieszkalnego oddala skargę
Decyzją z dnia [...] czerwca 2019r. Komendant Służby Ochrony Państwa przydzielił P. G. lokal mieszkalny w [...] przy ul. [...] o powierzchni użytkowej 24,05 m² (powierzchni mieszkalnej 17,36m²).
Rozpoznając sprawę wskutek wniesionego odwołania decyzją z [...] sierpnia 2019r. Komendant Służby Ochrony Państwa utrzymał w mocy swoje wcześniejsze rozstrzygnięcie.
W uzasadnieniu przywołał m.in. przepis art. 178 ust. 5 ustawy o SOP który stanowi, że członkami rodziny funkcjonariusza, których uwzględnia się przy przydziale lokalu mieszkalnego, są pozostające z funkcjonariuszem we wspólnym gospodarstwie domowym m.in. dzieci własne, pozostające na jego utrzymaniu, nie dłużej jednak niż do ukończenia przez nie 25 roku życia (pkt 2). Z kolei na podstawie § 3 rozporządzenia MSWiA w sprawie przydziału lokali, przysługująca funkcjonariuszowi norma zaludnienia wynosi od 7 do 10 m² powierzchni mieszkaniowej, którą stanowi powierzchnia pokoi znajdujących się w lokalu mieszkalnym (ust. 1). Przy przydziale uwzględnia się zaś po jednej normie zaludnienia dla funkcjonariusza i każdego członka rodziny wymienionego w ustawie o SOP (ust. 2 pkt 1).
Przekładając powyższe na realia niniejszej sprawy organ stwierdził, że niepoprawne jest stanowisko Skarżącego, jakoby należało uwzględnić jego córkę przy przydziale lokalu mieszkalnego i przyznać z tego tytułu dodatkową normę zaludnienia. Jak podkreślił organ, córka nie pozostaje ze skarżącym we wspólnym gospodarstwie domowym od 2008 r., tj. od czasu rozwodu z małżonką. Z dokumentacji posiadanej przez organ wynika bowiem, iż córka na stałe zamieszkuje z matką, a Skarżący jest jedynie uprawniony do kontaktów z nią na określonych zasadach (m.in, poprzez spędzanie czasu z ojcem - także w jego mieszkaniu). Powyższy stan istniał w momencie zwolnienia Wnioskodawcy ze służby oraz przejścia na emeryturę policyjną (2013 r.) i trwa do dziś.
W ocenie organu przysługuje mu zatem wyłącznie jedna norma zaludnienia, tj. od 7 do 10 m² powierzchni mieszkaniowej. Niezależnie od powyższego podkreślono, że Skarżący nie dostrzega, iż w rzeczywistości przyznany mu lokal uwzględnia dwie normy zaludnienia. Organ zastosował bowiem § 4 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia MSWiA w sprawie przydziału lokali, dający możliwość przydzielenia lokalu o powierzchni mieszkaniowej większej o 20 m², niż powierzchnia mieszkaniowa przysługująca danemu funkcjonariuszowi. W rezultacie Wnioskodawca uzyskał więc lokal o powierzchni mieszkalnej 17,36 m², przy należnych mu - na podstawie przywołanych powyżej przepisów - od 7 do 10 m². Przy czym Skarżący zdaje się opierać swoje żądanie na przekonaniu, że przyznanie owej "dodatkowej normy" winno odbyć się poprzez przydział lokalu z dodatkową izbą (pokojem). Stanowisko takie należy uznać za chybione, ponieważ obowiązki strony służbowej w tym zakresie polegają na zapewnieniu, aby lokal znajdował się w stanie technicznym i sanitarnym umożliwiającym zasiedlenie oraz posiadał powierzchnię mieszkaniową odpowiadającą liczbie norm zaludnienia przysługującej danemu funkcjonariuszowi (§ 4 ust. 1 rozporządzenia MSWiA). Regulacje dotyczące mieszkań funkcjonariuszy SOP nie zawierają jednak żadnych wymogów, aby normy zaludnienia powiązane były z ilością pokoi. Jedynym bowiem kryterium w tym zakresie, jest powierzchnia mieszkaniowa, którą stanowi powierzchnia pokoi znajdujących się w lokalu mieszkalnym. Jednocześnie organ wyjaśnił, iż zasoby mieszkaniowe pozostające w dyspozycji SOP są ograniczone. Decyzje o przydziale lokalu wymagają więc każdorazowo wyważenia bieżącego interesu służby (zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych czynnych funkcjonariuszy) z innymi ustawowymi obowiązkami (zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych emerytowanych funkcjonariuszy), co z kolei powoduje, że nie zawsze możliwe jest zrealizowanie wszystkich żądań osób uprawnionych do służbowych lokali mieszkalnych.