Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Konrad Łukaszewicz (spr.), Sędzia WSA Danuta Kania, Sędzia WSA Ewa Kwiecińska, Protokolant referent Monika Duma-Szymczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 września 2019 r. sprawy ze skargi J. S. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] października 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wyłączenia stosowania przepisów oddala skargę
Kontrolą sądowoadministracyjną w niniejszej sprawie objęte zostało postępowanie administracyjne zakończone decyzją Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (zwanego dalej: "Ministrem") z dnia [...] października 2018 r. o numerze [...] w przedmiocie odmowy wyłączenia stosowania przepisów.
Stan faktyczny sprawy przedstawia się następująco:
J. S. (zwany dalej: "Skarżącym") wystąpił do Ministra z wnioskiem o zastosowanie wobec niego art. 8a ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (t. j. Dz. U. z 2019 r., poz. 288 ze zm.; zwanej dalej: "ustawą zaopatrzeniową").
W uzasadnieniu wniosku wskazał, iż służbę w organach MO rozpoczął w 1961 r., początkowo jako kontroler ruchu drogowego w Inspektoracie Ruchu Drogowego Komendy Powiatowej MO w T., a od 1973 r. - jako kierowca w SB. Skarżący zaznaczył przy tym, iż przeniesienie go na stanowisko w SB nastąpiło bez jego woli, na polecenie służbowe kierownictwa. Następnie wyjaśnił, iż podczas służby w organach bezpieczeństwa nigdy nie miał do czynienia z tzw. opozycją demokratyczną, ani też nigdy nie prowadził spraw dotyczących tychże osób. Jego praca była natomiast zawsze związana z "zabezpieczeniem ładu i porządku na odcinku transportu kolejowego i samochodowego, tj. PKP i PKS". Podniósł również, iż pomimo pracy w SB nigdy nie wyrzekł się wiary katolickiej, w związku z czym wziął potajemny ślub w L., zaś dzieci ochrzcił w K. i S. W ocenie Skarżącego, był on kontrolowany i szykanowany z powodu kontaktów z klerem, które do dzisiaj utrzymuje. Wskazał nadto, iż utrzymywał przyjacielskie stosunki z wieloma osobami z tzw. demokratycznej opozycji. Za istotne uznał również wskazanie, że w wyborach głosował wraz z całą rodziną na Prawo i Sprawiedliwość.
Decyzją z dnia [...] grudnia 2017 r. o numerze [...], Minister odmówił wyłączenia stosowania wobec Skarżącego przepisów art. 15c, art. 22a i art. 24a ustawy zaopatrzeniowej.
W uzasadnieniu organ wskazał, iż na podstawie zebranego materiału dowodowego ustalono, iż całkowity okres służby Skarżącego wynosi 28 lata, 7 miesięcy i 16 dni. Jak wynika natomiast z informacji Instytutu Pamięci Narodowej (zwanego dalej: "IPN"), Skarżący - od dnia [...] sierpnia 1973 r. do dnia [...] marca 1990 r. - pełnił służbę na rzecz totalitarnego państwa, o której mowa w art. 13b ustawy zaopatrzeniowej, co stanowi 16 lat, 7 miesięcy i 17 dni. Organ podniósł następnie, iż warunkiem zastosowania art. 8a ustawy zaopatrzeniowej jest wystąpienie szczególnie uzasadnionego przypadku polegającego na łącznym spełnienie dwóch warunków, tj. krótkotrwałej służby przed dniem 31 lipca 1990 r. oraz rzetelnego wykonywania zadań i obowiązków po dniu 12 września 1989 r., w szczególności z narażeniem zdrowia i życia. Zdaniem Ministra, wobec tego, iż znaczna część służby Skarżącego była pełniona na rzecz totalitarnego państwa, nie sposób jest stwierdzić, by w sprawie ziściła się przesłanka krótkotrwałości służby przed dniem 31 lipca 1990 r. Organ podkreślił przy tym, iż Skarżący zakończył służbę w dniu 31 marca 1990 r., co oznacza, że większość jego służby była pełniona na rzecz totalitarnego państwa, zatem nie może być mowy o krótkotrwałości. Natomiast wobec tego, iż obie przesłanki określone w art. 8a ustawy zaopatrzeniowej muszą być spełnione łącznie, niespełnienie jednej z nich czyni bezcelową analizę potencjalnego spełnienia drugiej.